Εφιάλτης τα επικίνδυνα κτίρια στο κέντρο της Λεμεσού

Από τύχη δεν υπήρξαν θύματα από δύο περιστατικά σε μια εβδομάδα

 

 

Από καθαρή τύχη δεν υπήρξαν θύματα από το τελευταίο περιστατικό πτώσης τσιμεντένιου τμήματος από παλαιό κτίριο που σημειώθηκε το απόγευμα της Κυριακής στο κέντρο της Λεμεσού και συγκεκριμένα στη συμβολή της εμπορικής οδού Ανεξαρτησίας με την οδό Θέμιδος. Ένα σημείο της πόλης στο οποίο διακινούνται καθημερινά εκατοντάδες οχήματα και πολύ περισσότεροι πεζοί, κυρίως φοιτητές, δεδομένου ότι πρόκειται για περιοχή όπου λειτουργούν σχολές και γραφεία διοίκησης του ΤΕΠΑΚ.

Το περιστατικό αφορά την κατάρρευση μεγάλου μέρους της οροφής, το οποίο εξείχε εκτός του κτιρίου όπου στεγάζεται κοσμηματοπωλείο. Τα μπάζα κάλυψαν το πεζοδρόμιο και μέρος του δρόμου, χωρίς όμως να υπάρξουν τραυματισμοί ή ζημιές σε οχήματα κι αυτό επειδή την Κυριακή τα καταστήματα είναι κλειστά και η κίνηση μειωμένη.

Για την προστασία του κοινού και τον καθαρισμό των μπάζων κινητοποιήθηκαν οι αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου, οι οποίες αποδίδουν το περιστατικό στην μη επαρκή συντήρηση του κτιρίου και γενικότερα στην έλλειψη ελέγχου ανθεκτικότητας εκ μέρους των ιδιοκτητών. Να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο κτίριο, το οποίο κατασκευάστηκε πριν από μισό περίπου αιώνα, αποτελεί εκκλησιαστική περιουσία, όπως και πολλά άλλα, ακόμα παλαιότερα κτίρια τα οποία βρίσκονται στη γύρω περιοχή και ενοικιάζονται για εμπορικούς σκοπούς.

Το συγκεκριμένο περιστατικό, όπως και η κατάρρευση πριν από μια περίπου εβδομάδα και μάλιστα τις μεταμεσονύκτιες ώρες τσιμεντένιου μπαλκονιού στον 5ο όροφο παλιάς πολυκατοικίας σε πάροδο της λεωφόρου Νίκου Παττίχη, όπου τα μπάζα κατέληξαν στη βεράντα του σπιτιού στον κάτω όροφο, φέρνει ακόμα πιο επιτακτικά στο προσκήνιο το πολύ σοβαρό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Λεμεσός από την ύπαρξη κατοικημένων αλλά ακατάλληλων και επικίνδυνων κτιρίων αλλά και εγκαταλελειμμένων οικοδομών, ιδιαίτερα στο κέντρο της πόλης.

Τα ζητήματα που προκύπτουν από τα επικίνδυνα κτίρια, όπως μας αναφέρθηκε από αρμόδια πηγή του δήμου, δεν βρίσκονται στη δικαιοδοσία των τοπικών Αρχών, οι οποίες μπορούν μόνο να τα κηρύξουν επικίνδυνα και να καλέσουν τους ιδιοκτήτες να πάρουν τα ενδεικνυόμενα μέτρα, κάτι όμως στο οποίο δεν υπάρχει ανταπόκριση.

Χρήστος Χαραλάμπους