Είστε σίγουρα πρόσφυγας;

Του Κυριάκου Λοΐζου

 

Όπως ανακοίνωσε χθες η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (UNHCR), πάνω από 600.000 εκτοπισμένοι από την Ουκρανία βρίσκονται ήδη σε γειτονικά ευρωπαϊκά κράτη, ενώ ο αριθμός τους αναμένεται να πολλαπλασιαστεί αν τα πράγματα χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο. Επιπλέον, η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού (ICRC) ανακοίνωσε ότι δέχεται χιλιάδες κλήσεις από ανθρώπους που έχουν εγκλωβιστεί και εκλιπαρούν για τρόφιμα, είδη υγιεινής, κουβέρτες και μετρητά.

Η Ευρώπη ταχύτατα δείχνει έμπρακτα την αλληλεγγύη της, στέλνοντας ιατρικό υλικό, ζεστά γεύματα, ρούχα, κουβέρτες και άλλα αναγκαία είδη για τους ανθρώπους οι οποίοι ξεριζώθηκαν βίαια από τη μία μέρα στην άλλη. Πόσο αλληλέγγυα είναι όμως στην πραγματικότητα και σε ποιο βαθμό διαχωρίζει τους ανθρώπους, και δη τους πρόσφυγες;

Σύμφωνα με ένα ρεπορτάζ του Associated Press, Ινδοί πολίτες που εγκατέλειψαν την Ουκρανία αλλά κόλλησαν την Κυριακή στα σύνορα της Πολωνίας, τα οποία και δεν κατάφεραν να διασχίσουν, εισέπραξαν την απάντηση «πηγαίνετε στη Ρουμανία». Σημειώνεται ότι η απόσταση είναι εκατοντάδες χιλιόμετρα μέχρι να φτάσουν στη Ρουμανία.

Ο μουσουλμάνος, άρα συλλήβδην τρομοκράτης, και ο χριστιανός, άρα συλλήβδην αδερφός και όμοιος, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Ο μεν πρώτος θα αλλοιώσει τον πολιτισμό των Δυτικών, ο δε δεύτερος θα αφομοιωθεί άμεσα. Ο πρώτος δεν αφορά τη Δύση, ο δεύτερος την αφορά, και μάλιστα πολύ.

Ο επίσημος ευρωπαϊκός ρατσισμός ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας, ξεδιπλώνεται μπροστά στα παιδικά μάτια του Σύρου και του μουσουλμάνου στη Μόρια, στο Πουρνάρα, στις βάρκες και τις αυτοσχέδιες καμπίνες, στα απέραντα υγρά νεκροταφεία της Μεσογείου. Στις σκηνές που πνίγονται από τα κόπρανα και τα ούρα, στους φράκτες που είναι ζωγραφισμένοι με το αίμα απελπισμένων δαχτύλων που προσπαθούν να σκαρφαλώσουν.

Έχουμε μπει στο καράβι της άνευ όρων αποδοχής της ευρωπαϊκής κουλτούρας και «οικογένειας», αγνοώντας ότι από τη μία μέρα στην άλλη η ζωή κάποιων δεν έχει αξία, σε αντίθεση με αυτή μερικών άλλων, η οποία φυσικά και έχει, φτάνει να υπακούει στα συμφέροντα που υπαγορεύονται στην εκάστοτε συγκυρία.

Η Ευρώπη δε συντάσσεται με τον άνθρωπο, παρά μόνο με κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο. Δεν δείχνει αποφασιστικότητα για τις επαναπροωθήσεις, δείχνει όμως αποφασιστικότητα και πρωτοφανή πυγμή για τους χριστιανούς που παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς εξαιτίας ενός μεγάλου αντιπάλου, αυτής (της Ευρώπης) και των ΗΠΑ.

Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, που με βίαιο τρόπο θα μάθουμε τελικά ποιος είναι όχι Ευρωπαίος αλλά άνθρωπος, θα μάθουμε ποιος γεννιέται τρομοκράτης, δολοφόνος και βιαστής και ποιος καλός χριστιανός με πίστη, αφοσίωση και υπακοή. Ο άνθρωπος δεν είναι πια ένα, αλλά πολλά, αναλόγως με την προέλευσή του. Αυτή είναι η ήττα μας.