Επιβαλλόταν χθες η νομοθετική ρύθμιση ρίψης πυροτεχνημάτων

Του Γιώργου Δεληγιάννη

 

Όταν το περασμένο Πάσχα γινόταν ο χαμός για μέρες πριν από το Μεγάλο Σάββατο, ανήμερα, αλλά και τις επόμενες μέρες με τα βεγγαλικά, τα πυροτεχνήματα, αυτοσχέδιες «τσάκρες» και όλων των ειδών τα αντικείμενα που κάνουν θόρυβο, είχα την κόρη μου ενάμιση χρόνου.

Τότε περνούσαμε μια δύσκολη περίοδο, αφού προσπαθούσαμε να σταματήσουμε το θηλασμό, να την γυρίσουμε πίσω στο κρεβατάκι της, αφού για κάποιο λόγο δεν έμπαινε τον τελευταίο μήνα και εγώ και η μητέρα της ήμασταν κουρασμένοι και αγχωμένοι κάθε βράδυ.

Έπρεπε λοιπόν εγώ εκείνο τον καιρό, όταν πήγαινε να κοιμηθεί το μωρό, να κάθομαι είτε στο σαλόνι είτε στο μπαλκόνι για ώρες μέχρι να τα καταφέρει.

Και να έχω ξαφνικά τον κάθε ανεγκέφαλο να αποφασίζει ότι για να νιώσει ωραία επειδή είναι Πάσχα (για τον Γάλλο δεν ήταν φυσικά, ούτε για τον μουσουλμάνο, ούτε για τον βουδιστή), έπρεπε να ξεκινήσει να ρίχνει όλα τα θορυβώδη παλιοπράγματα, να μου αναστατώνει το μωρό και εγώ μετά να προσπαθώ μέχρι και τις δύο τα ξημερώματα να το ηρεμήσω και να το βάλω για ύπνο.

Ένα βράδυ μάλιστα, ενώ καθόμουν και άρχισε το «πανηγύρι», έκανα μια ανάρτηση στο Facebook, με σκωπτικό ύφος για όλους αυτούς και λίγη ώρα αργότερα είδα ένα σχόλιο από κάτω του στιλ: είναι έθιμο και σταματήστε επιτέλους εσείς οι παράξενοι να αντιδράτε. Απάντησα στον συγκεκριμένο να μου τα πει περί παραξενιάς μου και περί δήθεν εθίμου όταν θα έχω ηρεμήσει πρώτα το μωρό και μετά εγώ…

Και άντε, εγώ είμαι ένας παράξενος, αντιδραστικός τύπος που δεν το πολυ-έχει με το μεγάλωμα παιδιών και «μουρμουρώ» αδικαιολόγητα. Τι γίνεται με εκείνες τις οικογένεις που έχουν στο σπίτι αυτιστικό παιδί που όποτε ακούει τα πυροτεχνήματα του κάθε αππωμένου αναστατώνεται και για να συνέλθει θέλει μέρες; Τι γίνεται με τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς που δεν μπορούν να προσηλωθούν στο εκπαιδευτικό τους έργο; Μήπως όλοι αυτοί που ανεξέλεγκτα ρίχνουν πυροτεχνήματα, κυρίως σε κατοικημένες περιοχές και γειτονιές, τα σκέφτονται όλα αυτά;

Επίσης, από τις ρίψεις πυροτεχνημάτων αναστατώνονται ακόμη και τα ζώα…

Γι’ αυτό λοιπόν, όχι μόνο καλά έγινε και ξεκίνησε η συζήτηση για νομοθετική ρύθμιση των αδειών, κατοχής και ρίψης πυροτεχνημάτων, αλλά ελπίζω και οι ποινές να είναι ανάλογες του άγχους και του τρόμου που περνούν γονείς, παιδιά και ζώα. Επιτέλους… να σκεφτόμαστε και τον διπλανό μας. Όταν εμείς διασκεδάζουμε, να ξέρουμε ότι δίπλα μας υπάρχουν και άνθρωποι που υποφέρουν.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy