Εγώ ανήφορο κι εσύ κατήφορο

Γράφει Ελένη Μαύρου

Κανείς δεν δικαιούται να παραπονεθεί ότι η πολιτική ζωή στη Νήσο των Αγίων είναι ανιαρή. Τα “λάθη” διαδέχονται το ένα το άλλο με τόση ταχύτητα που δεν προλαβαίνουμε να τα παρακολουθήσουμε.

Για ποιο απ’ όλα να μιλήσουμε: Για την παραίτηση του Ειδικού Συμβούλου του Προέδρου της Δημοκρατίας για τις αερομεταφορές, όταν καμία από τις εισηγήσεις του δεν συζητείτο καν, αφού η αρμόδια Υπουργική Επιτροπή προτιμούσε να ακούει τις συμβουλές ακριβών και άσχετων με το αντικείμενο συμβούλων, αφήνοντας πολύτιμο χρόνο για την επιβίωση των Κυπριακών Αερογραμμών να χαθεί άδικα;

Για το συμβόλαιο της Διοικητού της Κεντρικής Τράπεζας, που ακόμα δεν μας είπαν ποιος ενέκρινε τις αλλαγές και τι έγιναν οι περιβόητες σημειώσεις της Χρυστάλλας Γιωρκάτζη; Για το δημοσίευμα της New York Times, που ακόμα αναμένουμε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να μας ενημερώσει ποιος συνέταξε τη λεγόμενη έκθεση και πώς από το Προεδρικό Μέγαρο βρέθηκε στα χέρια της εφημερίδας (το γιατί το αντιλαμβανόμαστε από μόνοι μας);

Ο κατάλογος είναι ανεξάντλητος. Η περιβόητη έκθεση θα μπορούσε, υπό άλλες συνθήκες, να προκαλέσει απλώς κάποια μειδιάματα. Μόνο και μόνο για την αναφορά ότι “το ΑΚΕΛ εξέλαβε την ανάγκη της Λαϊκής Τράπεζας για ανακεφαλαιοποίηση ως ευκαιρία για να κρατικοποιήσει την τράπεζα, με κριτήρια που πληρούν τις ιδεολογικές προσδοκίες του”.

Αστε που μέχρι και ο Πρόεδρος του ΔΗΣΥ αμφισβήτησε την ποιότητά της. Πιο δύσκολο να προσπεράσεις τις αναφορές της κ. Γιωρκάτζη, μετά τη θυελλώδη συνεδρία της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Θεσμών, ότι δέχεται εκβιασμούς και απειλές, αν και λίγες μέρες μετά τα μάζεψε λέγοντας ότι «δεν είναι η ώρα να ανοίξει τέτοια συζήτηση».

Σε ό,τι αφορά δε τους χειρισμούς για τις Κυπριακές Αερογραμμές και την άσκηση πολιτικής στις καφετέριες, σηκώνουμε τα χέρια ψηλά. Η ανευθυνότητα δεν περιγράφεται.

Το τραγικό είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι ζήτησαν την ψήφο του λαού υποσχόμενοι ότι “θα θεσπιστούν αυστηροί κανόνες ελέγχου και διαφάνειας” (Νίκος Αναστασιάδης, 16.01.2013) και ότι τολμούν ακόμα και σήμερα να ισχυρίζονται ότι “ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ανέβασε πολύ ψηλά τον πήχη σε σχέση με την ηθική που πρέπει να διέπει τους αξιωματούχους του κράτους” (Σωκράτης Χάσικος, 03.11.2014).

Το τραγικό είναι ότι κυβερνούν εδώ και 632 ημέρες και κάθε φορά που νιώθουν ότι στριμώχνονται, είτε γιατί δεν θέλουν είτε γιατί δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις, καταφεύγουν με τη μεγαλύτερη ευκολία στις υπεκφυγές, στον αποπροσανατολισμό, στο “εγώ εν τζιαι” ή στους προηγούμενους που “παρέδωσαν καμένη γη”.

Κι όλα αυτά σε μια περίοδο που η πολιτική και θεσμική απαξίωση βρίσκεται πολύ ψηλά.

Υ.Γ. Τον τίτλο τον δανείστηκα από ένα, όχι και τόσο γνωστό, τραγούδι της Πόλυς Πάνου. Εμφανές νομίζω ότι τον ανήφορο ανεβαίνουμε όλοι εμείς, ο κόσμος, που, άλλοι με λιγότερες, άλλοι με μεγαλύτερες δυσκολίες, προσπαθεί να τα βγάλει πέρα σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Τον κατήφορο τον πήραν εδώ και καιρό οι κυβερνώντες. Το ανησυχητικό είναι ότι το τραγούδι τελειώνει με το στίχο “τη βάρκα ρίξαμε πάνω σε ξέρα”…

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy