Διζωνική, διχοτόμηση, οικονομία, ασφαλές αύριο

Του Θεοχάρη Μασούρα*

Οι παρακάτω απόψεις στην πορεία προς τις προεδρικές εκλογές είναι πολύ σημαντικές.

Α) Οι έννοιες διζωνική, διχοτόμηση και οικονομία είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Β) Η οικονομική ανάπτυξη της Κύπρου εξαρτάται από τον τουρισμό, τις υπηρεσίες και από την ομοσπονδιακή επανένωση. Γ) Ο τόπος πορεύεται στις προεδρικές εκλογές 2018, ευρισκόμενος ενώπιον δύο κινδύνων. Ο πρώτος κίνδυνος είναι αυτός της διχοτόμησης, ως αποτέλεσμα της παράτασης του αδιεξόδου, εξαιτίας κυρίως της απαράδεκτης στάσης της Τουρκίας, αλλά και των λανθασμένων χειρισμών του Νίκου Αναστασιάδη στο Κραν Μοντανά. Ο δεύτερος κίνδυνος συνδέεται με τη «Νέα Στρατηγική» Νικόλα, η οποία με τη συνεπακόλουθη παράταση του αδιεξόδου, θα εγκλωβίσει την οικονομία σε μια μόνιμη υπανάπτυξη που θα αποτρέπει την εξαγγελία μέτρων υπέρ των φτωχών και αδικημένων.

Η διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, όμως, όπως αυτή σημασιοδοτείται στα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις ομόφωνες αποφάσεις του Εθνικού Συμβουλίου του 2009, φράσσει αφενός το δρόμο στον εποικισμό, αφού η παραχώρηση της ιθαγένειας θα ελέγχεται και αφετέρου ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα των προσφύγων με τις εδαφικές αναπροσαρμογές που θα κάνει η Τουρκία υπέρ της ελληνοκυπριακής κοινότητας. Το κυριότερο, όμως, που συντελείται με την ομοσπονδία, είναι ότι ο κυπριακός λαός μαθαίνει ότι η μια κοινότητα χρειάζεται την άλλη και όσα δεν έμαθε παιδιόθεν και σταδιακά από την οικογένεια, το σχολείο, τα Μ.Μ.Ε., τους πολιτικούς και πνευματικούς ηγέτες, καλείται να τα μάθει άμεσα. Να μάθει να συμβιώνει και να συγχωρεί. Το σημαντικότερο όμως που πρέπει να κατακτήσει ο Κύπριος είναι την ενσυναίσθηση, ότι δηλαδή η μια κοινότητα πρέπει να βιώσει τον πόνο της άλλης. Έτσι που η Ε/κ μάνα, πατέρας, αδελφός να βιώσει τον πόνο της Τ/κύπριας και να κατανοήσουν πως ο πόνος και το δάκρυ υπήρξαν ένθεν και ένθεν.

Η διχοτόμηση, εκτός του ότι δεν συμβάλλει στην ανάπτυξη της οικονομίας ενός μικροσκοπικού κρατιδίου, εμπεριέχει και μεγάλους κινδύνους, οι οποίοι αποτρέπονται μόνο με τη λύση διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας. Ενώ η λύση της χαλαρής ομοσπονδίας ή διχοτόμησης, εμπεριέχουν τον κίνδυνο του ανεξέλεγκτου εποικισμού. Μερικά χρόνια π.χ. μετά τη χαλαρή ομοσπονδία ή διχοτόμηση, θα υπάρξει τέτοια πληθυσμιακή έκρηξη στην τουρκοκυπριακή κοινότητα, η οποία για «ζωτικούς» λόγους θα απαιτήσει να διέλθει στο ελληνοκυπριακό κρατίδιο. Όπως όμως προαναφέραμε, κάτι τέτοιο δεν θα μπορεί να γίνει σε καθεστώς ισχυρής ομοσπονδίας λόγω ελέγχου των εποίκων. Και δυο κουβέντες για την έννοια του ζωτικού χώρου, που ως γνωστόν υπήρξε η αφορμή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου!

Όχι, λοιπόν, άλλες νομικίστικες τακτικές και πριγκιπικές «εξυπνάδες», οι οποίες θα μας οδηγήσουν σε νέες πολεμικές περιπέτειες. Και τούτο γιατί ο μεν Νίκος Αναστασιάδης, την ώρα της μεγάλης πολιτικής απόφασης στο Κραν Μοντανά, αποδείχθηκε ανεπαρκής, άβουλος και αναποφάσιστος. Ο δε Νικόλας Παπαδόπουλος με το συνονθύλευμα που τον ακολουθεί, Παπαδοπουλικό ΔΗΚΟ, Σιζοπουλική ΕΔΕΚ, Ελενοθεοχαρική Αλληλεγγύη, Περδικοοικολογική Συμμαχία, οδηγούν τον κυπριακό λαό σε πολεμική σύρραξη. Ο Σταύρος Μαλάς, από την άλλη, είναι ο πολιτικός της ελπίδας, αφού, ενώ εκτιμά σωστά την αλληλουχία οικονομίας και ομοσπονδιακής επανένωσης, παράλληλα διακρίνεται και από τις αρετές που χρειάζεται σήμερα η Κύπρος. Είναι σεμνός, σαφής, πραγματιστής αποφασιστικός και αδιάφθορος… Είναι ο πολιτικός επιστήμονας που μπορεί να οδηγήσει τον τόπο σε ασφαλές αύριο.

*Φιλόλογος, πρώην διευθυντής σε σχολεία Μ.Ε.