Διευκρινίσεις για την εφαρμογή του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης παραθέτει το ΔΕΕ

Τo Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έκρινε σήμερα ότι “τα βελγικά δικαστήρια, για να εκτιμήσουν αν το ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως σε βάρος προσώπου καταδικασθέντος στην Ισπανία για το αδίκημα της εξύμνησης της τρομοκρατίας και του εξευτελισμού των θυμάτων της πρέπει να εκτελεστεί χωρίς να εξετασθεί αν το αδίκημα αυτό τιμωρείται και στο Βέλγιο, οφείλουν να λάβουν υπόψη τη διάρκεια της ποινής που προβλέπεται από την ισπανική νομοθεσία όπως είχε εφαρμογή στις τελεσθείσες πράξεις”.

Συγκεκριμένα μετά από προδικαστικό ερώτημα Ισπανικού Δικαστηρίου, το ΔΕΕ επισήμανε ότι το κοινοτικό δίκαιο δεν διευκρινίζει ποιο χρονικά εφαρμοστέο δίκαιο του κράτους μέλους εκδόσεως πρέπει να λαμβάνεται υπόψη όταν στο δίκαιο αυτό έχουν επέλθει τροποποιήσεις μεταξύ της ημερομηνίας των πραγματικών περιστατικών και της ημερομηνίας εκδόσεως, ή ακόμη και της ημερομηνίας εκτελέσεως, του ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως.

“Ειδικότερα, η χρησιμοποίηση οριστικής ενεστώτα στην ως άνω διάταξη δεν παρέχει τη δυνατότητα να συναχθεί ότι το χρονικά εφαρμοστέο δίκαιο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι εκείνο που ίσχυε κατά τον χρόνο εκδόσεως του εν λόγω εντάλματος συλλήψεως”, σημειώνει το ΔΕΕ.

Στη συνέχεια, όσον αφορά το γενικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσεται η διάταξη αυτή, το Δικαστήριο παρατήρησε ότι “το άρθρο 2, παράγραφος 1, της αποφάσεως-πλαισίου προβλέπει, ιδίως, ότι ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως μπορεί να εκδίδεται για καταδικαστικές αποφάσεις επιβάλλουσες ποινή τουλάχιστον τεσσάρων μηνών”.

“Το ως άνω ελάχιστο όριο μπορεί να αφορά μόνον τη συγκεκριμένη ποινή που επιβλήθηκε με την καταδικαστική απόφαση σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους εκδόσεως που είχε εφαρμογή στις πράξεις επί των οποίων εκδόθηκε η απόφαση αυτή και όχι στην ποινή που θα μπορούσε να επιβληθεί δυνάμει του ισχύοντος κατά την ημερομηνία εκδόσεως του εν λόγω εντάλματος συλλήψεως δικαίου του κράτους μέλους αυτού”, κρίνει το ΔΕΕ.

“Η κατάσταση δεν μπορεί να είναι διαφορετική όσον αφορά την εκτέλεση ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 2, παράγραφος 2, της αποφάσεως-πλαισίου”, αναφέρει.

Επιπλέον, “η ερμηνεία κατά την οποία το χρονικά εφαρμοστέο δίκαιο του κράτους μέλους εκδόσεως που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι εκείνο που είχε εφαρμογή στις οικείες πράξεις επιρρωννύεται από το άρθρο 8 της αποφάσεως-πλαισίου”, τονίζει το ΔΕΕ. “Η διάταξη αυτή προβλέπει ιδίως ότι το ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως περιέχει τα στοιχεία σχετικά με την επιβληθείσα ποινή ή την κλίμακα ποινών που προβλέπεται για την αξιόποινη πράξη από τη νομοθεσία του κράτους μέλους εκδόσεως, καθόσον τα στοιχεία αυτά πρέπει να υποβάλλονται σύμφωνα με το έντυπο που περιλαμβάνεται στο παράρτημα της αποφάσεως-πλαισίου”, αναφέρει. “Από το ως άνω έντυπο προκύπτει ότι τα στοιχεία αυτά αφορούν την «επιβληθείσα» ποινή και, επομένως, η ποινή αυτή είναι, αναλόγως της περιπτώσεως, αυτή η οποία μπορεί να επιβληθεί ή όντως επιβλήθηκε με την καταδικαστική απόφαση και, επομένως, αυτή που προκύπτει από το δίκαιο του κράτους μέλους εκδόσεως όπως είχε εφαρμογή στις οικείες πράξεις”, σημειώνει το ΔΕΕ.

Επιπλέον το ΔΕΕ εξηγεί ότι “η ερμηνεία αυτή του άρθρου 2, παράγραφος 2, της αποφάσεως-πλαισίου επιρρωννύεται από τον σκοπό της, που είναι η διευκόλυνση και επιτάχυνση της δικαστικής συνεργασίας με τη θέσπιση ενός νέου απλουστευμένου και αποτελεσματικότερου συστήματος παράδοσης προσώπων που έχουν καταδικαστεί ή είναι ύποπτα για παραβάσεις της ποινικής νομοθεσίας”.

“Επομένως, η δικαστική αρχή εκτελέσεως πρέπει να μπορεί να στηριχθεί στα στοιχεία σχετικά με τη διάρκεια της ποινής που περιλαμβάνονται στο ίδιο το ευρωπαϊκό ένταλμα συλλήψεως”, αναφέρει.

“Το να απαιτείται από την εν λόγω αρχή να εξετάζει αν το δίκαιο του κράτους μέλους εκδόσεως που είχε εφαρμογή στις οικείες πράξεις τροποποιήθηκε μετά την ημερομηνία τελέσεώς τους, αφενός, θα αντέβαινε προς τον σκοπό της αποφάσεως-πλαισίου και, αφετέρου, θα ήταν αντίθετο προς την αρχή της ασφάλειας δικαίου, λαμβανομένων υπόψη των δυσχερειών τις οποίες θα μπορούσε να αντιμετωπίσει η εν λόγω αρχή για να προσδιορίσει ποιο χρονικά εφαρμοστέο δίκαιο θα μπορούσε ενδεχομένως να ληφθεί υπόψη”, διευκρινίζει το ΔΕΕ.

Τέλος κατά το ΔΕΕ “το γεγονός ότι η επίμαχη αξιόποινη πράξη δεν μπορεί να συνεπάγεται την παράδοση χωρίς έλεγχο του διττού αξιοποίνου της κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 2, παράγραφος 2, της αποφάσεως-πλαισίου δεν σημαίνει, παρά ταύτα, ότι η αρμόδια αρχή πρέπει να αρνηθεί την εκτέλεση του ευρωπαϊκού εντάλματος συλλήψεως” και “εναπόκειται στη δικαστική αρχή εκτελέσεως να εξετάσει, σε σχέση με την πράξη αυτή, το κριτήριο του διττού αξιοποίνου της πράξεως το οποίο τίθεται με το άρθρο 2, παράγραφος 4, της αποφάσεως-πλαισίου”