Διπλή Συνέντευξη στη «Χ»: Η ε/κ πλευρά να πείσει διεθνώς ότι θέλει συνομιλίες χθες…

Κι όμως συμφωνούν ότι πρέπει η ε/κ πλευρά να δράσει για να αποτραπεί η διχοτόμηση.

Ο ΔΗΣΥ διά του βουλευτή και εκπροσώπου Τύπου του κόμματος, κ. Δημητρίου, δηλώνει ότι «πρέπει να συνεχίσουμε το διεθνές ‘‘σαφάρι’’ για να πείσουμε και τους πιο δυσκολόπιστους πως έχουμε όλη την πολιτική βούληση και διάθεση για να συζητήσουμε ακόμη και χθες την ουσία του Κυπριακού». Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ αναφέρει ότι «θα πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αλλάξει επειγόντως ρότα, προβαίνοντας σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες που θα πείθουν τους πάντες στη διεθνή σκηνή για τις ειλικρινείς προθέσεις του να προωθήσει τη λύση του κυπριακού προβλήματος». Διαφωνούν στο ότι τα επαπειλούμενα νέα τετελεσμένα στο Βαρώσι είναι αποτέλεσμα ολιγωρίας…

Συνέντευξη στη Νίκη Κουλέρμου

 

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

1. Πώς σχολιάζετε το γεγονός ότι ο ΓΓ του ΟΗΕ, στην έκθεση Καλών Υπηρεσιών, παρουσιάζεται πιο απαιτητικός αυτή τη φορά στην ανάληψη ευθυνών για το Κυπριακό από τους δύο ηγέτες, την πολιτική ηγεσία και την κοινωνία;
2. Γιατί τόση ολιγωρία για τα Βαρώσια όταν ήταν γνωστό εδώ και 4 χρόνια ότι 1) αποσύρθηκε ο χάρτης που κατέθεσε η τ/κ πλευρά και περιλάμβανε την επιστροφή των Βαρωσίων και 2) η Τουρκία θα εκμεταλλευόταν το διαπραγματευτικό κενό;
3. Συμφωνείτε με την άποψη ότι αν χαθούν τα Βαρώσια χάνεται και η ελπίδα για λύση του Κυπριακού;
4. Τι πρωτοβουλίες μπορεί να αναλάβει η δική μας πλευρά ώστε να αποτραπεί η περαιτέρω διολίσθηση προς τη διχοτόμηση;

 

Δημήτρης Δημητρίου, βουλευτής ΔΗΣΥ: «Δεν είναι αποτέλεσμα δικής μας ολιγωρίας τα όσα απαράδεκτα βλέπουμε στην Αμμόχωστο»

 

1. Να πω πρώτα πως έχουμε δει το προσχέδιο της έκθεσης και όχι το τελικό κείμενο. Έχουμε ως αρχή πως δεν σχολιάζουμε παρά μόνο την τελική έκθεση. Παρ’ όλα αυτά να πω πως στο προσχέδιο που διανεμήθηκε την προηγούμενη βδομάδα, ο Γενικός Γραμματέας δεν διαφοροποιεί τα όσα κατέγραψε και στις τελευταίες εκθέσεις. Από τους δύο ηγέτες, την πολιτική ηγεσία και την κοινωνία, ζητά να αναληφθούν πρωτοβουλίες. Αν είναι κάτι που λείπει είναι το πάθος, από όλους, πολίτες και πολιτικούς, για να επιλύσουμε το Κυπριακό. Και αυτό είναι παραδεκτό. Για να επανέλθει το πάθος, χρειάζεται να βρούμε ξανά την προοπτική επίλυσης του Κυπριακού που σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει.

Από κει και πέρα, δεδομένων και των σημερινών γεγονότων, από το προσχέδιο της έκθεσης απουσιάζει μια πιο ξεκάθαρη τοποθέτηση για την εξόφθαλμη παραβίαση των ψηφισμάτων του ΟΗΕ σε ό,τι αφορά ειδικά τα όσα συμβαίνουν στα Βαρώσια.

 

 

2. Διαφωνώ μαζί σας για την ολιγωρία. Ως Κυπριακή Δημοκρατία αξιοποιήσαμε όλα τα πολιτικά και διπλωματικά μέσα που διαθέταμε και διαθέτουμε και παλεύουμε μέχρι και σήμερα για να αποτρέψουμε τις δυσάρεστες εξαγγελίες που πιθανόν θα ακούσουμε μεθαύριο. Με συνεχή διαβήματα στα διεθνή φόρα, με επαναβεβαίωση του ψηφίσματος 550 από τον Οκτώβρη του 2019, με ένα «κρεσέντο» διεθνούς ενεργοποίησης και κινητοποίησης για να αποτρέψουμε, στα πλαίσια της πολιτικής και της διπλωματίας, την επέκταση της κατοχής και στα Βαρώσια.

