Ετσι προδόθηκε η Κύπρος…

Πώς εφαρμόστηκαν τα ΝΑΤΟϊκά σχέδια για να ανοίξουν την κερκόπορτα στον Τούρκο εισβολέα οι πραξικοπηματίες

Tο πραξικόπημα και η εισβολή ήταν ένα δίδυμο έγκλημα, αποτέλεσμα μιας μακρόχρονης συνωμοσίας από τους πιο σκοτεινούς κύκλους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Διχοτομικά σχέδια, «διπλές ενώσεις», απόπειρες φυσικής εξόντωσης του Προέδρου Μακαρίου και μια σειρά μεθοδεύσεων οδήγησαν στο αποκορύφωμα της προδοσίας της Χούντας και της ΕΟΚΑ Β’ που παρέδωσαν τη μισή Κύπρο στην Τουρκία υλοποιώντας τα ιμπεριαλιστικά τους σχέδια.

Σχέδια πραξικοπήματος από Γρίβα

Η ακροδεξιά επιχειρεί στο πλαίσιο της «δικαίωσης» του ολετήρα της Κύπρου Γεώργιου Γρίβα να πλασάρει τον ισχυρισμό ότι το πραξικόπημα έγινε διότι ήταν νεκρός ο ιδρυτής της ΕΟΚΑ Β’. Διαστρεβλώνοντας την ιστορική αλήθεια επιχειρούν να αθωώσουν την ΕΟΚΑ Β’ και τον Γρίβα. Η αλήθεια φυσικά είναι πολύ διαφορετική. Το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου του 1974 δεν ήταν κάτι της στιγμής.

Ηταν η κορύφωση μιας ανατρεπτικής, παράνομης δραστηριότητας που κράτησε χρόνια με κεντρικό πρωταγωνιστή τη Χούντα, τον Γρίβα και την ΕΟΚΑ Β’ που εκτελούσαν τα σχέδια των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Ο δε ισχυρισμός περί μη πραγματοποίησης του πραξικοπήματος, εάν βρισκόταν εν ζωή ο Γρίβας, μόνο φαιδρός μπορεί να χαρακτηριστεί. Απόδειξη, τα σχέδια πραξικοπήματος που εκπονήθηκαν από τον Γρίβα ή υπό διαταγή του, όπως επικυρώθηκαν μέσα από το Πόρισμα της Βουλής για το Φάκελο της Κύπρου. Και αυτά τα σχέδια πραξικοπήματος ήταν τόσο άμεσα σε σχέση με τη δράση της ΕΟΚΑ Β’ που καταρρίπτουν και τον ισχυρισμό της ακροδεξιάς ότι στράφηκαν στην παράνομη και πραξικοπηματική δράση λόγω της δήθεν «καταπίεσης του καθεστώτος του Μούσκου»…

Σύμφωνα με το Πόρισμα της Βουλής, «στις 19 Δεκεμβρίου 1971 η ΕΟΚΑ Β’ κυκλοφόρησε απόρρητο έγγραφο με το κωδικό όνομα “Επιχείρησις ΣΦΕΝΔΟΝΗ”, το οποίο εκπονήθηκε με οδηγίες του Γ. Γρίβα (ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ) και αφορούσε επιχείρηση κατάληψης του Αρχηγείου Αστυνομίας, του Λόχου Αστυνομίας, ο οποίος έδρευε πλησίον του Αρχηγείου και του ΡΙΚ». Πιο κάτω σημειώνεται σε σχέση με το σχέδιο πραξικοπήματος «Απόλλων»: «Το σχέδιο πραξικοπήματος ”ΑΠΟΛΛΩΝ”, από στοιχεία τα οποία κατέχει η Επιτροπή, φαίνεται ότι διαμορφώθηκε σε διάφορες φάσεις και σε διαφορετικές χρονικές στιγμές. Την τελική επιμέλεια είχε ο Γρίβας, ο οποίος και θα ηγείτο της εφαρμογής του. Το τελικό κείμενο ήταν πολυσέλιδο και παρουσίαζε εξειδίκευση εκτέλεσης ανά επαρχία, πλην της Κερύνειας. Σύμφωνα με τον Κροίσο Χριστοδουλίδη, ο πρώτος συγγράψας το σχέδιο ”ΑΠΟΛΛΩΝ” ήταν ο ίδιος, κατόπιν εντολών του Γ. Γρίβα το 1968.

Το σχέδιο αυτό υπέστη συμπληρώσεις μετά το 1971, με βάση τα νέα δεδομένα, τα οποία είχαν δημιουργηθεί. Στην τελική διαμόρφωση του σχεδίου επί ΕΟΚΑ Β’ συνέβαλαν εκτός από τον Γ. Γρίβα και οι Γ. Καρούσος και Σταύρος ΣταύρουΣύρος». Μέσα από το Πόρισμα επιβεβαιώνονται και τα σχέδια «Γρόνθος» που εκπονήθηκαν από τον Σύρο, «Ανταπόδοσις» από τον Καρούσο, «Τύφων» από τον Σύρο, «Κεραυνός» και «Αλώπηξ». Επιπλέον επιβεβαιώνεται από το Πόρισμα ακόμη ένα σχέδιο που συνέταξε ο ίδιος ο Γρίβας και όχι οι στενοί του συνεργάτες: «Στις 11 Ιουλίου 1973 ο Γ. Γρίβας (ΑΕ/2) συνέταξε Γενικό Σχέδιο Ενέργειας με την κωδική ονομασία ΝΙΚΗ. Σκοπός του σχεδίου η κατάληψη της εξουσίας διά την επαναφορά και λύση του Κυπριακού εντός των πλαισίων της αυτοδιάθεσης. Για την εκτέλεση του σχεδίου προβλεπόταν η συμμετοχή και τμημάτων της ΕΦ (Ουλαμός Τ/Θ και Ουλαμός Αρμάτων)». Ενας ηγέτης μιας παράνομης στρατιωτικής οργάνωσης που έφτιαχνε σχέδια πραξικοπήματος για κατάληψη της εξουσίας σαφώς και δεν θα απέτρεπε το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, όπως επιχειρούν να μας πείσουν οι απολογητές του… Εξάλλου, όπως επίσης προκύπτει από το Πόρισμα, η Χούντα εν γνώσει της ΕΟΚΑ Β’ και του Γρίβα θα ανέτρεπαν τον Μακάριο το Φεβρουάριο του 1972. «Την ίδια χρονική περίοδο, παραμονές της εκδήλωσης του σχεδιαζόμενου πραξικοπήματος ανατροπής του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο στρατηγός Γ. Γρίβας είχε πραγματοποιήσει συναντήσεις με τους φερόμενους ως πρωταγωνιστές του πραξικοπήματος» αναφέρεται στο Πόρισμα. Και σαφώς η αποτροπή του πραξικοπήματος δεν ήρθε από την πλευρά του Γρίβα. Το πραξικόπημα του 1972 απετράπη, αφού η κυπριακή κυβέρνηση έμαθε τα σχέδια και παραπονέθηκε στην Πρεσβεία των ΗΠΑ και τελικά η Ουάσινγκτον δεν έδωσε το «πράσινο φως», όπως θα έκανε δυο χρόνια αργότερα.

