Του Σωτήρη Χαραλάμπους*
Τις τελευταίες ημέρες, ακούστηκαν πολλά! Κάθε φορά που ακούμε τις ειδήσεις γινόμαστε μάρτυρες ενός νέου κύκλου αισχρολογίας και άτοπων τοποθετήσεων. Ακούσαμε για ανίκανους εκπαιδευτικούς, για ανεπαρκείς γιατρούς και νοσοκόμους, για ψυχολογικά ασταθείς εκπαιδευτικούς… Δυστυχώς, ακούστηκαν και άλλα, για υπομονές που εξαντλούνται και για συνδικαλιστικά φέουδα, ενώ δεν έλειψαν και οι απειλές και οι απαγορεύσεις! Έχει γίνει, πλέον, σαφές ότι ο στόχος δεν είναι η λύση του προβλήματος αλλά ο αποπροσανατολισμός της κοινωνίας. Ωστόσο, τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Ένα δεκάχρονο αγόρι έχασε τη ζωή του και η ανάγκη για ασφάλεια και υγεία στην παιδεία τίθεται πιο επιτακτική από ποτέ!
Οφείλουμε, επιτέλους, να ασχοληθούμε με το κυρίαρχο θέμα: «Ασφάλεια και υγεία στους σχολικούς χώρους». Τώρα είναι η στιγμή να απαντήσουμε σε καίρια ερωτήματα όπως γιατί χάνονται ανθρώπινες ζωές, γιατί τραυματίζονται παιδιά, γιατί έχουμε συγκρούσεις στους σχολικούς χώρους, γιατί υπάρχει έξαρση της αντικοινωνικής συμπεριφοράς. Τώρα, είναι η στιγμή να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά χωρίς λαϊκισμούς αλλά με τη σοβαρότητα και νηφαλιότητα που τους αρμόζει και με σκοπό να δοθούν λύσεις ικανές, οι οποίες θα αποτρέψουν παρόμοια περιστατικά. Προφανώς και υπάρχουν σοβαρά προβλήματα τόσο στο χώρο της Παιδείας όσο και στον χώρο της Υγείας. Το θέμα της ασφάλειας και της υγείας στις σχολικές μονάδες έχει δύο σημαντικές παραμέτρους: Από τη μια είναι η υλικοτεχνική υποδομή της σχολικής μονάδας και από την άλλη η σειρά πολυδιάστατων προβλημάτων, τα οποία αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί στην καθημερινή και ομαλή διεκπεραίωση του έργου τους. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, που εδώ και μέρες δέχονται τα πυρά των κυβερνώντων, έχουν θέσει πολλές φορές και επιτακτικά τα ερωτήματά τους στο αρμόδιο Υπουργείο χωρίς ωστόσο να πάρουν σαφείς και ουσιαστικές απαντήσεις.
Ερωτήματα για τις περιφράξεις, το ύψος των παραθύρων, των κάγκελων, το είδος των γυαλιών των παραθύρων, τα κλιμακοστάσια, τα σκαλιά, τις σημάνσεις. Υπάρχουν πιστοποιητικά καταλληλότητας για τα γήπεδα και τους χώρους αθλοπαιδιών; Γιατί, δυστυχώς, εν έτει 2018 υπάρχουν στις σχολικές μονάδες αίθουσες πολλαπλής χρήσης ακατάλληλες και επικίνδυνες και μάλιστα κάποιες εξ αυτών, η Επιθεώρηση Εργασίας προχώρησε στο κλείσιμό τους, ενώ την ίδια στιγμή οι κυβερνώντες επεδείκνυαν αδιαφορία. Στις συγκεκριμένες αίθουσες σημειώθηκαν μάλιστα και σοβαροί τραυματισμοί. Γιατί, δυστυχώς, εν έτει 2018 υπάρχουν και λειτουργούν στις σχολικές μονάδες εργαστήρια με επικίνδυνες εργαλειομηχανές και πολλούς μαθητές σε αυτά, που ξεπερνούν το ζωτικό χώρο κατά μαθητή, σύμφωνα με τις ισχύουσες διεθνείς και ευρωπαϊκές προδιαγραφές. Υπάρχουν, άραγε, πρωτόκολλα για το ποιος αποφασίζει σε περιπτώσεις τραυματισμού αν θα κληθεί ασθενοφόρο; Υπάρχουν, άραγε, καταρτισμένα άτομα που θα το πράξουν; Όταν προτάθηκε ο διορισμός καταρτισμένων νοσοκόμων σε κάθε σχολική μονάδα, δυστυχώς, εν έτει 2018, ακούστηκε ότι οι νοσοκόμοι δεν είναι αρμόδιοι ούτε και ικανοί να παρέχουν τις πρώτες βοήθειες ή να αποφασίσουν κατά πόσο ένα περιστατικό τραυματισμού χρήζει προσφυγής στο νοσοκομείο. Δυστυχώς, εν έτει 2018, αντί να αντιμετωπίσουμε τα καίρια ζητήματα δίνοντας λύσεις, ψάχνουμε εξιλαστήρια θύματα. Για όλα φταίνε οι ανεπαρκείς γιατροί και νοσοκόμοι, οι ανεπαρκείς εκπαιδευτικοί, οι έχοντες ψυχολογικά προβλήματα, οι ανίκανοι εργαζόμενοι… Παρόλο που δυσκολεύομαι να κάνω τη διασύνδεση ανεπαρκών εκπαιδευτικών με τα κάγκελα, τις περιφράξεις και τα πρέμιξ των γηπέδων, απλώς αναφέρω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις υπάρχει συγκεκριμένη νόμιμη διαδικασία απομάκρυνσης αυτών των εκπαιδευτικών από την τάξη ή ακόμη και απόλυσής τους. Διαδικασία καθορισμένη από την εκπαιδευτική νομοθεσία την οποία θα μπορούσε να θέσει σε ισχύ η εκάστοτε κυβέρνηση. Πόσο μάλλον όταν και αν οι κατηγορίες αγγίζουν το σοβαρότατο ζήτημα της σεξουαλικής παρενόχλησης, για την οποία οι εκπαιδευτικοί ή ο οποιοσδήποτε, έχουν σαφείς οδηγίες να παραπέμπουν άμεσα και εντός 24ωρου τέτοια ζητήματα στις αρμόδιες Αρχές. Είναι καιρός να αγγίξουμε την ουσία και να προχωρήσουν οι αρμόδιοι στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Και κάτι τελευταίο. Θεσμός είναι και η δημόσια παιδεία. Θεσμός είναι και οι εκπαιδευτικοί. Η εμπιστοσύνη, ωστόσο, ούτε αγοράζεται ούτε επιβάλλεται. Η εμπιστοσύνη σε ανθρώπους και θεσμούς κερδίζεται! Και για να κερδηθεί χρειάζονται, προπάντων, έργα και πράξεις!
*Φιλόλογος
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
