Εμείς, οι «ιέρειες» της ταπεινοφροσύνης

Του Κυριάκου Λοΐζου

Από το 2013 έως και σήμερα, η κυπριακή κυβέρνηση είναι πραγματικά απούσα από οτιδήποτε έχει σχέση με ένα βήμα παραπέρα, με την πρόοδο, με οποιαδήποτε ευκαιρία για ανάκαμψη σε όλους τους τομείς. Είναι σαν μία κακόγουστη παράσταση, από την οποία, ωστόσο, έχει τεράστιο όφελος.

Το ζήτημα των υποκλοπών είναι ένα τεραστίων διαστάσεων σκάνδαλο, όσο κι αν ο κ. Πελεκάνος ή ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θέλουν να το υποβαθμίσουν. Βέβαια, το εν λόγω σκάνδαλο απλώς μας χτυπά το καμπανάκι υπενθυμίζοντάς μας ότι η κυβέρνηση αυτή έχει εθιστεί σε τέτοιες πρακτικές συγκάλυψης.

Πλέον δεν είναι ζήτημα προσώπων, αλλά ζήτημα δημοκρατίας, δικαιωμάτων, συντάγματος και ελευθεριών, τα οποία έχουν καταντήσει ξεσκονόπανο και κουρέλια, έτοιμα να πεταχτούν στον κάλαθο των αχρήστων. Σε καμία περίπτωση δεν υποβαθμίζονται τα ίδια τα πρόσωπα, αλλά αν τα προηγούμενα τύχαιναν του απαραίτητου σεβασμού, τότε και τα άτομα δεν θα είχαν τίποτα να φοβούνται, πέραν πάσης αμφιβολίας.

Αυτοί οι άνθρωποι έχουν δείξει τα δόντια τους ουκ ολίγες φορές. Έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν πρόκειται να σεβαστούν κανέναν και τίποτα προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους ίδιους και τα συμφέροντα τα οποία ακολουθούν, και τους ακολουθούν.

Η δημοκρατία και οι θεσμοί έχουν γίνει κλοτσοσκούφι για να παίζουν οι ένοικοι του Προεδρικού και οι εκτός συνόρων φίλοι τους, την ίδια ώρα που ο λαός πνίγεται στον υπόνομο των ψεμάτων, των υποκλοπών, της ανέχειας, της μοιρασμένης πατρίδας.

Όσο κι αν προσπαθούμε μέσα από τις αράδες αυτές να είμαστε ευπρεπείς και να επιδεικνύουμε τον προσήκοντα σεβασμό προς το κοινό, αλλά και προς αυτούς τους οποίους κατά καιρούς κρίνουμε, έρχεται το πλήρωμα της αντοχής και της ηθικής για να μας υπενθυμίσει ότι είναι ένα η ευπρέπεια και άλλο η υποτέλεια.

Εμείς υποτελείς δεν πρόκειται να υπάρξουμε, ενώ αν αναλογιστούμε το παράδειγμα το οποίο δίνει η κυβέρνηση, εμείς εδώ είμαστε οι ιέρειες της ευγένειας και της ταπεινοφροσύνης.

Θα πρέπει να έχουν κατά νου ότι δεν έχουν ορκιστεί σε μανιφέστο κάποιας μυστικής ομάδας ή συμμορίας, αλλά στο Σύνταγμα. Θα πρέπει να θυμούνται ότι ο λαός δεν είναι υπήκοοί τους ή υπηρέτες τους και ότι όσοι ζητούν την αλήθεια και τη διαφάνεια δεν το κάνουν από καπρίτσιο, αλλά από σεβασμό στον εαυτό τους, στο Σύνταγμα, στους νόμους, στο συνάνθρωπο.

Τέλος, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η υπεροψία δεν έχει κανένα νόημα αν δεν ακολουθείται από κάποια «ποιοτικά» χαρακτηριστικά· αντίθετα, η εικόνα που βγαίνει προς τα έξω είναι πέρα για πέρα κωμική. Οι Ιούλιοι Καίσαρες έχουν πεθάνει προ πολλού, αγαπητοί.