Είµαστε γυναίκες και είµαστε παρούσες: Η θέση της γυναίκας στην εργασία και οι διεκδικήσεις

Η γυναίκα της Κύπρου εξακολουθεί να είναι αντιµέτωπη µε πολλαπλά προβλήµατα και δυσκολίες, που αποτελούν τροχοπέδη για την ανάπτυξή της µέσα από το ρόλο ή τους ρόλους που δυνητικά θα επέλεγε

Οι αιτίες θα πρέπει να αναζητηθούν στη διάρθρωση των παραγωγικών σχέσεων, στην έλλειψη των απαραίτητων υποδοµών και, πρωτίστως, κρατικής µέριµνας

Είναι τυχαίο ότι αν και οι γυναίκες αµείβονται κατά κανόνα λιγότερο, εντούτοις είναι οι πρώτες που απολύονται σε περιόδους κρίσεων;

Όταν µία γυναίκα κάνει παιδιά, είναι πάρα πολύ δύσκολο να ανταποκριθεί στην εργασία της µε τον ίδιο τρόπο που ανταποκρίνεται ένας άντρας

Το γυναικείο κίνηµα το τελευταίο διάστηµα έχει αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες, αγωνίζεται, και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό για όλες τις γυναίκες στην Κύπρο που παλεύουν για ισότητα

 

Του

Κυριάκου Λοΐζου

Πριν από λίγες βδοµάδες, στις 7 Ιουνίου 2022, πραγµατοποιήθηκε το 11ο Συνέδριο του Γραφείου Γυναικών Εργατοϋπαλλήλων της ΠΕΟ, µε τη συζήτηση να µονοπωλούν τα σηµαντικά προβλήµατα που αντιµετωπίζουν οι εργαζόµενες γυναίκες σήµερα. Πάνω από 200 γυναίκες συμμετείχαν στο συνέδριο απαιτώντας ισότητα σε ένα άδικο περιβάλλον.

Όπως σηµείωσε και η Γ.Γ. της ΠΕΟ, Σωτηρούλα Χαραλάµπους, στην έναρξη του συνεδρίου: «Όταν το 1952 η ΠΕΟ αποφάσιζε να δηµιουργήσει το Γραφείο Εργατριών της ΠΕΟ, αυτή η απόφαση ήταν από µόνη της, για την τότε εποχή, πρωτοποριακή, γιατί αναγνώριζε ότι τα ζητήµατα της καταπολέµησης των διακρίσεων στην εργασία και της συµµετοχής των γυναικών στο συνδικαλιστικό κίνηµα έπρεπε να τύχουν στοχευµένης προσοχής από την ΠΕΟ. Τα 70 χρόνια δράσης του Γραφείου, οι αγώνες και οι διεκδικήσεις που αναπτύχθηκαν όλα αυτά τα χρόνια για ισοτιµία επιβεβαιώνουν το πόσο κοινωνικά και συνδικαλιστικά απαραίτητη ήταν η δηµιουργία και λειτουργία του».

∆ιακρίσεις, µισθολογική ανισοµισθία, εµπόδια στην ανέλιξη…

Οι γυναίκες στην Κύπρο -αν και διαφαίνεται µία αλλαγή σε επίπεδο κινηµάτων και διεκδικήσεων- βρίσκονται ακόµη στη σκιά των αντρών στους χώρους εργασίας, σε αντίθεση µε άλλες χώρες.

Όπως είπε στη «Χαραυγή» το μέλος του Γενικού Συµβουλίου της ΠΕΟ και της Κεντρικής Γραµµατείας ΣΗ∆ΗΚΕΚ-ΠΕΟ, Γεωργία Βασιλείου, εν έτει 2022 θα ανέµενε κανείς ότι τα λεγόµενα γυναικεία θέµατα θα είχαν λυθεί ή αντιµετωπιστεί. Θα ανέµενε κανείς ότι το 11ο Παγκύπριο Συνέδριο του Γραφείου Γυναικών Εργατοϋπαλλήλων της ΠΕΟ δεν θα είχε τι να συζητήσει και τα πολλά µέλη του που πήραν το λόγο θα απασχολούσε ποιος µπορεί να είναι ο ρόλος του Γραφείου στο µέλλον.

