Εμείς στο γιορτινό τραπέζι κι αυτοί στο καθήκον

Εργαζόμενοι στο καθήκον της βάρδιας, στην υπηρεσία των πολιτών, τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς

Της Γιώργιας Ερωτοκρίτου

Και επίσημα υποδεχτήκαμε τα μεσάνυχτα του Σαββάτου το 2017. Πολλοί από μας βρισκόμαστε εδώ και μέρες σε κλίμα εορταστικό, καθώς τα τραπεζώματα και οι γιορτές αποτελούν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να αφιερώσουμε λίγο περισσότερο χρόνο στην οικογένειά μας. Υπάρχουν όμως και εκείνοι, οι οποίοι δεν θα καθίσουν στο γιορτινό τραπέζι με τους αγαπημένους τους.

Αστυνομικοί, πυροσβέστες, νοσοκόμοι, περιπτεράδες, ταξιτζήδες, τραγουδιστές και δημοσιογράφοι είναι εξ αυτών που εργάζονται τις συγκεκριμένες μέρες για να μας παρέχουν τις υπηρεσίες τους, να μας ενημερώσουν, να μας προστατεύσουν αλλά και να μας ψυχαγωγήσουν.

Σάββας Πούμος (περιπτεράς)
«Κάποιοι πρέπει να δουλεύουν…»

«Θα ήταν προτιμότερο να είσαι με την οικογένειά σου, αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς κάποιοι πρέπει να δουλεύουν. Το κακό είναι ότι είσαι μακριά από την οικογένειά σου. Τις συγκεκριμένες μέρες δεν αλλάζει κάτι στο χώρο εργασίας μας, αλλά είναι ακόμη μια μέρα σαν τις άλλες. Λόγω των ημερών και του εορταστικού κλίματος, ακούω και πολλές ιστορίες, άλλες είναι ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες. Υπάρχουν δυστυχώς συνάνθρωποί μας που περνάνε μόνοι τους τις γιορτές. Υπήρχαν και χρονιές που την αλλαγή του χρόνου ή ακόμα και την ημέρα των Χριστουγέννων, συγγενείς και φίλοι έδωσαν το «παρών» τους στο περίπτερο και περάσαμε ευχάριστα και όμορφα την ώρα μας. Εγώ αυτό που θα ήθελα να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο είναι καλές γιορτές. Καλό θα ήταν οι πολίτες να μην πάρουν από 10 δώρα στα αγαπημένα τους πρόσωπα αλλά ένα, και τα υπόλοιπα εννέα να τα δώσουν σε άτομα που τα έχουν περισσότερη και πραγματική ανάγκη».

Αννα Μαρία Ευτυχίου (δημοσιογράφος ΣΙΓΜΑ)
Εορταστικό κλίμα και στη δουλειά

«Ουκ ολίγες είναι οι φορές που έχω δουλέψει στο παρελθόν κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς με σκοπό την ενημέρωση των πολιτών. Στο χώρο της δημοσιογραφίας αυτές οι μέρες είναι οι ίδιες όπως οι καθημερινές. Επειδή όμως με τους συναδέλφους είμαστε φίλοι και κάνουμε παρέα, υπάρχει γιορτινό κλίμα, φέρνει ο καθένας δικά του εδέσματα και περνάμε μια όμορφη γιορτινή ημέρα στο χώρο εργασίας. Μου λείπει πάρα πολύ η οικογένειά μου τις συγκεκριμένες μέρες. Θεωρώ ότι είναι πιο δύσκολο όταν έχεις ένα γάμο και παιδιά. Οταν είσαι νέος, δεν το παίρνεις τόσο βαρέως γιατί θα βγεις έξω και θα διασκεδάσεις. Θέλω να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο να έχει υγεία, αγάπη και εργασία.
Χωρίς υγεία δε μπορείς να κάνεις οτιδήποτε. Επίσης αν έχουμε δικούς μας ανθρώπους που είναι σε νοσοκομείο ή γηροκομείο, καλό θα ήταν να τους επισκεφθούμε και να περάσουμε χρόνο μαζί τους, γιατί με αυτό τον τρόπο θα νιώσουμε ωραία και εμείς και οι άλλοι. Εύχομαι επίσης χρόνια πολλά σε όλους και ένα όμορφο νέο έτος όπως ο καθένας το επιθυμεί».

Αλέξανδρος Σούτσος (αστυνομικός)
Οι «άγγελοι» της ασφάλτου

«Οι γιορτές είναι γιορτές και πάντα σου λείπει η οικογενειακή θαλπωρή, η παρέα και οι φίλοι σου, αλλά κάποιοι πρέπει να προστατεύσουν την κυπριακή κοινωνία και τους πολίτες της.

Προσπαθούμε μεν να περνάμε όσο πιο ευχάριστα γίνεται την ημέρα μας σε περίπτωση που εργαζόμαστε, αλλά οι αστυνομικοί πρέπει να είμαστε συνεχώς σε εγρήγορση. Πάντα στις γιορτές οι κίνδυνοι είναι πιο πολλοί, ο κόσμος διασκεδάζει και πίνει περισσότερο αλκοόλ με αποτέλεσμα να πρέπει να είμαστε συνεχώς σε επιφυλακή. Εξάλλου ό,τι περνάει από την άσφαλτο είναι κόλαση, άρα οι αστυνομικοί οφείλουν να κάνουν τους «αγγέλους» για να περνάει ο κόσμος καλά και να είναι ασφαλής. Κάθε ανθρώπινη απώλεια για τους αστυνομικούς είναι πισώπλατη μαχαιριά και υποσυνείδητα νιώθουμε άσχημα ότι ίσως δεν κάναμε σωστά τη δουλειά μας. Εγώ αυτό που θέλω να ευχηθώ είναι χρόνια πολλά, πάντοτε με υγεία και εννοείται προσεκτικά στο δρόμο».

Ελισάβετ Χαραλάμπους Σταύρου (νοσοκόμα)
Ανετα, οικεία και χαρούμενα και στα νοσοκομεία

 

«Προσπαθούμε όσο το δυνατό καλύτερα να φέρουμε μέσα στον εργασιακό μας χώρο (σ.σ. του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας) το πνεύμα των γιορτών, στολίζοντάς τον με χριστουγεννιάτικα δεντράκια και στολίδια. Επίσης κατά τη διάρκεια των εορταστικών ημερών ακούγονται από το σύστημα του νοσοκομείου τραγούδια που παραπέμπουν στις γιορτές προκειμένου να μπούμε και εμείς (οι εργαζόμενοι) αλλά και οι ίδιοι οι ασθενείς σε κλίμα εορταστικό. Δυστυχώς, ακόμη και για τους ίδιους τους ασθενείς είναι πολύ δύσκολο να περνούν τις γιορτές στο νοσοκομείο. Υπάρχουν περιπτώσεις που ζητάνε άδεια για να περάσουν αυτές τις μέρες με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, αλλά λόγω της σοβαρότητας της κατάστασης υγείας τους δεν τους επιτρέπεται. Και γι’ αυτό προσπαθούμε εμείς με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να τους κάνουμε να νιώσουν οικεία, άνετα και χαρούμενα. Εκείνο που μου λείπει περισσότερο είναι η οικογένειά μου αλλά και το μεγάλο οικογενειακό τραπέζι. Εύχομαι από καρδιάς η μαγεία των γιορτών να φέρει σε όλους μας αυτό που επιθυμούμε αλλά πάντοτε με υγεία».

Γιώργος Κωνσταντίνου (πυροσβέστης)
Σε εγρήγορση για την ασφάλεια των πολιτών

«Είναι πολύ δύσκολο να εργάζεσαι τις εορταστικές μέρες γιατί θέλεις να βρίσκεσαι κοντά στα αγαπημένα σου πρόσωπα, συγγενείς και φίλους, αλλά τι να κάνουμε. Οι πυροσβέστες πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση προκειμένου να είναι ασφαλείς οι πολίτες όπου και αν βρίσκονται. Το επάγγελμά μας έχει να κάνει με την προσφορά και μπορεί να είμαστε μακριά από τις οικογένειές μας, αλλά το γεγονός ότι βοηθάμε τους συνανθρώπους μας, για μας είναι ευλογία. Συνεπώς για μας δεν έχει καμία διαφορά είτε είναι μια καθημερινή μέρα είτε είναι γιορτές. Πάλι πιστοί στο καθήκον μας θα είμαστε».

Ερωτηθείς αν του έχει συμβεί οποιοδήποτε περιστατικό κατά την περίοδο των εορτών το οποίο τον έχει σημαδέψει, ανέφερε ότι είναι από τους τυχερούς και δεν του έχει συμβεί οτιδήποτε είτε σε προσωπικό επίπεδο είτε να κινδυνέψει συνάνθρωπός του, μια ανθρώπινη ψυχή.