Με την έγκριση της Χούντας ο Γρίβας στην Κύπρο

Η άλλη παραχάραξη της Ιστορίας που επιχειρείται από τους απολογητές του Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β’ αφορά τους ισχυρισμούς τους περί δήθεν αντιδικτατορικής δράσης του Γρίβα. Εκμεταλλευόμενοι τις όποιες προσωπικές αντιπαραθέσεις και διαφορές προτάσσουν αυτόν τον ισχυρισμό που ουδόλως ευσταθεί. Μέσα  από το Πόρισμα σημειώνεται ενδεικτικά: «Οπως προκύπτει από διάφορες πηγές και κυρίως από το σημείωμα του Πληρεξούσιου Υπουργού Αγγελου Χωραφά (2.11.1971), το δικτατορικό καθεστώς των Αθηνών όχι μόνο δεν ήταν δυσαρεστημένο με την κάθοδο του Γ. Γρίβα στην Κύπρο, αλλά αντίθετα με διάφορους τρόπους στήριξε τη δράση της ΕΟΚΑ Β’ τόσο οικονομικά όσο και σε επίπεδο ανθρώπινης υποστήριξης από Ελλαδίτες αξιωματικούς, καθώς και με υποβοήθηση κλοπής όπλων από στρατόπεδα της ΕΦ για εξοπλισμό των ομάδων της ΕΟΚΑ Β’ (κλοπή από το στρατόπεδο του Τρικώμου και του ΚΕΝ Πάφου) (…) Καθίσταται σαφές ότι ο Γ. Γρίβας και η ΕΟΚΑ Β’ είχαν άμεση και στενή σχέση τόσο με Ελλαδίτες αξιωματικούς που υπηρετούσαν στην Κύπρο και ήσαν έμπιστοι στη Χούντα όσο και απευθείας με κύκλους του δικτατορικού καθεστώτος στην Αθήνα, κύκλοι οι οποίοι ήσαν είτε στο προσκήνιο είτε στο παρασκήνιο.

Οι κατά καιρούς εσωτερικές συγκρούσεις των διαφόρων ομάδων της Χούντας είχαν την αντανάκλασή τους και στις σχέσεις τους με την ΕΟΚΑ Β’». Μετά το θάνατο του Γρίβα, την ηγεσία της ΕΟΚΑ Β’ ανέλαβε αρχικά ο Γ. Καρούσος, όπως αναφέρεται στο Πόρισμα: «Διάφοροι μάρτυρες ανέφεραν ότι το τελευταίο διάστημα ο Γ. Καρούσος βρισκόταν σε σχετική δυσμένεια από τον Γρίβα λόγω της θέσης του για εγκατάλειψη της ένοπλης δράσης και τη μετατροπή του αγώνα σε πολιτικό, θέση την οποία εξέφρασε και στην πρώτη συγκέντρωση των ηγετικών στελεχών της οργάνωσης μετά το θάνατο του Γρίβα». Σαφώς, όπως προκύπτει από το Πόρισμα της Βουλής, επιβεβαιώνεται και από αυτό το σημείο ότι ο Γρίβας επέμεινε μέχρι τέλους στην ένοπλη ανατρεπτική δράση διαψεύδοντας τους απολογητές του.

Οπως αναγράφεται στο Πόρισμα, ο Καρούσος σύντομα απομακρύνθηκε με οδηγίες της Χούντας και με προσωπική εντολή του δικτάτορα Ιωαννίδη και τον διαδέχθηκαν οι Λευτέρης Παπαδόπουλος και Κίκης Κωνσταντίνου με τον πρώτο να επικρατεί τελικά στην εσωτερική τους κόντρα. Προσχεδιασμένο έγκλημα προδοσίας το πραξικόπημα Στο Πόρισμα επισυνάπτεται και το αντίστοιχο της Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων ως προς το ποιοι αποφάσισαν τη διενέργεια του πραξικοπήματος: Φ. Γκιζίκης, Α. Ανδρουτσοπούλος, Δ. Ιωαννίδης, Γ. Μπονάνος «με ειδικότερη εισήγηση του Δ. Ιωαννίδη, που επίμονα υποστήριζε ότι ο Μακάριος ήταν εθνικά απαράδεκτος και επικίνδυνος». Η τελική απόφαση για πραξικόπημα λήφθηκε στις 30 Ιουνίου 1974 και η τελική εντολή δόθηκε σε σύσκεψη στις 2 Ιουλίου, καταρρίπτοντας τους ισχυρισμούς ότι η επιστολή Μακαρίου προς τη Χούντα έφερε το πραξικόπημα.

Η επιστολή Μακαρίου παραδόθηκε στους δικτάτορες στις 3 Ιουλίου…

Σύμφωνα δε με την κατάθεση του Φ. Γκιζίκη, η απόφαση για τη διενέργεια του πραξικοπήματος λήφθηκε το μήνα Απρίλιο του ίδιου χρόνου, ενώ η οριστική απόφαση των τεσσάρων ηγετών της Χούντας λήφθηκε το δεύτερο δεκαήμερο του Ιούνη του 1974. Οι όποιοι ενδοιασμοί στρατιωτικών στην Κύπρο για τη διενέργεια πραξικοπήματος, καθώς και η αμιγώς συμμετοχή της ΕΛΔΥΚ που θα προκαλούσε την Τουρκία απορρίφθησαν από τη Χούντα των Αθηνών, καταδεικνύοντας τη συνειδητή προδοσία. Η μόνη τροποποίηση στο αρχικό σχέδιο σύμφωνα με το Πόρισμα ήταν ο περιορισμός της ΕΛΔΥΚ στην κατάληψη του Αεροδρομίου Λευκωσίας και η μετάθεση της ώρας εκδήλωσης του πραξικοπήματος από τις 7.15 π.μ. στις 8.30 π.μ. Παράλληλα, η Χούντα με σειρά ενεργειών συμπεριλαμβανομένων επαφών για εκτόνωση της κρίσης φρόντισε να παραπλανήσει τον Μακάριο με μπλόφα τη σύσκεψη της 13ης Ιουλίου, όπως προκύπτει από το Φάκελο της Κύπρου: «Δημιούργησαν στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο την εικόνα ότι το πραξικόπημα προσωρινά αναβλήθηκε και δεν επρόκειτο να πραγματοποιηθεί τουλάχιστον πριν από την ολοκλήρωση της σύσκεψης στην Αθήνα, η οποία θα συνεχιζόταν τη Δευτέρα 15 Ιουλίου 1974 το πρωί»…

Επιλογή ανάγκης, αλλά όχι τυχαία, ο Σαμψών

Η επικράτηση του πραξικοπήματος, παρά τη διαφυγή του Μακαρίου, οδήγησε στην «ορκωμοσία» του Νίκου Σαμψών από τον καθαιρεμένο Μητροπολίτη Πάφου Γεννάδιο. Οι ισχυρισμοί περί δήθεν άγνοιας του Σαμψών και θυματοποίησής του καταρρίπτονται επίσης από το Πόρισμα, άσχετα εάν επιβεβαιώνεται ότι δεν ήταν η πρώτη επιλογή της Χούντας: «Στην κατάθεσή του (9.7.1986, σελ. 125-126) στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής των Ελλήνων, ο Κ. Κομπόκης απάντησε ως εξής σε σχετική ερώτηση που του είχε υποβληθεί: “Ο Σαμψών, όταν τέλειωσε η επιχείρηση του Προεδρικού Μεγάρου και κανά δύο άλλων στόχων, έκανε εμφάνιση στο ΓΕΕΦ, ρώτησε αν θέλουμε να τον χρησιμοποιήσουμε κάπου”.

Συμπληρωματικά σε άλλο σημείο της κατάθεσής του ανέφερε: “Μετά το μεσημέρι είδα σε κάποιο γραφείο του ΓΕΕΦ να περιφέρεται ο Σαμψών, όπως περιφέρονταν και άλλοι αντιμακαριακοί”». Πιεζόμενος από την ανάγκη να ορκισθεί Πρόεδρος το συντομότερο δυνατό, χωρίς προηγουμένως να συνεννοηθεί με την Αθήνα, του είπε: «Πήγαινε, βάλε μια γραβάτα και έλα να σε ορκίσουμε Πρόεδρο». Σε σχέση με τον Σαμψών στο Πόρισμα επισημαίνεται ότι από τα στοιχεία που είχε στη διάθεσή της η Επιτροπή δεν προέκυψε οργανική σύνδεσή του με την ΕΟΚΑ Β’. Σημειώνεται, όμως, ότι για την αντιμακαριακή αρθρογραφία της «Μάχης» «το Νοέμβριο του 1973 έδινε οδηγίες στον Ν. Σαμψών για τη γραμμή που θα ακολουθούσε η εφημερίδα του ο ίδιος ο Δ. Ιωαννίδης».

Επιπλέον, το Πόρισμα αναφέρεται στην ομιλία και την παρουσία του Σαμψών στο θάνατο και στην κηδεία του Γρίβα. Σε σχέση με την επιλογή του στο Πόρισμα αναφέρεται: «Η επιλογή του φαίνεται ότι τελικά δεν ήταν τυχαία, παρά το γεγονός ότι ήταν επιλογή ανάγκης. Διατηρούσε στενές σχέσεις με τους Ελλαδίτες αξιωματικούς που υπηρετούσαν στην Κύπρο. Ιδιαίτερες σχέσεις είχε με τον Νίκο Δοντά του 2ου ΕΓ/ΓΕΕΦ, τον διοικητή της ΚΥΠ/Ε στην Κύπρο Κώστα Δουζίνα κ.ά. Από την παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων Ελλαδιτών αξιωματικών (κυρίως αυτών που υπηρετούσαν στο 2ο ΕΓ του ΓΕΕΦ) προκύπτει ότι είχε συχνή επικοινωνία μαζί τους, από τους οποίους μάλιστα λάμβανε οδηγίες και δεχόταν υποδείξεις για τη γραμμή που θα ακολουθούσε η εφημερίδα. (…)

Ιδιαίτερες σχέσεις φαίνεται να είχε και με τον αρχηγό της Χούντας Δ. Ιωαννίδη, σχέσεις οι οποίες είχαν διαμορφωθεί κατά την περίοδο που ο μετέπειτα δικτάτορας υπηρετούσε στην Κύπρο το 1964 ως διευθυντής του 3ου ΕΓ της ΕΛΔΥΚ». Σε σημείωμα της ελληνικής ΚΥΠ, το οποίο έχει κατατεθεί στην Επιτροπή και το οποίο αφορά τις προετοιμασίες, οι οποίες έλαβαν χώρα για την πραγματοποίηση του πραξικοπήματος αναφέρεται σχετικά: «Η τελευταία των συσκέψεων εγένετο τρεις ημέρας προ του εγχειρήματος και μετέσχον εις αυτήν άπαντες», εννοεί τους Χρ. Λαμπράκη, Ι. Σωσίδη, Α. Ποταμιάνο κ.ά., «με συμμετοχή του αφιχθέντος εν συνεχεία Προέδρου Σαμψών. Αύτη επραγματοποιήθη εις την εν Πόρω πολυτελή έπαυλιν του κ. Χ. Λαμπράκη, εις την οποίαν αρκετάς φοράς εφιλοξενείτο ο ταξίαρχος Δ. Ιωαννίδης».

Η σύζυγος του Ν. Σαμψών ανέφερε στην Επιτροπή ότι τις μέρες προ του πραξικοπήματος είχε ενδεχομένως πραγματοποιήσει για άγνωστους σ’ αυτή λόγους ταξίδι στην Ελλάδα (κατάθεση Βέρας Σαμψών, 7.4.2010, σελ. 73-80). Επιπρόσθετα, σύμφωνα με μαρτυρία που κατατέθηκε στην Επιτροπή, το Σάββατο 13 Ιουλίου το πρωί είχε πολύωρη συνάντηση με Ελλαδίτες αξιωματικούς της ΕΛΔΥΚ στο γραφείο της συζύγου του στην πολυκατοικία Καραντώκη στη Λευκωσία, το περιεχόμενο της οποίας δεν είναι γνωστό.
Δεν ήταν εξάλλου τυχαία ή συμπτωματική η μετάβασή του στο ΓΕΕΦ πριν από το μεσημέρι της 15ης Ιουλίου, για να συναντήσει την ηγεσία του πραξικοπήματος, και ενώ ακόμα το πραξικόπημα βρισκόταν σε εξέλιξη, καθώς και η προσφορά του για αξιοποίηση. Στην άνομη φασιστική κυβέρνηση πέραν του επικεφαλής Σαμψών συμμετείχαν: Ντίμης Δημητρίου (Εξωτερικών), Παντελής Δημητρίου (Εσωτερικών-Αμυνας), Κώστας Αδαμίδης (Δικαιοσύνης), Παναγιώτης Δημητρίου (Παιδείας), Κυριάκος Σαβεριάδης (Συγκοινωνιών και Εργων), Οδυσσέας Ιωαννίδης (Υγείας), Ανδρέας Νεοκλέους (Γεωργίας), Γιαννάκης Δρουσιώτης (Εργασίας), Αρης Χατζηγεωργίου (Εμπορίου και Βιομηχανίας), Ανδρέας Παρισινός (Υφυπουργός παρά τω Προέδρω), Σπύρος Παπαγεωργίου (διευθυντής του Γραφείου Δημοσίων Πληροφοριών), Ιωσήφ Χατζηιωσήφ (γενικός διευθυντής του ΡΙΚ). Την «κυβέρνηση» των πραξικοπηματιών συνεχάρησαν με τηλεγραφήματα ο Σύνδεσμος Αστυνομίας, ο ΑΠΟΕΛ, η Επαρχιακή Επιτροπή του Ενιαίου Κόμματος Λάρνακας (του κόμματος που ηγείτο ο Γλαύκος Κληρίδης), η ΕΣΕΑ (πολιτικό παρακλάδι της ΕΟΚΑ Β’), η ΣΕΚ και άλλοι.

Το ΝΑΤΟ, το πραξικόπημα και η σχεδιαζόμενη εισβολή

Για το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα του 1972 ο Πρόεδρος Μακάριος έλαβε την πρώτη πληροφορία από τον Πρέσβη της ΕΣΣΔ, όπως σημειώνεται στο Πόρισμα της Βουλής: «Την πληροφορία για διενέργεια πραξικοπήματος με σκοπό την ανατροπή του, πρώτος μετέφερε στον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ο πρέσβης της Σοβιετικής Ενωσης, ο οποίος τον συνάντησε στις 11 Δεκεμβρίου 1971. Χαρακτηριστικά ο Σοβιετικός πρέσβης ανέφερε στον Μακάριο ότι στην τελευταία σύνοδο του ΝΑΤΟ (προφανώς πρόκειται για τη σύνοδο του Ιουνίου του 1971 στη Λισαβόνα), όπου συζητήθηκε και το Κυπριακό, αποφασίσθηκε να δοθεί λύση το γρηγορότερο δυνατό και η λύση αυτή να είναι προς το συμφέρον της συμμαχίας. Δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο για την επίτευξη του σκοπού του, το ΝΑΤΟ να προέβαινε σε ανατροπή του Μακαρίου».

Πέραν της Συνόδου του ΝΑΤΟ στη Λισαβόνα το 1971, οι μεθοδεύσεις και ο σχεδιασμός του δίδυμου ιμπεριαλιστικού εγκλήματος του 1974 ενάντια στην Κύπρο με συνένοχους τη Χούντα και την ΕΟΚΑ Β’ επιβεβαιώθηκαν μέσω του Πορίσματος: «Σε άκρως απόρρητο έγγραφο του ΓΓ του ΝΑΤΟ Γιόζεφ Λουνς (5G/5D/WASHDC-12/526-D48), ημερομηνίας 12 Ιουλίου 1974, αναφέρεται η συμφωνία του στην απόφαση του Υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Σίσκο για υποστήριξη των τουρκικών στρατευμάτων κατά την αποβίβασή τους (στην Κύπρο), κατά τη βίαιη ανατροπή του Μακαρίου». Οπως επισημαίνεται στο Πόρισμα «τις προθέσεις της Τουρκίας για εισβολή στην Κύπρο γνώριζε η Μεγάλη Βρετανία για αρκετό χρονικό διάστημα πριν από την εκδήλωσή της.

