Ελπιδοφόρα μηνύματα

Του Κώστα Α. Κωνσταντίνου

Την ώρα που τα νερά παραμένουν λιμνάζοντα επί του εδάφους, κι ενώ ο Τατάρ και η ηγεσία του κόμματός του επιμένουν ότι θα προχωρήσει το Βαρώσι κι ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσουν από την πολιτική των δύο κρατών, ήρθε ένας μικρός εκλογικός «πάτσος» για να τους ταρακουνήσει από τη θέση τους.

Την ώρα που επιμένουν ότι με τη βοήθεια της Τουρκίας συνεχίζεται η προσπάθεια για αναγνώριση ξεχωριστού κράτους στο βορρά, ήρθε μια ψηφοφορία για εκλογή τοπικών «αρχόντων», «αζάδων» και «μουχτάρηδων» για να τους υποδείξει ότι σε αυτή τη χώρα δεν είναι μόνοι τους.

Είναι και η σιωπηρή δύναμη εκείνων που στα χρόνια των στημένων δικαστηρίων, των τραμπουκισμών, των απελάσεων και των μαύρων καταστίχων επιμένουν να φωνάζουν ότι η μόνη λύση είναι η ενωμένη ομόσπονδη Κύπρος.

Μιλώντας στον «Άστρα» ο πρώην Τκ ηγέτης άφησε μια χαραμάδα ελπίδας. Όπως είπε, «στο κοντινό μέλλον το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα πετύχει στις “βουλευτικές” εκλογές και ίσως κερδίσει και την ηγεσία της τ/κ κοινότητας». Προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα, εξέφρασε την εκτίμηση ότι εάν κερδίσουν την ηγεσία της κοινότητας, θα δημιουργήσει ένα νέο κλίμα σε σχέση με το Κυπριακό.

Κάπου εδώ μπαίνει το κομβικό ερώτημα. Τι αντλούμε από αυτά τα μηνύματα στο άλλο μισό; Ακούμε τι μας λένε οι άνθρωποι της λύσης, των οποίων τα ονόματα είναι σταμπαρισμένα στα κιτάπια της Τουρκίας; Είμαστε έτοιμοι εάν όντως υπάρξει μια προοδευτική αλλαγή, να αδράξουμε την ευκαιρία για μια νέα ελπιδοφόρα προσπάθεια στο πείσμα των καιρών και των δεδομένων επί του εδάφους; Κι αν ναι, πρακτικά τι είμαστε διατεθειμένοι να πράξουμε; Μπορούμε να πιάσουμε το χέρι τους με ειλικρίνεια και να καλύψουμε το τέλος του δρόμου; Ή θα παραμείνουμε προσκολλημένοι στις λογικές του ροκανίσματος του χρόνου με τακτικισμούς και εφευρέσεις νέων-παλιών-ξαναζεσταμένων ιδεών; Τα μακρά κοντά έγιναν, κατά τη λαϊκή ρήση. Μετά τις επόμενες Προεδρικές ο επόμενος Πρόεδρος θα πρέπει να έχει την απαραίτητη πολιτική βούληση να προχωρήσει καλύπτοντας το τελευταίο μίλι, σε περίπτωση που η Ιστορία μας επιφυλάσσει μια νέα ανατροπή στα κατεχόμενα. Τα όσα προηγήθηκαν είναι πολύ γνωστά. Η δε παραχθείσα εργασία δεν παραγράφεται, αλλά παραμένει στο τραπέζι.

Στις επόμενες Προεδρικές έχουμε δύο επιλογές. Είτε προχωρούμε με Ανδρέα Μαυρογιάννη καλύπτοντας το τελευταίο μίλι, είτε συνεχίζουμε την πολιτική της ομφαλοσκόπησης με τις ωραίες ιστοριούλες για νατοϊκές οχυρώσεις και κυρώσεις που θα πονέσουν την Τουρκία με τους Αβέρωφ ή Χριστοδουλίδη. Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε το χέρι στην άλλη πλευρά με ειλικρίνεια; Σε ένα μήνα αποφασίζουμε.

 

 

 

—