Δρ. Αμερίκος Αργυρίου: Αγκάλιασα τον ανθρώπινο πόνο (βίντεο)

Πήρα πολύ περισσότερα από όσα έδωσα, γιατί δεν υπάρχει ομορφότερο συναίσθημα από αυτό που μια μάνα σε ευχαριστεί γιατί έσωσες το παιδί της, δηλώνει ο Δρ. Αμερίκος Αργυρίου, ο άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην υπηρεσία των ατόμων με νοητική αναπηρία, ο γιατρός που αγκάλιασε, όπως ο ίδιος δηλώνει, τον ανθρώπινο πόνο, ιδρύοντας το 1969, στη Λεμεσό, το Ίδρυμα “Θεοτόκος” και 19 χρόνια αργότερα, το Κέντρο Προληπτικής Παιδιατρικής.

Με αφορμή και την πρόσφατη βράβευσή του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με το μετάλλιο “Εξαίρετης Προσφοράς”, ο Δρ. Αργυρίου μίλησε στο ΚΥΠΕ για το τεράστιο έργο που και η ίδια η Πολιτεία του αναγνωρίζει στον τομέα της δημόσιας υγείας, φιλοξενώντας μας στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος “Θεοτόκος”, το οποίο, παρά τα 92 του χρόνια, συνεχίζει ανελλιπώς να επισκέπτεται τα πρωινά, για να δει “τα παιδιά του”.

Οξυδερκής και με έντονη προσωπικότητα, ο Δρ. Αμερίκος Αργυρίου θυμάται τη σπίθα που τον οδήγησε στην ίδρυση του Ιδρύματος “Θεοτόκος”, σε μια συνηθισμένη μέρα στην παιδιατρική κλινική του, θυμάται έναν πατέρα να κλαίει και να τον καλεί σε βοήθεια.

“Μου κτύπησε την πόρτα αυτός ο άνθρωπος και στην επιμονή του αναγκάστηκα να ανοίξω, γιατί είχα μωρό μέσα, οπότε δακρυσμένος, ολοφυρμένος, με αγωνία, μου λέει `σώσε με, το παιδί μου είναι σε status epilepticus`, δηλαδή έχει σπασμούς”, ανέφερε ο Δρ. Αργυρίου, προσθέτοντας ότι μετέβη αμέσως στο χώρο που τότε φιλοξενούσε παιδιά με νοητική αναπηρία στα Πολεμίδια.

Εκεί, συνέχισε, ήταν αυτά τα παιδιά, επτά στον αριθμό, “τα οποία άλλα ήταν δεμένα στα κρεβάτια, και άλλα σε σωλήνες, ωρύονταν και έβγαζαν κραυγές απόγνωσης και με μια βοηθό με προβλήματα όρασης, να τα επιμελείται”.

Αφού δίνει τις Πρώτες Βοήθειες στο παιδί, ο γιατρός Αργυρίου παίρνει τη μεγάλη απόφαση να κάνει αυτό που η πολιτεία όφειλε να προσφέρει σε αυτά τα άτομα και έτσι, με τη βοήθεια έξι ακόμη ατόμων, το Ίδρυμα “Θεοτόκος” παίρνει σάρκα και οστά σε ένα ξενοδοχείο της Λεμεσού, το 1969.

Ο ίδιος θωρεί πως εκείνο που περισσότερο πρόσφερε ήταν στήριξη στο γονιό, ο οποίος τη δεκαετία του 60`, όπως σημειώνει, “ήταν σε άγνοια και με προκαταλήψεις, είχε ενοχές ότι έφταιγε εκείνος για την κατάσταση του παιδιού του”.

