Επί πτωμάτων… πανηγυρισμοί!

Της Αργύρως Γεωργίου Θωμά

Ασελγούμε επανειλημμένα επί πτωμάτων σε αυτή την κοινωνία και μάλιστα ανερυθρίαστα, χωρίς να κομπάζουμε, χωρίς να προβληματιζόμαστε, και το χειρότερο χωρίς να αισθανόμαστε τύψεις!

Αποφεύγοντας να αναλάβουμε τις ευθύνες μας είτε ως λειτουργοί του κράτους, είτε ως λειτουργοί των Μέσων Ενημέρωσης, είτε και ως απλοί πολίτες, αυτοανακηρυσσόμαστε σε ειδικούς για όλα και επιζητούμε να έχουμε μάλιστα και βαρύνουσα άποψη.

Αλήθεια, από πότε το ενδιαφέρον να αποδοθεί δικαιοσύνη για ένα έγκλημα δίδει το δικαίωμα να γινόμαστε όλοι ειδικοί επί παντός επιστητού;

Πώς γίνεται να μην παρεμβαίνει κανένας θεσμός όταν ακούμε όλοι (και ας κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας ότι δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο) να διασύρονται υπολήψεις, να λιθοβολούνται ψυχές;

Ένα φαινόμενο που χρήζει μάλλον ψυχιατρικής διερεύνησης είναι το γεγονός ότι όλοι εμείς θεωρούμε τους εαυτούς μας ειδικούς να εκφράσουμε άποψη για όλα τα θέματα. Ο καθένας από εμάς αυτοβαφτίζεται ειδικός για θέματα οικονομίας, Κυπριακού, ψυχολογίας, αστυνομίας, ιατροδικαστικής κ.λπ. και προπαντός μαντείας(!)

Η αναλγησία ξεπέρασε κάθε όριο, κανένας δεν μπορεί να βάλει φραγμό και ένα είναι το βέβαιο σε όλη αυτή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί: Η τεράστια ευθύνη των λειτουργών των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.

Μέχρι πού φτάνει η ενημέρωση, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι; Μέχρι πού αρχίζει το κουτσομπολιό και ο διασυρμός ανθρώπων; Πού μπαίνουν τα όρια της ενημέρωσης και του κανιβαλισμού; Ναι, γιατί τέτοιοι καταντήσαμε και όσο δεν το παραδεχόμαστε δεν μπορούμε και να το διορθώσουμε.

Ο άκρατος μιμητισμός με τον τρόπο που συμπεριφέρονται σε ανάλογες περιπτώσεις τα ελληνικά ΜΜΕ δεν μας κάνει καλύτερους, αυτό είναι το βέβαιο.

Ακόμη και χθες και ενώ η Αστυνομία στο δικαστήριο έλεγε άλλα, κάποιο έντυπο μέσο συνέχιζε να δακτυλοδείχνει ως φονιά των γονιών του τον δεκαπεντάχρονο.

Ακούσαμε για πιτζάμα με αίμα, ακούσαμε και διαβάσαμε για σεξουαλικές προτιμήσεις, ακούσαμε και διαβάσαμε για κακοποίηση ανηλίκων, ακούσαμε και διαβάσαμε ακόμα και για τη συμπεριφορά και την αχαριστία, παρακαλώ, υιοθετημένων παιδιών. Τι είναι όλα αυτά, αν όχι διασυρμός ;

Δεν μπορεί κάποιοι στην Αστυνομία, η οποία τυπικά τουλάχιστον δημοσίως προσπάθησε να συμπεριφερθεί σωστά, να διαρρέουν φήμες. Δεν είναι μόνο θέμα σοβαρότητας και αξιοπιστίας, είναι και θέμα παραπλάνησης και καθοδήγησης της κοινής γνώμης.

Όλοι βγάζουμε την ουρά μας απέξω, αλλά το πρόβλημα είναι εκεί και μας αφορά ως κοινωνία και ως πολίτες αυτού του τόπου που υποτίθεται θέλουμε να εκσυγχρονιστεί.

Αυτή τη φορά βέβαια το παρατραβήξαμε το σκοινί. Άραγε πότε θα μας βάλει κάποιος στη θέση μας για να σταματήσει αυτός ο κατήφορος; Ποιος επιτέλους θα μας βάλει φρένο, αν όχι εμείς οι ίδιοι;

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy