Έχουμε κράτος ή μαριονέτα;

Του Τάσου Περδίου

Όταν ο Δήμαρχος Λάρνακας απαιτούσε τους τελευταίους μήνες, φορτικά, τον καθορισμό οδικού χάρτη για την απομάκρυνση των εγκαταστάσεων πετρελαιοειδών και υγραερίου, δεν το έκανε επειδή είχε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος. Όταν υπογραφόταν η συμφωνία μεταξύ τής τότε κυβέρνησης και του Δήμου Λάρνακας για μετακίνηση του διυλιστηρίου, το 2001, ο ίδιος ήταν 23 ετών και τέλειωνε τις σπουδές του. Σήμερα είναι 39 ετών και έχει εκλεγεί δήμαρχος μιας ιστορικής πόλης, αλλά η ιστορία του διυλιστηρίου είναι σαν να έχει σταματήσει όταν ο ίδιος ήταν 23χρονος φοιτητής.  Έχουν περάσει από τότε τέσσερις κυβερνήσεις, αλλά την πραγματική… διακυβέρνηση επί του θέματος συνεχίζουν να την έχουν οι εταιρείες. Η απαίτηση του δημάρχου λοιπόν για οδικό χάρτη με συγκεκριμένες πρόνοιες, για τιμωρία των εταιρειών όταν παραβιάσουν τα συμφωνηθέντα, έχει όνομα και επώνυμο.  Είναι η συνεχιζόμενη κοροϊδία 16 και βάλε χρόνων.

Την περασμένη Τρίτη 19 Δεκεμβρίου έγινε μια συνάντηση των τεσσάρων εταιρειών υγραερίου. Στη συνάντηση η ΕΚΟ ενημέρωσε και επίσημα για εκείνο που γνωρίζαμε, ότι δηλαδή αποφάσισε με απόφαση της μητρικής εταιρείας στην Ελλάδα να αποχωρήσει από τη συνεργασία για κοινή μετακόμιση στο Βασιλικό.

Προσέξτε. Στις 17 Ιουνίου 2016 η ΕΚΟ υπέγραψε συμφωνία για συμμετοχή στην κοινοπραξία VLPG Plant με τις άλλες τρεις εταιρείες με σκοπό την ανέγερση ενός κοινού τερματικού στο Βασιλικό. Η συμφωνία ανακοινώθηκε στις 21 Ιουνίου 2016 στο Χρηματιστήριο από την Πετρολίνα. Από τον Ιούνιο του 2016 περιμέναμε ένα ολόκληρο χρόνο για να δώσει έγκριση της κοινοπραξίας η Επιτροπή Προστασίας Ανταγωνισμού. Οι εταιρείες έλεγαν φορτικά «ή κοινοπραξία ή δεν γίνεται τίποτε».  Η έγκριση δόθηκε το καλοκαίρι του 2017. Μετά οι εταιρείες έκαναν πίσω. Δεν τους άρεσαν οι όροι. Μετά επέστρεψαν στην κοινοπραξία. Μετά η ΕΚΟ έκανε και πάλι πίσω. Εκεί που δεν υπήρχε άλλη επιλογή από τη συνεργασία, τώρα θέλει να πάει μόνη της!

Σπαταλήθηκαν 18 ολόκληροι μήνες, παίζω, ξιπαίζω, θέλω, δεν θέλω, μου συμφέρει, δεν μου συμφέρει, για να φτάσουμε πίσω στον ίδιο παρονομαστή.

Ενάμιση χρόνος για να αποφασίσει, να αλλάξει γνώμη, να αλλάξει ξανά γνώμη και να αποφασίσει τελικά ένας πολυεκατομμυριούχος πετρελαιάς και εφοπλιστής από την Αθήνα ότι δεν του… κάθεται να συνεργαστεί με τους άλλους και έτσι γουστάρει. Και η Σκάλα να πάει να κουρεύεται.

Πότε θα αναλάβει επιτέλους τις ευθύνες της η κυβέρνηση;  Έχουμε κράτος και κυβέρνηση ή όταν πρόκειται για συμφέροντα μεγαλοεπιχειρηματιών υποβαθμίζεται σε άψυχη μαριονέτα που άγεται και φέρεται;