“Στήριξα αυτό τον γονιό, προσπάθησα να τον βγάλω έξω από αυτές τις ενοχές, να τον πείσω ότι αυτό που του συνέβη μπορούσε να συμβεί στον οποιονδήποτε και να αναθαρρήσει και προπάντων να βγάλει το παιδί του έξω από τον εγκλωβισμό, από εκεί που το είχε περιορισμένο, διότι ντρεπόταν και δεν ήθελε να είναι ορατό το πρόβλημα του παιδιού”, είπε και πρόσθεσε: “Αγκάλιασα τον ανθρώπινο πόνο και έστησα το φάρο της κοινωνικής δικαιοσύνης για να δημιουργηθεί η κοινωνική ευθύνη”.

Η κοινωνική ευαισθησία του Αμερίκου Αργυρίου δεν περιορίζεται στην απλή διασφάλιση της αξιοπρεπούς διαβίωσης των ατόμων με νοητική αναπηρία, “γιατί εμένα δεν μου πήγαινε ο ρόλος του ξενοδόχου”, σημειώνει.

Με στόχο την αποϊδρυματοποίηση των ατόμων αυτών, δημιουργούνται ξενώνες στην κοινότητα και το “Θεοτόκος” μετατρέπεται σε έναν πολυδύναμο οργανισμό, με Οικοτροφείο, Μονάδα Ημερήσιας Φροντίδας, Μονάδα Έγκαιρης Παρέμβασης και Εργαστήρι Τέχνης.

Επιστέγασμα των προσπαθειών του, ο Δρ. Αργυρίου θεωρεί πως αποτελεί το “ΑΛΜΑ”, το Κέντρο Ανάπτυξης Δεξιοτήτων για παιδιά με αναπτυξιακό κίνδυνο ή πολλαπλές αναπηρίες, ιδιαιτερότητες στη συμπεριφορά και μαθησιακές δυσκολίες, που σήμερα λειτουργεί στο χώρο του παλιού νοσοκομείου Λεμεσού και στηρίζει παιδιά 150 περίπου οικογενειών.

“Είναι το έργο που με αγγίζει συναισθηματικά πολύ, διότι είναι μεγάλο πράγμα να υπάρχει πρόβλημα αναπτυξιακής υστέρησης και να ξέρεις ότι αργείς να το προλάβεις και αυτό είναι απαράδεκτο,” ανέφερε ο Δρ. Αργυρίου, σημειώνοντας πως ο εγκέφαλος μέχρι το 3ο έτος συμπληρώνει το 80% της εγκεφαλικής του λειτουργίας, “γι` αυτό έπρεπε να προλάβω προτού δημιουργηθούν καταστάσεις που να μην μπορούν να αναστραφούν”.

Το 1988, ο Δρ. Αργυρίου ζει ένα παρόμοιο περιστατικό με αυτό που τον οδήγησε στην ίδρυση του “Θεοτόκος”, με έναν πατέρα να ζητά βοήθεια γιατί το παιδί του και τον γιατρό να διαπιστώνει τις σοβαρές ελλείψεις που υπήρχαν στον τομέα της πρόληψης.

Έτσι, με χορηγίες που εξασφαλίζει από γνωστούς και φίλους ιδρύει τον ίδιο χρόνο το Κέντρο Προληπτικής Παιδιατρικής, στο οποίο σήμερα κάθε έγκυος γυναίκα και κάθε νεογέννητο υποβάλλονται σε δωρεάν σε εξετάσεις, μέσα από το Πρόγραμμα Προγεννητικού Ελέγχου και το Πρόγραμμα Προληπτικού Ελέγχου Νεογνών, αντίστοιχα. Από το 2004 το Κέντρο προσφέρει επιπρόσθετα το Ανιχνευτικό Πρόγραμμα Ακοής Νεογνών, με στόχο την έγκαιρη ανίχνευση και διάγνωση της βαρηκοΐας στα νεογνά.

Όπως σημείωσε ο Δρ. Αργυρίου, ο οποίος σήμερα είναι Επίτιμος Πρόεδρος του Κέντρου, όλα αυτά τα προγράμματα, τα οποία σε άλλες χώρες προσφέρονται από κυβερνητικές υπηρεσίες, στην Κύπρο προσφέρονται από έναν φιλανθρωπικό οργανισμό.

