Είστε ασυγχώρητοι, κύριοι…

Της Μαρίας Φράγκου

Ώστε, κ. Προδρόμου, θα κινδύνευαν παιδιά, συνοδοί και δάσκαλοι; Και το λες με τόση ευκολία και τόση φυσικότητα, λες και έχεις ανακαλύψει εσύ τον Νέο Κόσμο και εσύ έκανες πρώτος τη χρήση της ονομασίας αυτής και όχι ο Ισπανός λόγιος Πέτρος Μάρτυς της Ανγκιέρα από το 1492, πριν και από τον Βεσπούτσι…

Επικαλέστηκες και γονείς, οι οποίοι ξέρουν πως «τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά δεν είναι δυνατόν να μπουν μέσα στο σχολείο και να τηρηθούν αυτοί οι κανόνες», της προστασίας της υγείας… Κι αφού ότι δεν λύνεται κόβεται, είπατε κι εσείς εκεί στο υπουργείο «δεν θα πάνε τα παιδιά με αναπηρίες και άλλες δυσκολίες στο σχολείο». Και έκλεισε το θέμα.

Αψυχολόγητη να την πει κανείς την ενέργεια; Άλλη μια προχειρότητα και τσαπατσουλιά από μέρους του υπουργείου και του υπουργού; Απουσία σχεδιασμού και προγραμματισμού; Πολιτική διακρίσεων από μέρους του αρμόδιου υπουργείου; Πολιτική αποκλεισμού; Όλα αυτά και ακόμα παραπάνω. Και δεν υπάρχει κανένα ελαφρυντικό. Τίποτα και κανένας δεν μπορεί να απαλλάξει τον Υπουργό Παιδείας και τους αρμοδίους από αυτή την ανεύθυνη στάση. Κραυγαλέα διάκριση. Ασυγχώρητη ενέργεια αποκλεισμού.

Ας μπει στην ψυχή αυτών των παιδιών και των γονιών τους ο υπουργός. Ας αφουγκραστεί τον πόνο τους. Δεν είναι επαίτες στο δικαίωμα της μόρφωσης τα παιδιά αυτά. Είναι δημοκρατικό τους δικαίωμα. Και με μία μονοκονδυλιά ο υπουργός και οι συνεργάτες του το διέγραψαν.

Αυτό που έκαναν με τα παιδιά με αναπηρίες και άλλες δυσκολίες είναι παράδειγμα της ετσιθελικής και ελλειμματικής πολιτικής τους. Αυτοί που μας έτυχαν να μας κυβερνούν, δυστυχώς, προσβάλλουν τη δημοκρατία. Γιατί μας αναγκάζουν να τα βάλουμε μαζί της, αφού δημοκρατικά έχουν εκλεγεί στην εξουσία…

Αυτή την ελλειμματική πολιτική τους, ωστόσο, εμείς την πληρώνουμε. Ο λαός. Αυτός τον οποίο, υποτίθεται, υπηρετούν. Κάποιοι σε αυτόν τον τόπο είναι ίσοι, άλλοι παραπάνω ίσοι και άλλοι λιγότερο ίσοι. Άλλοι είναι ευνοημένοι και άλλοι παραγνωρισμένοι. Η πολιτική των διακρίσεων είναι συνυφασμένη με την υπόλοιπη συμπεριφορά των κυβερνώντων. Σήμερα την πλήρωσαν τα παιδιά με αναπηρίες και άλλες δυσκολίες με αυτή την κραυγαλέα παράλειψη, αλλά αυτά τα παιδιά τούτη τη συμπεριφορά την πληρώνουν κι άλλοτε. Γιατί το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν κατάφερε, ακόμα, να εξυπηρετεί τις ανάγκες αυτών των παιδιών. Όλα στην τύχη και όλα στον αγώνα των γονιών τους. Που μόνοι πασκίζουν για τα αυτονόητα.