Στις 5 Ιουνίου ο γραμματέας της Βρετανικής Υπάτης Αρμοστείας στη Λευκωσία είχε ενημερώσει Ελληνα συνάδελφό του ότι οι Τ/κ επρόκειτο να ανακηρύξουν ανεξάρτητο τουρκοκυπριακό κράτος». ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και Βρετανία ήδη είχαν εγκρίνει την τουρκική εισβολή γνωρίζοντας για το πραξικόπημα πριν υλοποιηθεί το πρώτο σκέλος του δίδυμου εγκλήματος. Αυτό και μόνο αποδεικνύει το ρόλο των ιμπεριαλιστών στην τραγωδία της Κύπρου που βρήκαν ως κατάλληλους υπαλλήλους τους τη Χούντα και την ντόπια ΕΟΚΑ Β’ στην ενσυνείδητη υλοποίηση των άνομων σχεδίων τους. Ουδόλως άφρονες, έστρεψαν τα όπλα στη δημοκρατία ανοίγοντας την κερκόπορτα στον Αττίλα και υλοποιώντας τους σχεδιασμούς των Χένρι Κίσινγκερ και Λουνς πάντοτε στα πλαίσια του αντικομμουνισμού.

 

Oι προτεραιότητες των πραξικοπηματιών

Είχαν μεγαλύτερη έγνοια για τους δημοκράτες παρά για τον εισβολέα, τον οποίο διευκόλυναν

Αξίζει να σημειωθεί ότι όπως επισημαίνεται στο Πόρισμα οι δυνάμεις που στάλησαν για καταδίωξη του Προέδρου Μακαρίου στην Πάφο «ήσαν αριθμητικά υπέρτερες από αυτές που είχαν σταλεί στις 20 Ιουλίου 1974 για αντιμετώπιση του τουρκικού προγεφυρώματος στο χώρο της εισβολής»! Ενισχυτικό του μεγέθους της προδοσίας και η στάση των πραξικοπηματιών μετά την εισβολή: «Ακόμα και μετά την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής ο Μ. Γεωργίτσης σε έγγραφο (ΑΦ 100/22/41368/ΓΕΕΦ/2ον ΕΓ/Ι/25.7.1974) που κοινοποίησε στις μονάδες της ΕΦ με θέμα “Ασφάλεια” ανέφερε σχετικά: “Απαντες οι οπλοφορούντες πολίται εντός της ΖΕ εκάστης μονάδος να αφοπλίζωνται.

Του αφοπλισμού εξαιρούνται οι ανήκοντες εις τας εθνικάς οργανώσεις και οι εθνικόφρονες κάτοικοι οίτινες συνεπολέμησαν με τα στρατιωτικά τμήματα και νυν υποβοηθούν την ΕΦ να διατηρήση τας θέσεις της έναντι του εχθρού αφ’ ενός και αφ’ ετέρου να επιβάλει την τάξιν και τον νόμον εις την νήσον”». Οπως υπογραμμίζεται στο Πόρισμα «είναι προφανές ότι με το παραπάνω αποσκοπούσε στη διατήρηση των ένοπλων ομάδων της ΕΟΚΑ Β΄σε επιχειρησιακή δράση εναντίον και των νομιμόφρονων πολιτών»… Στο Πόρισμα τονίζεται ότι ενώ η Αγκυρα προετοιμαζόταν για εισβολή, η ηγεσία της ΕΦ, «όπως προκύπτει από τα δελτία πληροφοριών που κυκλοφορούσαν, πρώτος στόχος ήταν ”ο εσωτερικός εχθρός”, δηλαδή κάθε Κύπριος που δεν ήταν συνοδοιπόρος, και όχι ο τουρκικός κίνδυνος, τον οποίο συστηματικά υποβάθμιζαν»…

Στο Πόρισμα σημειώνεται ότι η στρατιωτική ηγεσία από τις 17 Ιουλίου ενημερωνόταν λεπτομερώς για τις τουρκικές κινήσεις χωρίς να λάβει τα αναγκαία μέτρα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι δεν έγινε η αναγκαία ενίσχυση των θέσεων στις ακτές της Κερύνειας και τονίζεται στο Πόρισμα: «Εκ των γεγονότων, αντίθετα, προκύπτει ότι όλες οι ενέργειες στις οποίες προέβησαν τόσο η Χούντα όσο και η πραξικοπηματική ηγεσία της ΕΦ αποσκοπούσαν στην επιβεβαίωση της ελληνικής άμεσης εμπλοκής στο πραξικόπημα, καθώς και στην αποδυνάμωση των θέσεων της ΕΦ στην περιοχή της Κερύνειας»… Ακόμη ένα σημείο που αποδεικνύει μέσα από το Πόρισμα το ότι το έγκλημα ήταν δίδυμο είναι το γεγονός ότι η απόφαση για πραξικόπημα λήφθηκε τον Απρίλιο του 1974 όταν δινόταν εντολή στην ΕΟΚΑ Β’ «να κτυπά στο ψαχνό», ενώ την ίδια περίοδο άρχισαν οι προετοιμασίες του τουρκικού στρατού για εισβολή στην περιοχή της Μερσίνας.

Κυρίαρχο στοιχείο ο αντικομμουνισμός

Την περίοδο της μεγάλης αυτής συνωμοσίας κατά της Κύπρου, οι ίδιοι κύκλοι που σχεδίασαν και εφάρμοσαν την τραγωδία στο νησί, με την προπαγάνδα τους όπου προείχε ο αντικομμουνισμός και ο αντιακελισμός, επιχείρησαν να προβούν σε πλύση εγκεφάλου του κυπριακού λαού. Ο εχθρός δεν ήταν ο τουρκικός επεκτατισμός, αλλά το ΑΚΕΛ και ο κομμουνισμός… Και αυτό εκφράστηκε και με τις φασιστικές επιθέσεις της ΕΟΚΑ Β’ που πέραν των κρατικών στόχων κτύπησε και το Λαϊκό Κίνημα. Βαρύ τίμημα πλήρωσε η Αριστερά και το ΑΚΕΛ που αντιστάθηκε όσο κανείς στην ΕΟΚΑ Β’ και το φασιστικό πραξικόπημα. Οι φασιστικές επιθέσεις και δολοφονίες των EΟΚΑβητατζήδων μαζί με την προσπάθειά τους να εκφοβίσουν το λαό ήταν απλά μια πρόγευση του φονικού που ακολούθησε το τουρκοφόρο πραξικόπημα. Oι πραξικοπηματίες αρχίζουν τη 15η Ιουλίου μαζικές συλλήψεις στις περιοχές που ελέγχουν, διεξάγουν έρευνες και κηρύσσουν κατ’ οίκον περιορισμό. Οι νεκροί και οι τραυματίες αρχίζουν να μεταφέρονται στο Γεν. Νοσοκομείο Λευκωσίας. Το ίδιο και στις επαρχιακές πόλεις της νήσου.

Οι δημοκρατικές δυνάμεις και το Εφεδρικό με τους ΑΚΕΛιστές στην πρωτοπορία αντιστέκονται στο φασιστικό πραξικόπημα της αμερικανοκίνητης χούντας και της ΕΟΚΑ Β’. Ο επταήμερος Σαμψών σε διάσκεψη με την επικράτηση του πραξικοπήματος στις 18 Ιουλίου ερωτηθείς εάν υπάρχει κίνδυνος τουρκικής εισβολής, απαντά ότι δεν βλέπει το λόγο… Την ίδια ώρα καταφέρθηκε κατά της ΕΣΣΔ που καταδίκασε το πραξικόπημα «ως επέμβασιν εις το εσωτερικό ξένων χωρών»! Στις 5 το πρωί της μαύρης 20ής Ιουλίου ξεκινά η βάρβαρη τουρκική εισβολή, ολοκληρώνοντας το δίδυμο NATOϊκό έγκλημα ενάντια στο λαό της Κύπρου