Εντούτοις, είπε η κα Βασιλείου, η γυναίκα της Κύπρου εξακολουθεί να είναι αντιµέτωπη µε πολλαπλά προβλήµατα και δυσκολίες, που αποτελούν τροχοπέδη για την ίδια και την ανάπτυξή της µέσα από το ρόλο ή τους ρόλους που δυνητικά θα επέλεγε. ∆ιακρίσεις, έλλειµµα ισότητας, µισθολογική ανισοµισθία, περιορισµοί στις επαγγελµατικές επιλογές, εµπόδια στην ανέλιξη, στην καριέρα, στη διάκρισή της σε διαφόρους τοµείς. «Είναι θέµα στερεοτύπων και αντιλήψεων που πρέπει να αλλάξουν και λάθος διαπαιδαγώγησης από γονιούς και δη τις µητέρες, αλλά και της εκπαίδευσης, τα αίτια και αιτιατά; Να µου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Αυτά είναι συµπτώµατα και όχι αιτίες», τόνισε, υποδεικνύοντας παράλληλα πως οι αιτίες θα πρέπει να αναζητηθούν στη διάρθρωση των παραγωγικών σχέσεων, στην έλλειψη απαραίτητων υποδοµών και κρατικής µέριµνας πρωτίστως.

To μέλος του Γ.Σ. της ΠΕΟ έβαλε στο κάδρο τα ζητήµατα των αµοιβών και των απολύσεων, διερωτώµενη: «Είναι τυχαίο ότι αν και οι γυναίκες αµείβονται κατά κανόνα λιγότερο, εντούτοις είναι οι πρώτες που απολύονται σε περιόδους κρίσεων;» Το βιώσαµε πρόσφατα µε την οικονοµική κρίση που έπληξε τον τόπο µας, τόνισε, οδηγώντας σε σοβαρή υποχώρηση τη γυναίκα, που βρέθηκε σε σηµαντικά ποσοστά να επιστρέφει και να περιορίζεται αποκλειστικά σε ρόλους άλλων δεκαετιών, κλεισµένη στο σπίτι. «Αυτές οι επιπτώσεις δεν αφορούν οριζόντια όλες τις γυναίκες, καθώς υπάρχει ταξική διαβάθµιση, που είναι κάθετη».

Τα ελπιδοφόρα µηνύµατα

Ωστόσο, δεν είναι όλα απογοητευτικά και µαύρα, εξήγησε η κα Βασιλείου. «Αν αναλογιστούµε τη δεκαετία του ’50, ’60, ’70, τα δικαιώµατα των γυναικών ήταν από ανύπαρκτα µέχρι περιορισµένα, στην καλύτερη περίπτωση. Τότε που δεν υπήρχαν καν οι στοιχειώδεις διευκολύνσεις στο σπίτι. Τότε που ένα µεροκάµατο στο χωράφι ή η υπηρεσία στους προύχοντες ήταν η µόνη εργασία που προσφερόταν», υπογράµµισε, για να προσθέσει ότι η γυναίκα δεν τολµούσε να ονειρευτεί, πόσω µάλλον να κυνηγήσει τα όνειρά της.

«Τα πράγµατα άρχισαν να αλλάζουν, όταν µετά την τουρκική εισβολή το 1974 και την προσφυγιά η γυναίκα άρχισε µαζικά να βγαίνει στην παραγωγή. Και αναρριχηθήκαµε στα µισά του βουνού προς την ισότητα. Με αγώνες, µε διεκδικήσεις, µε κινητοποιήσεις και απεργίες. Με τον ίδιο τρόπο, παλεύοντας στα πολλαπλά επίπεδα και πεδία, µέσα από την οργάνωση και τη δύναµη που µας δίνει ξεχωριστά στην καθεµία και σε όλες συλλογικά, θα συνεχίσουµε µέχρι την πλήρη κατάκτηση δικαιωµάτων, δυνατοτήτων, ευκαιριών, µέχρι την ισότητα», ανέφερε καταληκτικά.

Η αδικία σε βάρος των µητέρων στους χώρους εργασίας

Από πλευράς της η αντιπρόσωπος της ΠΕΟ στο Συµβούλιο Αποχετεύσεων Λευκωσίας και μέλος του Γενικού Συµβουλίου ΠΟΓΟ, Νικολέττα Κυθρεώτη, καταθέτοντας και την προσωπική της εµπειρία, είπε στη «Χαραυγή» ότι τα προβλήµατα που αντιµετωπίζουν οι γυναίκες στους χώρους εργασίας είναι αρκετά.

∆υστυχώς, σηµείωσε, παρ’ όλο που λέγεται ότι ζούµε σε µία κοινωνία όπου υπάρχει ισότητα µεταξύ των φύλων, στην πραγµατικότητα αυτό που κυριαρχεί είναι το αντίθετο, η ανισότητα. Η κα Κυθρεώτη υπενθύµισε πως όταν µία γυναίκα κάνει παιδιά, είναι πάρα πολύ δύσκολο να ανταποκριθεί στην εργασία της µε τον ίδιο τρόπο που ανταποκρίνεται ένας άντρας, διότι υποχρεωτικά θα πάρει άδεια µητρότητας και θα ξοδέψει περισσότερο χρόνο µε τα παιδιά της. «Αυτό µας αφήνει πίσω σε ό,τι αφορά την επαγγελµατική µας ανέλιξη».

Η ίδια, όπως είπε, είναι µάνα τριών παιδιών και έλειψε από την εργασία της συνολικά 15 µήνες µε άδεια µητρότητας. «Είµαι τεχνικός µηχανικός σε ηµικρατικό οργανισµό και όταν ήµουν έγκυος την κόρη µου ήµουν επιβλέπουσα σε έργο, το οποίο είχε ολοκληρωθεί µε επιτυχία. Όταν γέννησα και επέστρεψα στη δουλειά µου, µετά από τέσσερις µήνες, δεν µου ανέθεσαν καινούριο έργο και από τότε είµαι στα γραφεία. Αυτό µε κράτησε πίσω στην ανέλιξή µου στην εργασία µου», τόνισε, σηµειώνοντας πως νιώθει την αδικία, αφού, όπως πιστεύει, θα περάσουν πολλά χρόνια ακόµη ώστε να αποκατασταθεί η αδικία και η ανισότητα µεταξύ των φύλων.

Πάντως, σε χώρες όπως η Αγγλία υπάρχει το πνεύµα της ισοτιµίας, καθώς τόσο στις προσλήψεις όσο και στις προαγωγές υπάρχει οδηγία-νόµος για δίκαιο διαµοιρασµό. Επιπλέον, η αύξηση του ποσοστού των γυναικών στα κέντρα λήψης αποφάσεων θα δώσει νέα κατεύθυνση στον δηµόσιο βίο, αφού και πάλι σε άλλες χώρες υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες, όπως οι σκανδιναβικές χώρες.

«Στην Κύπρο τα τελευταία χρόνια βλέπουµε περισσότερες γυναίκες στην πολιτική και αλλού, ωστόσο και πάλι ο δρόµος είναι µακρύς. Πάντως το γυναικείο κίνηµα το τελευταίο διάστηµα έχει αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες, αγωνίζεται, και αυτό είναι πολύ ενθαρρυντικό για όλες τις γυναίκες στην Κύπρο που παλεύουν για ισότητα», υπογράµµισε η κα Κυθρεώτη.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy