Του Δρος Αμβρόσιου Προδρόμου*
Μόλις τον περασμένο μήνα, σε παρέμβασή μας σε αυτή τη στήλη, είχαμε αναφερθεί στα της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον σχετικό τίτλο «Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση κινδυνεύει με ύφεση;» και είχαμε αναφερθεί σε μια σειρά από προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ένωση. Μεταξύ άλλων, ήταν τα συστημικά προβλήματα του οικονομικού μοντέλου, οι λανθασμένες πολιτικές της Ένωσης σχετικά με τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και οι εξευτελιστικές για τους πολίτες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) με τις συνεχιζόμενες αυξήσεις των επιτοκίων. Αναφέρουμε τα πιο πάνω όχι για να δικαιωθούμε, αλλά για να δούμε πώς η Ένωση με τις ξεκάθαρα λανθασμένες πολιτικές της οδηγεί την ίδια την οικονομία της προς ύφεση.
Στις 24 Μαΐου 2023 η Γερμανία ανακοίνωσε επίσημα ότι η οικονομία της εισέρχεται σε μια περίοδο οικονομικής ύφεσης, αφού για δεύτερο συνεχόμενο τρίμηνο (δηλαδή 4ο τρίμηνο του 2022 και πρώτο τρίμηνο του 2023) υπήρξε μείωση της ζήτησης, δημιουργώντας έτσι ανησυχίες για το μέλλον της οικονομίας της χώρας. Τα προβλήματα εντοπίζονται τόσο σε μικροοικονομικό επίπεδο (δηλαδή για τις επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά) όσο και σε μακροοικονομικό (δηλαδή για τους βασικούς δημοσιοοικονομικούς δείκτες, συμπεριλαμβανομένης και της ανεργίας). Όπως ήταν φυσικό, οι ανακοινώσεις που πήραν μορφή χιονοστιβάδας έρχονται σε μια στιγμή έντονης αμφισβήτησης για το ρόλο της χώρας σε ό,τι αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία αλλά και την πολιτική επίδραση που έχει η Γερμανία στις αποφάσεις της ΕΚΤ, οι οποίες κατά τ’ άλλα θα πρέπει να είναι πάνω σε καθαρά οικονομικά δεδομένα και μακριά από πολιτικές παρεμβάσεις. Φυσικά, όποιος το πιστεύει αυτό μάλλον είναι εκτός πραγματικότητας και δεν αντιλαμβάνεται τον αμφιλεγόμενο ρόλο τόσο της Γερμανίας όσο και της ΕΚΤ.
Τα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά μέσα αλλά και έγκυροι ανεξάρτητοι οικονομικοί αναλυτές, τόσο από την αγορά όσο και από τον ακαδημαϊκό χώρο, ασκούν δριμεία κριτική για τον τρόπο με τον οποίο η πολιτική ηγεσία της Ένωσης, και κυρίως της Γερμανίας, η οποία συνεισφέρει το 25% στο ΑΕΠ της Ένωσης, έχει προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τα διάφορα προβλήματα. Θέματα όπως είναι ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή ανεπάρκεια, ο πληθωρισμός, η ανεργία, το ύψος των ενοικίων και κατ’ επέκταση το θέμα της στέγασης δεν έχουν αντιμετωπισθεί με τον δέοντα τρόπο. Αντί η διοχέτευση των πόρων, δηλαδή των φόρων από τους πολίτες, να πηγαίνει προς τους πολίτες, τα λεφτά αυτά διοχετεύονται για να στηρίξουν έναν πόλεμο ο οποίος ούτως ή άλλως ήταν χαμένος εξ αρχής.
Ο ρόλος της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας είναι όντως αμφιλεγόμενος, και αυτό δεν αποτελεί σημερινό φαινόμενο. Θεωρούσαμε ότι η Γερμανία όπως την ονειρεύτηκε ο Χέλμουτ Κολ θα μπορούσε να αναπτύξει έναν πραγματικά ηγετικό ρόλο στην Ένωση. Δυστυχώς, οι διάδοχοί του φάνηκαν κατώτεροι των περιστάσεων, κυρίως με την Άνγκελα Μέρκελ και τον σημερινό καγκελάριο Όλαφ Σολτς, οι οποίοι δεν είχαν κατανοήσει την εξέλιξη των πραγμάτων στην Ευρώπη και άφησαν ένα δικτατορικό καθεστώς, αυτό της Ουκρανίας, να μεγαλώσει στην καρδιά της Ευρώπης μας. Θα θέλαμε να δούμε μια Γερμανία αντάξια των περιστάσεων, αλλά αυτό μάλλον δεν είναι εφικτό. Ελπίζουμε ότι η ύφεση θα περιορισθεί τόσο σε χρόνο όσο και σε έκταση και ότι η Ένωση και κυρίως η ΕΚΤ θα αφεθεί να παίξει τον πραγματικό της ρόλο. Φυσικά δεν έχουμε καμιά ψευδαίσθηση. Τα συμφέροντα μεταξύ πολιτικής ηγεσίας και στρατιωτικής βιομηχανίας είναι τόσο μεγάλα, που δύσκολα μπορούν κάποιοι να ξεφύγουν από αυτή τη διαδικασία.
* Ακαδημαϊκός
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