Όμως, πιστεύω πως είναι και κοντόφθαλμη πολιτική αντίληψη για όσους εκτιμούν και αναλύουν πως τα όσα απαράδεκτα βλέπουμε στην Αμμόχωστο είναι αποτέλεσμα ολιγωρίας της δικής μας πλευράς. Η Τουρκία εδώ και μερικά χρόνια έχει αλλάξει προσέγγιση στα ζητήματα της εξωτερικής της πολιτικής. Από την εσωστρέφεια που την χαρακτήριζε μέχρι πριν δέκα περίπου χρόνια βλέπουμε μια Τουρκία που «απλώνεται» με επιθετικότητα απύθμενη μέχρι και την Αφρική. Το τι βλέπουμε στα Βαρώσια είναι και σε αυτό το πλαίσιο.

 

3. Τα Βαρώσια, αν δεν είναι η «καρδιά» του Κυπριακού, είναι ένα από τα ζωτικότερα όργανά του. Η επόμενη μέρα, με τα Βαρώσια να είναι είτε εκτός συζήτησης ή με τη «μετάλλαξη» της παραμέτρου αυτής, αντιλαμβανόμαστε πιστεύω όλοι πως θα είναι ένα άδοξο τέλος στη συζήτηση του Κυπριακού όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα. Τα Βαρώσια επιστρέφονταν στους νόμιμους κατοίκους τους το 1978, μόνο με την έναρξη της συζήτησης στη βάση του αγγλο-αμερικανο-καναδικού σχεδίου. Δυστυχώς, απορρίφθηκε τότε από όλες τις πολιτικές δυνάμεις, πλην του Δημοκρατικού Συναγερμού. Τα Βαρώσια είναι μέχρι σήμερα δεδομένο πως επιστρέφονται σε όποιο σχέδιο λύσης. Και στο Σχέδιο Ανάν που απορρίφθηκε, και στις διαπραγματεύσεις που προηγήθηκαν και ακολούθησαν το 2004. Οι χαμένες ευκαιρίες για την Αμμόχωστο είναι δυστυχώς περισσότερες της μίας.

 

4. Η αποτροπή της περαιτέρω διολίσθησης προς τη διχοτόμηση προϋποθέτει την επαναφορά της Τουρκίας και της τουρκικής πλευράς στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης για να συζητήσουμε λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Χρειάζεται λοιπόν να πεισθεί η Τουρκία να πάψει να επιδιώκει ή να αναφέρει λύσεις εκτός του πλαισίου του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, που είναι απέναντι από όλα τα ψηφίσματά του, και που κανείς μα κανείς, σήμερα δεν επιθυμεί. Πώς θα συμβεί αυτό, με ρωτάτε. Θα πρέπει οι μεγάλοι παίκτες να πείσουν την Τουρκία να αφήσει πίσω της τη λύση δύο κρατών. Τι χρειάζεται να κάνουμε εμείς; Να συνεχίσουμε το διεθνές «σαφάρι» για να κινητοποιήσουμε αυτούς τους μεγάλους παίκτες, να πείσουμε και τους πιο δυσκολόπιστους πως έχουμε όλη την πολιτική βούληση και διάθεση για να συζητήσουμε ακόμη και χθες την ουσία του Κυπριακού. Δεν θα πείσουμε εμείς απευθείας την Τουρκία. Να συνεχίσουμε να απευθυνόμαστε σε αυτούς που μπορούν να πείσουν την Τουρκία πως ο μόνος δρόμος είναι η ουσιαστική διαπραγμάτευση για λύση ομοσπονδίας. Το κάναμε στο παρελθόν, μπορούμε να το κάνουμε ξανά. Η διεθνής πίεση έφερε αποτέλεσμα και συζητούσαμε για πολλά χρόνια τη λύση ομοσπονδίας με την Τουρκία. Μπορούμε να το επαναλάβουμε και να επαναφέρουμε την ελπίδα και την προοπτική.

 

 

Γιώργος Λουκαΐδης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος ΑΚΕΛ: «Πέντε λόγοι τεκμηριώνουν την ολιγωρία της δικής μας πλευράς στο θέμα της Αμμοχώστου»

 

1. Η ερμηνεία της πιο πάνω αναφοράς του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, όπως κι άλλες παρόμοιες αναφορές του, καταδεικνύουν ότι έχουμε προσεγγίσει επικίνδυνα το οριστικό αδιέξοδο και ότι η κλεψύδρα αδειάζει σύντομα. Επειδή καθόλου έως ελάχιστα μπορούμε να επιδράσουμε και να καθορίσουμε τη στάση της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής ηγεσίας, θα πρέπει να δούμε τι κάνουμε εμείς ως ελληνοκυπριακή πλευρά. Ως εκ τούτου, θα πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να αλλάξει επειγόντως ρότα, προβαίνοντας σε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες που θα πείθουν τους πάντες στη διεθνή σκηνή -και ειδικότερα αυτούς που εμπλέκονται στο Κυπριακό- για τις ειλικρινείς προθέσεις του να προωθήσει τη λύση του κυπριακού προβλήματος. Να πείσει, επιτέλους, ότι αυτά που λέει, τα εννοεί και τα κάνει πράξη.

