E=mc2: Η πιο γνωστή εξίσωση του Άλµπερτ Αϊνστάιν και η ιστορία της

Ανέτρεψε την αντίληψη για τον απόλυτο χώρο και χρόνο

Στην αρχή του 20ού αιώνα η επιστήµη εµπιστευόταν απόλυτα τους νόµους της κίνησης του Νεύτωνα και τα περισσότερα ερωτήµατα της Φυσικής έµοιαζαν να έχουν απαντηθεί.

Αυτά έως τις 27 Σεπτεµβρίου του 1905, όταν ο Αλµπερτ Αϊνστάιν δηµοσίευσε την τελευταία από τις τέσσερις µελέτες που υπέβαλε εκείνη τη χρονιά στο περιοδικό Annalen der Physik. Με την πρώτη εξήγησε το φωτοηλεκτρικό φαινόµενο, µε τη δεύτερη έδωσε πειραµατική απόδειξη για την ύπαρξη των ατόµων και µε την τρίτη παρουσίασε την ειδική σχετικότητα. Με την τέταρτη, όµως, εξήγησε τη σχέση µεταξύ ενέργειας και µάζας εισάγοντας την περίφηµη σχέση ισοδυναµίας των δύο αυτών φυσικών µεγεθών, η οποία έµελλε να γίνει σήµα µε το οποίο τον γνωρίζουν οι πάντες σήµερα στον πλανήτη: E=mc2

Στον νέο κόσµο της Σχετικότητας η εξίσωση E=mc2 (η ενέργεια ισούται µε τη µάζα επί την ταχύτητα του φωτός στο τετράγωνο) ανέτρεπε τη Νευτώνεια προσέγγιση, γκρεµίζοντας ολόκληρο το νοητικό και λογικό υπόβαθρο πάνω στο οποίο είχαν βασιστεί οι τεχνικές µετρήσεις του χρόνου και του µήκους. Πριν παρουσιαστεί η E=mc2, ο κόσµος είχε βολευτεί µέσα στον απόλυτο χώρο και στον απόλυτο χρόνο. Κάτι τέτοιο δεν συµβαίνει µε το χωρο-χρόνο της Σχετικότητας, όπου ο χώρος και ο χρόνος δεν καθορίζονται αλλά είναι υφασµένοι θεµελιακά. H E=mc2 κατέδειξε ότι ο χρόνος δεν είναι απόλυτη έννοια, αλλά µια θεµελιώδης ιδιότητα του σύµπαντος.

Σηµειώνεται ότι ο Αϊνστάιν χρησιµοποίησε για την ενέργεια το σύµβολο L και για την ταχύτητα του φωτός το σύµβολο V και όχι τα σύµβολα E και c που χρησιµοποιούµε σήµερα.

∆υστυχώς για τον Αϊνστάιν η πρώτη εφαρµογή της Ε=mc2 διευκόλυνε την κατασκευή της πρώτης ατοµικής βόµβας. Το φηµισµένο αξιώµα της ισοδυναµίας µάζας και ενέργειας µετατράπηκε σε καρµική συµπαιγνία για τον «ειρηνιστή και διανοούµενο» Αϊνστάιν.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy