Εντυπώσεις με αφορμή μια συνάντηση με τον κύριο Μιχαήλ Μαρμαρινό

Κουβέντα

Στο πλαίσιο του προγράμματος dubitanda του ΘΟΚ που παρουσιάζεται στο χώρο Αποθήκες με καλλιτεχνικό επιμελητή τον Στέφανο Δρουσιώτη, πραγματοποιήθηκε στις 21 Νοεμβρίου συνάντηση του κοινού με τον σκηνοθέτη Μιχαήλ Μαρμαρίνο. Ο Ορίζοντας εγκαινιάζοντας μια νέα στήλη, ζήτησε από τον ΘΟΚ και διευθετήθηκε μια συνάντηση του κ. Μαρμαρινού με την ηθοποιό και ιδρυτικό μέλος του Κέντρου παραστατικών Τεχνών Μίτος Έλενα Αγαθοκλέους, η οποία μας μεταφέρει τις εντυπώσεις τόσο από την κατ’ ιδίαν συνάντηση των δύο όσο και από την ανοιχτή συζήτηση με το κοινό που ακολούθησε αργότερα. Στόχος της πρωτοβουλίας αυτής του Ορίζοντα η επαφή ανάμεσα σε καλλιτέχνες και δημιουργούς, η γνωριμία, η ανταλλαγή απόψεων και η παρουσίαση αργότερα αυτής της κουβέντας στους αναγνώστες του Ορίζοντα.

Εντυπώσεις με αφορμή μια συνάντηση με τον κύριο Μιχαήλ Μαρμαρινό

τα συν- της υπενθύμισης

Το έργο του κύριου Μιχαήλ Μαρμαρινού δεν μπορώ να πω πως το ξέρω πολύ καλά, με την έννοια πως μία παράσταση είδα όλη κι όλη ζωντανά, συν δύο εκδόσεις του που έχω στη βιβλιοθήκη μου, συν οπτικογραφημένα αποσπάσματα που βλέπω. Αναρωτιέμαι πότε ακριβώς έγινε η δουλειά του σημείο αναφοράς για μένα και τι ακριβώς αναζητώ, γιατί πιάνω τον εαυτό μου συχνά να επιστρέφει σε αυτό το υλικό. Μετρώ τι με συνδέει και τι αναγνωρίζω στις εικόνες, τους ήχους, τις ιστορίες του, μα περισσεύει κάτι. Επιστρέφω επειδή είναι μια υπενθύμιση. Μια απαραίτητη υπενθύμιση.

-αντάω = μπλέκομαι, μπλέκω

Χωρίς να το σκεφτώ είπα ναι στη δυνατότητα να έχω, έστω σύντομο, χρόνο μαζί του για κάποιου τύπου συνέντευξη-κουβέντα, πριν την ανοικτή εκδήλωση στις Αποθήκες του ΘΟΚ στο πλαίσιο του προγράμματος dubitanda.

Μετά πέρασε από το μυαλό μια αμφιβολία, γιατί εμείς που ζούμε στην επαρχία πολύ εύκολα μπορούμε να γίνουμε ακριβώς αυτό, επαρχιώτες, και να χαντακωθούμε με δήθεν τάχα μου σεμνότητες, μπροστά σε ανθρώπους που τους συνοδεύει ένας μύθος. Η αποδόμηση χρειάστηκε να γίνει για την κατάρριψη του χριστιανικού μοντέλου του Δάσκαλου-Σωτήρα. Για να μην αποπροσανατολιστεί η πραγματική συνάντηση.

συντυχάνω ρ. [< συν + τυγχάνω] συνομιλώ, συζητώ

Δεν μπορούσα να σκεφτώ κάποια ερώτηση για τον κύριο Μιχαήλ Μαρμαρινό. Αφού νομίζω πως όλες οι απαντήσεις είναι μέσα στο ίδιο το έργο του. Η περιέργειά μου, ως ηθοποιός, αφορά την πρακτική δουλειά: πώς φτάνει στην αφήγηση, πώς κτίζονται οι προσωπικές γραμμές των δρώντων και η σύνθεση μέσα στο σύνολο, τι είναι αυτή η παραστατικότητα που παραπαίει από το φυσικό στο άλογο, πώς δουλεύει με το λόγο που δεν πέφτει τίποτα κάτω. Πώς αυτή η αναμονή, το εύθραυστο, αυτό το σε έκτακτη ανάγκη εκτινάσσεται μπροστά.

Μα αυτά είναι θέματα νομίζω που δεν τα μιλάς ακριβώς, γιατί καραδοκεί ο κίνδυνος να γίνουν κουτσομπολιό ενώ είναι πράξη.

η υπενθύμιση είναι

Ανάμεσα σε παραστάσεις λοιπόν, αντικαταστάσεις, μια πτήση και πολλά άλλα, ήρθε. Πληθυντικοί, ενικοί, νεοελληνικά, κυπριακά πάντως βρεθήκαμε. Αποφάσισα πως το καλύτερο που μπορώ να κάνω είναι να εκτεθώ και πρότεινα να μιλήσουμε με αφορμή ενός καινούργιου project που ετοιμάζω, για τους προβληματισμούς γύρω από τη δραματουργία, τη δημιουργία και όλα όσα ακολουθούν. Είπα και κάτι κάλαντα και ήταν γενναιόδωρος.

Την προσωπική κουβέντα που κάναμε προτιμώ να την κρατήσω για μένα, μάλιστα μου αρέσει να το βλέπω πως είναι ένα δώρο που μου έκανε ο ΘΟΚ.

δηλαδή να ξεκινήσω από το 5;

Α, ναι! Υπενθύμιση είναι πως το έργο κάποιου μπορεί να είναι ανεξάντλητη πηγή δύναμης και θάρρους για άλλους ανθρώπους. Είναι απαραίτητη αυτή η υπενθύμιση γιατί εμπεριέχει την έννοια της πίστης. Πως το θέατρο έχει μια χρησιμότητα και σημασία. Πως η προσωπική ανάγνωση κειμένων και η δημιουργία νέων συνθηκών είναι ένα κρίσιμο ζητούμενο. Πως η παραστατικότητα γίνεται πιο ελεύθερη μέσα στους κανόνες της, την καθαρή φόρμα της. Πως η φόρμα δεν είναι αυτοσκοπός. Πως από το προσωπικό, χρήσιμο είναι το σώμα, η εμπιστοσύνη, η δουλειά, η ευγένεια.

όσα δεν είχα(με) δει

Πάντα οι αφηγήσεις είναι πολλές, ακόμα και για αυτά που απουσιάζουν. Οι πληροφορίες έρχονται από παντού. Από τον τόνο, την αμφιβολία, τη σιωπή, μια χειρονομία, ένα βλέμμα.

Στην ανοικτή εκδήλωση (προβλήθηκαν αποσπάσματα από παραστάσεις και ακολούθησε συζήτηση) ο κόσμος γέμισε την αίθουσα και συντονίστηκε πολύ γρήγορα με αυτό που έφερε ο κύριος Μαρμαρινός. Και έβλεπα το κοινό που ήταν απορροφημένο στην σχεδόν δύο ώρες κουβέντα και σκεφτόμουνα, τι άραγε να οδήγησε τον καθένα εδώ. Και άκουγα τα ερωτήματα, τις απαντήσεις και με αφορούσαν πολύ. Η συζήτηση δε για το χορό, έκανε αυτό το μαζί ακόμα πιο ενδιαφέρον.

θα ξεκινήσω από το 1 και βλέπουμε

Η τέλεια υπενθύμιση! Ναι, αναγνωρίζω τη δουλειά του. Από τον αριθμό πέντε και πάνω έχουμε Χορό και αυτό εξηγήθηκε. Η λειτουργία του εμπεριέχει τον δημόσιο χώρο, τη συνάντηση διαφορετικών ανθρώπων, το τυχαίο, το προσωρινό. Ανάλογα με τις συνθήκες μπορεί να αναπτυχθούν διαφορετικού τύπου δυναμικές. Είσαι αυτό που δεν είμαι εγώ. Αλλά αυτό που μας ενώνει είναι πιο βαθύ. Μέχρι την επόμενη συνάντηση.

Έλενα Αγαθοκλέους

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy