Έχε το νου σου στο παιδί

Της
Ελένης Μαύρου

 

Το νήμα της ζωής ενός αγοριού 14 χρόνων κόπηκε πρόωρα. Πολλοί αρμόδιοι (οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, οι Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, το σχολείο, η κοινότητα) γνώριζαν τα προβλήματα της οικογένειας. Φυσιολογικά, γεννιέται το ερώτημα: αυτή η ζωή δεν μπορούσε να σωθεί;

Τώρα θα διεξαχθεί έρευνα για τις συνθήκες του θανάτου του 14χρονου, μας ενημερώνουν οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας, απευθύνοντας μάλιστα «έκκληση στα ΜΜΕ να χειριστούν την υπόθεση με τη δέουσα ευαισθησία»! Αντιλαμβάνομαι ότι αναφέρονται στην ευαισθησία που έδειξαν οι ίδιοι…

Ένα κορίτσι, 18 χρόνων, στην τελευταία τάξη του λυκείου, με όνειρα για το μέλλον, παρά τις τραυματικές εμπειρίες του παρελθόντος, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει το σχολείο γιατί ο «εκσυγχρονιστής» διευθυντής του… δεν θέλει στο σχολείο Ταλιμπάν και καλόγριες!

Ναι, για την Κύπρο μιλούσε! Ναι, για τα σχολεία μας μιλούσε!

Τα σχολεία που υποχρεώνουν μικρά παιδιά να προσκυνούν «λείψανα αγίων», που στο πρόγραμμά τους έχουν ακόμα την πρωινή προσευχή και στέλνουν τους μαθητές για εξομολόγηση και στα οποία χτίζονται αυθαίρετα εκκλησάκια στις (συχνά στενόχωρες) σχολικές αυλές. Τα σχολεία για τα οποία ο Αρχιεπίσκοπος δήλωνε ότι: «Αν το σχολείο έχει πρόγραμμα εκκλησιασμού, δεν έχουν δικαίωμα οι γονείς να επεμβαίνουν. Και να μη θέλει το παιδί να πάει στην εκκλησία, όταν είναι απόφαση του σχολείου, θα παν όλα τα παιδιά», χωρίς καμία αντίδραση από το αρμόδιο υπουργείο.

Για το επεισόδιο διατάχθηκε έρευνα. Φρόντισε όμως ο ανεκδιήγητος Υπουργός Παιδείας να προκαταλάβει το πόρισμα δηλώνοντας, για τον περί ου ο λόγος διευθυντή, ότι «είναι ένας από τους καλύτερους μας διευθυντές», ενώ λειτουργοί του Υπουργείου του φρόντισαν να υποβάλουν στη μαθήτρια ότι θα ήταν καλύτερα να άλλαζε σχολείο!

Και έχει το θράσος ο Υπουργός Παιδείας (ναι, αυτός που δήλωνε ότι μοιράζεται τις ίδιες αξίες και αρχές με το ΕΛΑΜ) να δηλώνει ότι «το εκπαιδευτικό μας σύστημα διακρίνεται για την πολυπολιτισμικότητα, τον σεβασμό στη διαφορετικότητα και την ανάπτυξη αντιρατσιστικής συνείδησης»!

Ας ασχοληθεί τουλάχιστον με τα «αυτονόητα» ο Υπουργός Παιδείας, αφού είναι φανερό ότι δεν μπορεί (ή δεν θέλει) να ασχοληθεί με τον εκσυγχρονισμό της εκπαίδευσής μας.

Ας δει τι γίνεται με τα παιδιά που δεν ξέρουν ακόμα πότε θα πάνε σχολείο γιατί δεν έχουν συνοδό. Με τα παιδιά που είναι σπίτι τους, περιμένοντας την έγκριση κάποιας επιτροπής αξιολόγησης. Με τα παιδιά που είναι ακόμα στο σπίτι γιατί δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές (ανελκυστήρες, ράμπες, σήμανση, τουαλέτες αναπήρων κ.λπ.) στα σχολεία μας.

Ας μας πουν πώς θα αντιμετωπίσουν τις αδυναμίες στις δομές υποστήριξης ασυνόδευτων παιδιών. Τριακόσια εξήντα συνολικά ασυνόδευτα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, φιλοξενούνται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας και όπως καταγράφεται «δεν υπάρχει ένα δομημένο πρόγραμμα εκπαίδευσης, ενώ οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν τα εργαλεία για να διαχειριστούν τα παιδιά και τις ανάγκες τους, εκπαιδευτικές και άλλες».

Ας μας πουν πώς θα στηρίξουν ουσιαστικά τα παιδιά που προέρχονται από οικογένειες που ζουν στα όρια της φτώχειας -το 24% του πληθυσμού μας. Η (κουτσουρεμένη) επιδοματική πολιτική δεν αρκεί!