«Εύχομαι σε όλους να φέρει τα καλύτερα ο νέος χρόνος και να είναι γεμάτος χαμόγελα, ευτυχία και υγεία. Πάνω απ’ όλα οι πολίτες πρέπει να είναι προσεκτικοί προστατεύοντας τόσο το περιβάλλον όσο και την ίδιά τους την ύπαρξη».

Μαρία Μακρή (τραγουδίστρια)
«Για μας οι μέρες είναι ίδιες…»

«Αυτές οι μέρες είναι μέρες γιορτών, χαράς, μέρες που επιβάλλεται να είσαι μαζί με τα αγαπημένα σου πρόσωπα είτε οικογενειακά είτε φιλικά. Δυστυχώς ή ευτυχώς εμείς που εργαζόμαστε τις βραδινές ώρες, προσπαθούμε να περάσουμε χρόνο με τα αγαπημένα μας πρόσωπα κατά τη διάρκεια της μέρας πριν πάμε δουλειά. Υπήρχαν όμως και περιπτώσεις που τους “ξεσήκωσα” από το εορταστικό τραπέζι και η διασκέδασή μας συνεχίστηκε στο κέντρο αναψυχής στο οποίο εμφανίζομαι. Τέτοιες μέρες είναι καθαρά οικογενειακές και δεν μπορείς να τις περάσεις μόνος σου. Ο καθένας εξάλλου θέλει να έχει στο πλευρό του αυτές τις όμορφες μέρες τους δικούς του ανθρώπους. Ετσι και εγώ σε κάποιες των περιπτώσεων, τους “κουβαλώ” μαζί μου.

Αλλά ήδη και στα μαγαζιά διασκέδασης το κλίμα είναι εορταστικό και ο κόσμος έρχεται με χαμόγελο και όρεξη για να περάσει μια όμορφη βραδιά. Και κάπου εδώ αναλαμβάνουμε εμείς δράση για να κάνουμε τον κόσμο που μας επέλεξε να περάσει μια αξέχαστη βραδιά γεμάτη θετική ενέργεια. Εξάλλου ο σκοπός ενός τραγουδιστή είναι να προσφέρει τον καλύτερό του εαυτό στο θαμώνα του μαγαζιού. Δεν παίζει για μας ρόλο αν είναι Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά ή Πάσχα. Για μας είναι όλες οι μέρες ίδιες όπως και ο σκοπός μας: η διασκέδαση των θαμώνων. Αλλά είναι πολύ σημαντικό και το κλίμα που έχεις με τους συνεργάτες σου και αυτό φαίνεται και στην πίστα. Εγώ το μήνυμα που θέλω να στείλω σε όλους τους πολίτες είναι χρόνια πολλά, καλά γεμάτα χαμόγελα και πάνω από όλα υγεία».

Κυρία Αντρούλα (φουρνάρισσα)
«Βλέπουμε πιο χαμογελαστές φάτσες»

«Μάνα μου, εμείς ξυπνούμε που το χάραμα του φου ή με τις κότες για να αρχίσουμε να φουρνίζουμε τα ψωμιά μας και όλα τα καλούδια που προσφέρουμε στους συμπολίτες μας. Δεν είναι εύκολη δουλειά, θέλει σhέρκα και πόθκια για να βκει αλλά όταν πραγματικά αγαπάς αυτό που κάνεις, δεν παίζει ρόλο αν είναι Χριστούγεννα ή Πάσχα. Μπορεί να μου λείπουν λίγο περισσότερο αυτές τις μέρες τα παιθκιά και τα εγγόνια μου, αλλά τι να κάνουμε. Ξεχνιόμαστε με τις μυρωδιές των ψωμιών μας (αστειευόμενη). Πάντως αυτές τις μέρες, το ευχάριστο είναι ότι βλέπουμε πιο χαμογελαστές και ευτυχισμένες φάτσες. Μακάρι όμως τα πρόσωπα όλων των ανθρώπων να ήταν πάντα φωτεινά και όχι να περιμένουν, απλά, τις γιορτάρες μέρες για να χαμογελάσει το χειλάκι τους. Πρέπει να ζούμε την κάθε μας στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Και αυτό είναι που εύχομαι στον κόσμο να ζει την κάθε μέρα με χαμόγελο και να αφήνει λίγο στην “πάντα” τις σκοτούρες της καθημερινότητας και το 2017 θα μπει και θα φύγει χωρίς να το καταλάβουμε. Αρα γεμίστε τη ζωή σας με αγάπη και εμπειρίες».

Κώστας Κωνσταντίνου (δημοσιογράφος ΑΣΤΡΑ)
«Μοναχικός καβαλάρης τις γιορτές»

«Η ζωή στο ραδιόφωνο κατά τις αργίες είναι κάτι σαν την πορεία ενός μοναχικού καβαλάρη. Η ευθύνη από τους ώμους των πολλών πέφτει στους ώμους του ενός, γεγονός με το οποίο είμαστε αναγκασμένοι να ζήσουμε. Η ευθύνη είναι μεγάλη, ιδιαίτερα όταν έχεις απέναντί σου ένα ακροατήριο ιδιαίτερα απαιτητικό. Η περιορισμένη ροή ειδήσεων και η μάχη με το χρόνο είναι δύο στοιχήματα που πρέπει να κερδίσεις για να σε θεωρεί ο “απέναντι” από το σπίτι, το αυτοκίνητο, τον υπολογιστή ως αξιόπιστο, αλλά και για να σε κρίνει ο ίδιός σου ο εαυτός ότι σήμερα έκανες μια αξιοπρεπή δουλειά. Και ιδιαίτερα αυτές τις μέρες, κατά τις οποίες η δημόσια υπηρεσία και ο ιδιωτικός τομέας ξεκουράζονται κι αυτοί, η άντληση των πληροφοριών για τη σύνταξη μιας είδησης αποκτά ένα αυξημένο βαθμό δυσκολίας.

»Παρά το γεγονός ότι οι αργίες στο ραδιόφωνο είναι ως επί το πλείστον δουλειά του ενός, είναι και μέρες που σε σκέφτονται απλοί άνθρωποι. Παρά το ότι δεν σε γνώρισαν ποτέ, νιώθουν ότι πρέπει καθηκόντως να σηκώσουν το ακουστικό, να πάρουν ένα τηλέφωνο το παιδί του ΑΣΤΡΑ και να του ευχηθούν λέγοντάς του ένα χρόνια πολλά, ή να ανταλλάξουν δυο τρεις κουβέντες για το ποδόσφαιρο, το Κυπριακό, τον πόλεμο στη Συρία, ή για τη δίκη του τάδε με τον δείνα. Πολλές φορές ακούς και τα προβλήματα του καθενός, που πολλές φορές αποτελούν το έναυσμα να ψάξεις κατιτίς κατά τις μέρες της επιστροφής στη ρουτίνα. Η κουβέντα με τον απλό κόσμο είναι πάντοτε ευπρόσδεκτη ανεξαρτήτως του τι έχεις να αντιμετωπίσεις στην άλλη άκρη του τηλεφώνου.

»Αυτό που με λυπεί ιδιαίτερα είναι η απουσία των δικών μου ανθρώπων, κυρίως συγγενών τους οποίους σπάνια βλέπω, το πολύ μια δυο φορές το χρόνο, ιδιαίτερα κάποιους οι οποίοι μετακόμισαν σε άλλες επαρχίες. Οταν χάνεις κι αυτές τις ευκαιρίες, είναι κομματάκι δύσκολο να τους συναντήσεις κατά την υπόλοιπη χρονιά, αφού ο καθένας έχει πλέον τις δικές του υποχρεώσεις.

»Εύχομαι μιας και πλησιάζει το νέο έτος, να μας βρει με ειρήνη και επανένωση. Και επίσης να βρει για όλους όσοι δεν έχουν δουλειά, μια ευκαιρία να επενδύσουν σ’ αυτό που σπούδασαν. Κομμάτι δύσκολο, αλλά το εύχομαι και το ελπίζω».

Αντρέας Ιωάννου (στρατιωτικός)
«Καθήκον μας η προστασία της πατρίδας»

«Τίποτα σχεδόν δεν αλλάζει για εμάς, ακόμα και τα μέτρα ασφαλείας παραμένουν τα ίδια. Απλά είμαστε λίγο πιο χαλαροί με τους φαντάρους και το φαγητό και το κλίμα είναι πιο εορταστικό. Σίγουρα σε ενοχλεί το γεγονός ότι δεν είσαι με τους δικούς σου ανθρώπους, αλλά ξέρεις ότι είναι καθήκον σου να προστατεύεις την πατρίδα. Εγώ το μήνυμα που θέλω να στείλω είναι η φετινή χρονιά να είναι και η τελευταία που η Κύπρος μας θα είναι διαιρεμένη. Εύχομαι να βρεθεί λύση του Κυπριακού προκειμένου να επιστρέψουν οι πρόσφυγες στα σπίτια τους».