Ένας βέρος Λεμεσιανός, ένας πραγματικός Κύπριος

Ένας κρίκος που συνέδεε τις δύο κοινότητες έφυγε από τη ζωή

Ένας βέρος Λεμεσιανός, ένας πραγματικός Κύπριος, ο Σεβήμ Εμπέογλου αφήνει παρακαταθήκη στον αθλητισμό και στην υπόθεση της ειρήνης στον τόπο μας

Κηδεύτηκε την περασμένη Πέμπτη στην Κερύνεια ο γνωστός και σπουδαίος ποδοσφαιριστής της ΑΕΛ και της Μεικτής Κύπρου, Σεβήμ Εμπέογλου, ο οποίος άφησε εποχή στα κυπριακά γήπεδα με το τίμιο και περίτεχνο παιγνίδι του.
Ο Σεβήμ εργαζόταν πριν από το 1974 στην Υδατοπρομήθεια Λεμεσού και μετά την αναγκαστική προσφυγοποίησή του συνέχισε να εργάζεται στην αντίστοιχη υπηρεσία της Κερύνειας.

Ζητήσαμε από τον Ανδρέα Χρίστου, τέως δήμαρχο Λεμεσού, ο οποίος γνώριζε πολύ καλά τον Σεβήμ Εμπέογλου, να μας μιλήσει για τον φίλο του. Μας λέει ο Α. Χρίστου: «Ο Σεβήμ μιλούσε πολύ καλά ελληνικά, όπως και το κυπριακό ιδίωμα, και κράτησε στενή επικοινωνία με τους συμποδοσφαιριστές του όλων των ομάδων, τους συναδέλφους και τους συμπολίτες του. Εμείς οι νεότεροι ξέραμε τον θρύλο Σεβήμ αλλά μαζί γνωριστήκαμε μετά το 1974 σε μια από τις πρώτες του επισκέψεις στη Λεμεσό για να τον τιμήσει η ομάδα του, η ΑΕΛ. Έκτοτε εγκαθιδρύσαμε μια πολύ καλή επικοινωνία και δεν έχανε την ευκαιρία να έρχεται στη Λεμεσό ή στη Λευκωσία για να δει παλιούς φίλους και να τα πούμε από κοντά».

Ο Σεβήμ ήταν φίλος με τον Μουσταφά Ακιντζί, τον οποίο στήριζε με πολλή συνέπεια, ιδιαίτερα όταν διεκδίκησε το αξίωμα του ηγέτη των Τ/κ. «Οι τρεις μας βρεθήκαμε όχι μια φορά για να μιλήσουμε για τη Λεμεσό μας αλλά και για την πορεία του τόπου και των ανθρώπων μας. Η τελευταία τους κοινή επίσκεψη στο Δημαρχείο της Λεμεσού ήταν λίγες εβδομάδες πριν ο Μουσταφά Ακιντζί εξαγγείλει την υποψηφιότητά του με μοναδική επιδίωξη, όπως ο ίδιος και δημόσια έλεγε, να βοηθήσει στη λύση του Κυπριακού».
Ο Σεβήμ δεν ήταν μόνο σταθερός υποστηρικτής της συνύπαρξης και της επανένωσης, λέει ο Α. Χρίστου. Στο χώρο του αθλητισμού, όπου ο ίδιος συνέχισε να δραστηριοποιείται, αναλάμβανε πρωτοβουλίες για να φέρει τους ανθρώπους των δύο κοινοτήτων -παράγοντες του ποδοσφαίρου και ποδοσφαιριστές- πιο κοντά.

Με τη βοήθεια των συμποδοσφαιριστών του της ΑΕΛ, του α. Κόκου Πετρίδη και του Πανίκου Παπαδόπουλου, οργάνωσε ποδοσφαιρικές συναντήσεις νέων αλλά και παλαίμαχων ποδοσφαιριστών των δύο κοινοτήτων τόσο στη Λεμεσό όσο και στην Κερύνεια. «Όταν εμείς στο Δήμο Λεμεσού επιδιορθώσαμε και βελτιώσαμε το γνωστό ως τ/κ γήπεδο κοντά στην ΚΕΟ, ο Σεβήμ έφερε τους παλαίμαχους της DOGAN στη Λεμεσό για να εγκαινιάσουμε το γήπεδο σε αγώνα με τους παλαίμαχους της ΑΕΛ». Η DOGAN είναι τ/κ ομάδα που πριν το 1974 είχε έδρα τη Λεμεσό και έχει τα ίδια χρώματα με την ΑΕΛ, μπλε σκούρο και κίτρινο, εξηγεί ο Α. Χρίστου.

Ο Σεβήμ έχαιρε μεγάλης εκτίμησης και στις δύο κοινότητες για τον ήπιο και πρόσχαρο χαρακτήρα του, για τη μεγάλη και συνεχή προσφορά του στον αθλητισμό, για τις ακούραστες προσπάθειές του υπέρ της ειρήνης, της συνεννόησης και της κοινής συμβίωσης.
«Η αγγελία του θανάτου του λύπησε αφάνταστα όλους τους φίλους του ποδοσφαίρου στη Λεμεσό αλλά και όλους εκείνους που στο πρόσωπό του έβλεπαν τα παλιά καλά χρόνια της συνύπαρξης και της συνεργασίας Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Παρόμοια θλίψη προκάλεσε ο θάνατός του στην τ/κ κοινότητα, ιδιαίτερα στους καταγόμενους από τη Λεμεσό, διότι μεταξύ άλλων ο Σεβήμ ήταν και δραστήριος παράγοντας του Συνδέσμου Λεμεσιανών Τουρκοκυπρίων. Σε αναγνώριση της προσφοράς του, ακόμα πριν το θάνατό του, δόθηκε το όνομά του σε πάρκο που γειτνιάζει με την κατοικία όπου διέμενε στην Κερύνεια».

Στην κηδεία παρέστησαν οι Μουσταφά Ακιντζί και Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, πολιτικά στελέχη των τ/κ κομμάτων και εκπρόσωποι των τοπικών αρχών, πάρα πολλοί Τ/κ καταγόμενοι από τη Λεμεσό, ποδοσφαιριστές παλιοί και νέοι (αρκετοί με τις στολές τους) και ομάδα Ε/κ φίλων και εκτιμητών του. Στεφάνια κατέθεσαν μεταξύ άλλων το ΑΚΕΛ, η ΚΟΠ και η ΑΕΛ.
«Αποχαιρετήσαμε τον Σεβήμ με πολλή συγκίνηση, συναισθανόμενοι το γεγονός ότι ακόμα ένας κρίκος που συνέδεε τις δύο κοινότητες φεύγει από τη ζωή αφήνοντας πραγματικά δυσαναπλήρωτο κενό. Θα τον θυμόμαστε πάντοτε ως έναν βέρο Λεμεσιανό αλλά κυρίως ως έναν πραγματικό Κύπριο», λέει με συγκίνηση ο Ανδρέας Χρίστου.