 

2. Είναι απολύτως ορθή η αναφορά σας σε ολιγωρία της ελληνοκυπριακής πλευράς. Σε αυτή την αναφορά θα πρέπει να προσθέσουμε και τα εξής:

 

Πρώτον, ο χάρτης αποσύρθηκε από πλευράς των Τουρκοκυπρίων, μετά που πρώτη η δική μας πλευρά ανακοίνωσε την απόσυρση των συγκλίσεων που είχαν επιτευχθεί.

Δεύτερο, δεν υπήρξε μονάχα ολιγωρία από τον κ. Αναστασιάδη, αλλά ακόμη χειρότερα υπήρξε κακή εκτίμηση ως προς τον κίνδυνο εποικισμού της Αμμοχώστου, αφού όταν προέκυψε το ζήτημα το 2019, ο Υπουργός Εξωτερικών μιλούσε για επικοινωνιακά πυροτεχνήματα της Τουρκίας.

Τρίτον, η κυβέρνηση ΔΗΣΥ επένδυσε αφενός στις στρατιωτικές συνεργασίες και αφετέρου κατέστησε αυτοσκοπό την επιβολή αυστηρών κυρώσεων στην Τουρκία, ως μέσο αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας και επιβολής καινούριων τετελεσμένων. Εκ του αποτελέσματος και στις δύο στρατηγικές επιλογές της κυβέρνησης υπήρξε παταγώδης αποτυχία.

Τέταρτον, μπορεί να είναι η Τουρκία που επέβαλε τον εκλεκτό της, διχοτομιστή Ερσίν Τατάρ, στην ηγεσία της τουρκοκυπριακής κοινότητας, αλλά δυστυχώς ο Νίκος Αναστασιάδης τη διευκόλυνε να το πράξει.

Πέμπτον, το παρατεταμένο αδιέξοδο χρεωνόταν και στη δική μας την πλευρά, με την Τουρκία να απενοχοποιείται και να εγκωμιάζεται για τη στάση που κράτησε στο Κραν Μοντανά. Αλλά και με τον Νίκο Αναστασιάδη να χειρίζεται το Κυπριακό μέσα από παλινωδίες, αντιφάσεις αλλά και πολιτικά εγκληματικούς χειρισμούς που έφτασαν μέχρι του σημείου αμφισβήτησης της λύσης ΔΔΟ και το φλερτ με τη λύση δύο κρατών. Χειρισμοί που οδήγησαν σε διεθνή ανυποληψία τον ΠτΔ, σε ό,τι αφορά το Κυπριακό.

Όπως από την αρχή ως ΑΚΕΛ προειδοποιούσαμε, ήταν προβλέψιμο ότι όλα αυτά θα επιχειρούσε να τα εκμεταλλευτεί μέχρι τέλους η Τουρκία, αφού εκ του αποτελέσματος έχουν διευκολύνει τα τουρκικά τετελεσμένα και σχεδιασμούς, αντί να τους δυσχεραίνουν. Με βάση τα πιο πάνω εξηγείται, επίσης, σε μεγάλο βαθμό και η χλιαρή έως ανύπαρκτη αντίδραση της διεθνούς κοινότητας απέναντι σε αυτή την τεράστια-βάναυση πρόκληση από πλευράς Τουρκίας.

 

3. Είναι θεωρούμε λογικό κάποιος να συμπεράνει ότι η Τουρκία αποφασίζοντας να ενταφιάσει μετά από 47 χρόνια το βασικό διαπραγματευτικό της χαρτί στο Εδαφικό, αυτό της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου, αποφάσισε ταυτόχρονα να ενταφιάσει και το ίδιο το Κυπριακό και την προοπτική επίλυσής του. Κατά συνέπεια, πολύ φοβόμαστε ότι η υλοποίηση του οδικού χάρτη που αποφάσισε η Τουρκία και η σημερινή τουρκοκυπριακή ηγεσία για εποικισμό της Αμμοχώστου, θα αποτελέσει -ενδεχομένως- το τελευταίο καρφί στο φέρετρο της προοπτικής λύσης του Κυπριακού.

 

4. Αυτό που πρωτίστως χρειάζεται να κάνουμε είναι να επιδιώξουμε την επανέναρξη των ουσιαστικών διαπραγματεύσεων για συνολική λύση του Κυπριακού. Αυτός είναι, κατά την άποψή μας, ο προσφορότερος-καταλληλότερος τρόπος για να επιδιώξουμε να σώσουμε όχι μονάχα την Αμμόχωστο, αλλά και να απαλλάξουμε την Κύπρο από το άλγος, το μίασμα και τον επικίνδυνο αναχρονισμό της κατοχής.

 

Προς αυτή την κατεύθυνση, έχουμε καταθέσει γραπτώς τις απόψεις μας προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας εδώ και ένα εξάμηνο. Θα πρέπει να αναληφθούν σωρεία πρωτοβουλιών προς όλες τις κατευθύνσεις, ώστε να διασφαλίσουμε την έντονη και ουσιαστική αντίδραση της διεθνούς κοινότητας και των εταίρων μας στην Ε.Ε. απέναντι σε αυτή την πρωτοφανή προκλητικότητα και τετελεσμένα που επιχείρησε η Τουρκία σε βάρος της Κύπρου και της προοπτικής λύσης του Κυπριακού.