ΕΕ: Προϋπολογισμός λιτότητας και δαπάνες για στρατιωτικοποίηση

Του Νεοκλή Συλικιώτη*

Ένα από τα σημαντικότερα θέματα που απασχόλησαν τους ηγέτες της ΕΕ στο τελευταίο άτυπο Συμβούλιο ήταν οι πολιτικές προτεραιότητες του πολυετούς δημοσιονομικού πλαισίου (ΠΔΠ) μετά το 2020, δηλαδή του μακροπρόθεσμου προϋπολογισμού της ΕΕ. Το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο διασφαλίζει πως η ΕΕ υλοποιεί τις πολιτικές της σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και πως τα χρήματα διατίθενται για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων στόχων.

Δυστυχώς τα αποτελέσματα του άτυπου Συμβουλίου επιβεβαίωσαν πως η ΕΕ συνεχίζει στην ίδια καταστροφική πορεία προωθώντας τις αντιλαϊκές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές λιτότητας που καταστρατηγούν τις διακηρυγμένες αρχές της και τα συμφέροντα των λαών. Ενώ η οικονομική κρίση συνεχίζει να ταλανίζει τους λαούς και να δημιουργεί στρατιές ανέργων και εξαθλιωμένων φτωχών, ενώ το κοινωνικό κράτος έχει διαλυθεί και οι εργασιακές σχέσεις απορρυθμίζονται επικίνδυνα, ενώ οι ΜμΕ κλείνουν η μια μετά την άλλη, οι ηγέτες της ΕΕ σφυρίζουν αδιάφορα. Αντί να προτείνουν μέτρα για να στηριχτεί η πραγματική οικονομία, για κοινωνική και περιφερειακή συνοχή, για στήριξη των ευάλωτων ομάδων, για καταπολέμηση της φτώχειας, και δημιουργία νέων ποιοτικών θέσεων εργασίας, συμφώνησαν μονάχα την αύξηση των επενδύσεων στην άμυνα και την ασφάλεια για περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της Ένωσης.

Μάλιστα ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Ντόναλντ Τουσκ, σημείωσε πως ορισμένοι ηγέτες αναφέρθηκαν στη σημασία της πολιτικής συνοχής, της κοινής αγροτικής πολιτικής και των επενδύσεων στην έρευνα και καινοτομία αλλά, όπως επεσήμανε, αυτά θα εξαρτηθούν από το έλλειμμα εσόδων που θα προκαλέσει το Brexit. Η προϋπόθεση αυτή δεν ίσχυσε βέβαια στις περιπτώσεις όπου οι ηγέτες της Ένωσης θέλησαν να αυξήσουν τις δαπάνες για την άμυνα, ούτε όταν αποφάσισαν να αυξήσουν τα κονδύλια για αναχαίτιση των μεταναστευτικών ροών. Αντί λοιπόν να προωθήσουν μέτρα αλληλεγγύης για αντιμετώπιση  της προσφυγικής κρίσης, συμφώνησαν την αύξηση των δαπανών για τη δημιουργία μιας Ευρώπης φρούριο, με ενίσχυση των συνόρων και των περιπολιών.

Γι’ ακόμη μια φορά επιβεβαιώθηκε πως το ζητούμενο με το πολυετές δημοσιονομικό πλαίσιο της ΕΕ δεν είναι το ύψος των κονδυλίων, αλλά η στρατηγική κατεύθυνση του προϋπολογισμού της ΕΕ. Δηλαδή η ουσία έγκειται στο πώς θα αξιοποιηθούν τα κονδύλια, ποιες θα είναι οι πολιτικές προτεραιότητες και ποιων οι ανάγκες θα υπηρετηθούν.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συνεχίζει με εμμονή τις ίδιες πολιτικές λιτότητας και με τις προτάσεις που προωθεί επιδιώκει την εμβάθυνση και τη θεσμοθέτηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου και της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων, γεγονός που αντιστρατεύεται πλήρως τα συμφέροντα και τις ανάγκες των λαών. Έπειτα η νέα πολιτική προτεραιότητα για ενίσχυση της άμυνας και ασφάλειας, η οποία προωθείται όλο και περισσότερο, μαζί με τις πολιτικές λιτότητας δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα για τους λαούς. Η επένδυση στην άμυνα έχει στόχο επί της ουσίας την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση της Ένωσης. Η ασφάλεια στα σύνορα επιχειρείται με την παρουσία στρατιωτικής δύναμης, η ασφάλεια στο διαδίκτυο με την παρακολούθηση και τις παραβιάσεις των προσωπικών δεδομένων, ενώ η ασφάλεια σε κάθε πτυχή της ζωής με το φακέλωμα και την καταστρατήγηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Τέλος, η ασφάλεια στον τραπεζικό τομέα επιχειρείται μέσω της οικονομικής διακυβέρνησης, των πολιτικών του ευρωπαϊκού εξαμήνου και των ισολογισμένων προϋπολογισμών. Αυτή είναι η «ασφάλεια» στην οποία επενδύουν.

Αυτοί είναι οι στόχοι και οι προτεραιότητες που προωθεί το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο μέσω του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου και δυστυχώς στηρίζονται πλήρως και από τις μεγάλες πολιτικές ομάδες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Η ίδια η ιστορία αποδεικνύει πως ο πακτωλός χρημάτων που επενδύθηκε μέχρι σήμερα μέσω του Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου της ΕΕ δεν ωφέλησε τους λαούς, αλλά κατέληξε στα μονοπώλια και τις πολυεθνικές προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Η ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς παλεύει ώστε αυτό να αλλάξει. Ο αγώνας δεν είναι εύκολος. Παραμένουμε όμως σταθεροί στις θέσεις μας ενάντια στη λιτότητα, στα μνημόνια και τον νεοφιλελευθερισμό. Και συνεχίζουμε τον αγώνα υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της αλληλεγγύης των λαών. Συνεχίζουμε να παλεύουμε για ανατροπή των πολιτικών φτωχοποίησης του λαού και των εργαζομένων. Συνεχίζουμε να παλεύουμε για κοινωνική δικαιοσύνη, για δίκαιη ανακατανομή του πλούτου, για κοινωνική πρόοδο και ευημερία.

*Ευρωβουλευτής ΑΚΕΛ – Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς