Ε/κ και Τ/κ- Μαζί μπορούμε!

Της Αθηνάς Ζάουρα*

Κάθε Απρίλη, η μνήμη γίνεται συνείδηση και φωνάζει δυνατά τα λόγια του Ντερβίς Αλί Καβάζογλου: «Δώσε τέλος στη συμφορά. Σε περιμένει το ιστορικό σου καθήκον!.. Κινήσου… Αλλά σήμερα. Γιατί ίσως αύριο θα είναι αργά. Να σταματήσει πια αυτή η συμφορά! Να ζήσετε, να συνεχίσετε! Ζήτω η Ειρήνη! Ζήτω η Φιλία!». Στις 11 του Απρίλη του 1965, η φασιστική ΤΜΤ έστησε καρτέρι θανάτου του Ντερβίς Αλί Καβάζογλου, μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ και του Κώστα Μισιαούλη, στελέχους της ΠΕΟ. Εζησαν και αγωνίζονταν σε καιρούς που ο σοβινισμός άρχισε να κατατρώει τα σωθικά της Κύπρου.

Σ’ αυτούς τους δύσκολους καιρούς ο Καβάζογλου και ο Μισιαούλης έκαμαν τη συνειδητή επιλογή της κοινής πάλης, αφού ήταν γαλουχημένοι με τα ιδανικά της Αριστεράς, του διεθνισμού, της ενότητας της εργατικής τάξης. Πολλοί προσπάθησαν και προσπαθούν ακόμα να παραποιήσουν και να υποσκάψουν τη θυσία και τα μηνύματα των ηρωομαρτύρων της Ελληνοτουρκικής φιλίας και της ειρηνικής συμβίωσης Ε/κ και Τ/κ, που έστω και την υστάτη, αν εισακούονταν θα μπορούσαν να αποφευχθούν οι τραγικές συνέπειες που ακολούθησαν. Η θυσία των Καβάζογλου και Μισιαούλη επιτάσσει, ενωμένοι να απομονώσουμε και να πατάξουμε πολιτικά το τέρας του φασισμού, το τέρας του εθνικισμού-σοβινισμού, που στο διάβα τους αφήνουν φωτιά και κάρβουνο. Τις καταστροφικές συνέπειές του μας τις θυμίζει καθημερινά ο Πενταδάκτυλος.

Ακούμε συχνά από ορισμένους υπερ-πατριώτες, «εμείς ποδά τζιαι τζιείνοι ποτζεί». Θέλουν την Κύπρο ελληνική και ας είναι και μισή. Κι ας ξέρουν πως έτσι δωρίζουμε τη μισή μας πατρίδα στην Τουρκία. Κι ας ξέρουν πως έτσι δικαιώνουμε αυτούς που θέλησαν να τη διαμελίσουν το 1974, ότι μη επίλυση του Κυπριακού σημαίνει μόνιμη παρουσία και συμβίωση με τις χιλιάδες του τουρκικού στρατού και των εποίκων. Τη μη επιστροφή των προσφύγων μας, της γης και της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Οτι σημαίνει συμβίωση με ένα μόρφωμα που θα ελέγχεται από την Τουρκία, μέσα στην ίδια μας την πατρίδα με ό,τι συνεπάγεται για το μέλλον της πατρίδας μας. To ΑΚΕΛ δεν οχυρώνεται στην άρνηση, δεν στρουθοκαμηλίζει χώνοντας το κεφάλι στην άμμο νομίζοντας ότι αποσείει τις καθημερινά αυξανόμενες συνέπειες της κατοχής ούτε τρέφει ψευδαισθήσεις ότι η αδιαλλαξία της Τουρκίας θα καμφθεί σε μια μέρα. Τρέφει όμως την πίστη ότι με ασταμάτητο αγώνα στη βάση των διαχρονικών αποφάσεων του Εθν. Συμβουλίου, των ψηφισμάτων του ΟΗΕ και των συμφωνιών κορυφής, μπορούμε να πετύχουμε την πολυπόθητη λύση που θα επανενώνει την πατρίδα μας και θα ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του λαού μας, Ε/κ και Τ/κ.

Πέρασαν 42 χρόνια κατοχής. Η απειλή της διχοτόμησης είναι άμεση με όλες τις καταστροφικές συνέπειες και ο κίνδυνος να μας φορτωθούν οι ευθύνες θα είναι καταστροφικός για μας και ευνοϊκός για την Τουρκία και τις εθνικιστικές δυνάμεις των κατεχομένων που επιδιώκουν αναγνώριση του ψευδοκράτους. Επιβάλλεται να δικαιώσουμε τους πρόσφυγες και τους εγκλωβισμένους μας, να ανοίξουμε τον δρόμο της ειρήνης, της ευημερίας και της προοπτικής για ολόκληρο τον λαό μας. Εχουμε χρέος να δικαιώσουμε και να τιμήσουμε τους αγώνες και τη θυσία των Ντερβίς Αλί Καβάζογλου και Κώστα Μισιαούλη. Για να ενισχύσουμε την ελπίδα της πολυπόθητης λύσης, πρέπει να στηρίξουμε το μόνο κόμμα που παραμένει πιστό και σοβαρό στο όραμα της απελευθέρωσης και της επανένωσης της κοινής μας πατρίδας- το ΑΚΕΛ.

Υποψήφια βουλευτής ΑΚΕΛ Αμμοχώστου