“Ως τώρα δεν υπάρχει μωρό που δεν προσέρχεται για εξέταση, είμαστε οι μόνοι που εκτελούμε ένα έργο με 100% προσέλευση και 100% επιτυχία”, είπε ο Αμερίκος Αργυρίου, ο οποίος αισθάνεται ιδιαίτερη τιμή, όπως είπε, από το γεγονός ότι όλη αυτή η προσπάθεια γίνεται με τη στήριξη του κόσμου.

Όσον δε αφορά τη συνεισφορά του κράτους, ο Δρ. Αργυρίου δήλωσε πως, αν και τα πρώτα δυο χρόνια το Κέντρο λειτουργούσε καθαρά με εισφορές, το κράτος άρχισε να επιχορηγεί κατά 33% τον προϋπολογισμό του, ενώ σήμερα αυτός καλύπτεται μερικώς από κρατική χορηγία και κυρίως από εισφορές ατόμων, εταιρειών και οργανώσεων καθώς και από εκδηλώσεις που διοργανώνει ο Σύνδεσμος Φίλων Κέντρου Προληπτικής Παιδιατρικής.

Ερωτηθείς ποιες θεωρεί ως εκκρεμότητες, αναφέρθηκε στην ανάγκη για επέκταση των κτιριακών εγκαταστάσεων του Κέντρου Ανάπτυξης Δεξιοτήτων Παιδιού (Το ΆΛΜΑ), καλώντας την Πολιτεία να παραχωρήσει τον τρίτο όροφο του παλιού Νοσοκομείου Λεμεσού, αφού οι ανάγκες είναι μεγάλες, όπως και οι αιτήσεις για παροχή βοήθειας.

“Θέλω να αποταθώ και εκλιπαρώ να μου δώσουν την ευκαιρία να αναβαθμίσω αυτό το έργο με περισσότερους χώρους, διότι είναι κρίμα να έχω μια πολυθεματική ομάδα εκεί μέσα, με εκπαιδευμένους λογοθεραπευτές, φυσιοθεραπευτές, νοσηλευτές, με κάθε ειδικότητας ανθρώπους, να προσφέρουν πραγματικά ουσιαστική βοήθεια και να μην έχω τον κατάλληλο και απαραίτητο χώρο να προσφέρω αυτήν την υπηρεσία”, είπε στο ΚΥΠΕ ο Δρ. Αργυρίου.

“Είναι εγκληματικό να ξέρεις ότι μπορείς να προλάβεις κάτι και να μένεις αδρανής,” τόνισε.

Πέραν τούτου, ο ο Αμερίκος Αργυρίου εκφράζει την ευαρέσκεια του προς την Κυβέρνηση “η οποία τον τελευταίο καιρό μας συμπαρίσταται αρκετά, τόσο για το Ίδρυμα Θεοτόκο, όσο και για το Κέντρο Προληπτικής Παιδιατρικής”. Δεν είναι, πρόσθεσε, “εκείνη η τρομερή απουσία που υπήρχε στα πρώτα χρόνια”.

Όσον αφορά το τι μέλλει γενέσθαι με το κληροδότημά του, ο Δρ. Αργυρίου εύχεται “να βρεθεί κάποιος ο οποίος να συνεχίσει το έργο μου, διότι στα 92 μου, νομίζω μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω αρκετά” και καταλήγει με κάτι που ο ίδιος συνηθίζει να λέει πάντα στις, ομολογουμένως, μακροσκελείς ομιλίες του: “Mου λένε πως έδωσα πολλά, αλλά ξέρω πως πήρα περισσότερα, διότι το πιο συγκινητικό, το πιο ουσιώδες σε έναν γιατρό, είναι όταν του μεταφέρει μια μάνα ότι σώθηκε το παιδί της”.

ΚΥΠΕ