Συναντήσεις

Ευχαριστούμε Κορντίλια Λιν!

Η σκηνοθέτης Μαρία Ιόλη Καρολίδου γράφει για την συνομιλία με την Κορντίλια Λιν, συγγραφέα του έργου «Λέιλα και Συνεργάτες»

Κυριακή 2 Ιουνίου. Μεσημεράκι γύρω στις 2 με ένα φλιτζάνι παγωμένο τσάι δίπλα μου δοκιμάζω να καλέσω στο skype τη συγγραφέα του έργου «Λέιλα και Συνεργάτες» Κορντίλια Λιν. O γνωστός ήχος της σύνδεσης παίζει ενώ εγώ συνειδητοποιώ ότι για πρώτη φορά μετά από αρκετές ανταλλαγές ηλεκτρονικών μηνυμάτων, σε σχέση με την παράσταση και την παρουσίαση θα μιλάγαμε με τη συγγραφέα σχεδόν πρόσωπο με πρόσωπο (αν εξαιρέσει κανείς τις οθόνες των υπολογιστών μας). Ξαφνικά η προοπτική μιας τέτοιας συνομιλίας με γεμίζει άγχος. «Τι θα της πω;» «Τι να πρωτορωτήσω;».  Μετά το πρώτο hello και τις μικρό-συστάσεις το ομολογώ: «Δεν πιστεύω ότι σου μιλάω τελικά. Δεν ξέρεις πόσες ερωτήσεις είχα σε σχέση με το έργο και πόσες συζητήσεις κάναμε με τους ηθοποιούς». Η Κορντίλια γελάει και μου απαντά: « I can only imagine…»

Κυριακή 2 Ιουνίου. Βραδάκι γύρω στις 9.15. Η παράσταση Λέιλα και Συνεργάτες έχει τελειώσει και εγώ βρίσκομαι και πάλι μπροστά στον υπολογιστή μου, έτοιμη να καλέσω την Κορντίλια Λιν, αλλά αυτή τη φορά μπροστά από κοινό. Ελέγχω βιαστικά τις σημειώσεις μου και πατάω το κουμπί με το σύμβολο της βιντεοκάμερας. Στην οθόνη του υπολογιστή μου και στον πίσω τοίχο της αίθουσας εμφανίζεται μια νεαρή γυναίκα με μαύρο πουκάμισο και τα μαλλιά πιασμένα επάνω σε αλογοουρά. Μας καλησπερίζει. Θέτω το περίγραμμα της συζήτησης: «Θα μιλήσουμε για το έργο, τη δουλειά σου και ακολούθως θα ανοίξουμε τη συζήτηση στο κοινό. Επιτρέποντας, κάθε φορά, λίγο χρόνο για μετάφραση μετά από κάθε ερώτηση και απάντηση.» « Θα προσπαθήσω να χωρίζω το λόγο μου σε μικρά κομμάτια», προσφέρεται να βοηθήσει η ίδια.

Μέσα στα επόμενα πενήντα λεπτά έχουμε την ευκαιρία να εστιάσουμε με τη συγγραφέα σε διάφορα πτυχές του έργου όπως:

Ότι η πρόταση για το συγκεκριμένο έργο προήλθε από μια θεατρική ομάδα που ονομάζεται 1989 Productions και πως το έργο είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, αλλά η Κορντίλια είχε θέσει ξεκάθαρα στα μέλη της ομάδας πως θα είχε όση συγγραφική ελευθερία ήθελε σε σχέση με τη διαχείριση του θέματος αυτού.

Ότι το έργο πρόκειται για μια περίεργη μορφή διακεκομμένου μονολόγου, όπου η φόρμα αντανακλά το περιεχόμενο και το περιεχόμενο τη φόρμα.

Ότι η συγγραφέας επιλέγει να μην τοποθετήσει το έργο σε ακριβή γεωγραφικό χώρο για να μην κινδυνεύσει να γίνει τοπικό και να χάσει, έτσι, το βαθμό επιρροής του.

Ότι η απόπειρα των ανδρών να αποσιωπήσουν την Λέιλα ισοδυναμεί με απόπειρα να μην αναγνωρίσουν την ύπαρξη της.

Το πόσο δυσκολεύτηκε η συγγραφέας να βρει τη γλώσσα της ηρωίδας και κατέληξε τελικά σε ένα είδους λόγου που ισορροπεί ανάμεσα στο ποιητικό, το λυρικό, το άμεσο και το πεζό και προβάλλει με αυτό τον τρόπο το εύρος του κόσμου της ηρωίδας αλλά και την πολυπλοκότητα του χαρακτήρα της.

Τη χρήση του τραγουδιού μέσα στην αφήγηση.

Το πώς το έργο αναδεικνύει το πλαίσιο του κόσμου που ζούμε σήμερα: τη σχέση προσφοράς και ζήτησης, τη σχέση πατριαρχίας και καπιταλισμού και εν τέλει τη δυνητική σχέση ανάμεσα στα ρήματα βλέπω, γνωρίζω και επιλέγω να δράσω.

Σκέφτομαι αυτό που είχε πει προηγουμένως η Κορντίλια σε σχέση με τον ρόλο του θεάτρου: «τα φώτα σβήνουν. Ξαφνικά βρισκόμαστε μαζί μια ομάδα ανθρώπων να παρακολουθεί κάτι που συμβαίνει στη σκηνή. Ξαφνικά παύουμε να είμαστε μονάδες και μοιραζόμαστε κάτι από κοινού.»

Η Κορντίλια στη συνέχεια μας μιλάει για το ξεκίνημα της καριέρας της, για τη γνωριμία της με τη διάσημη Βρετανίδα σκηνοθέτρια Katie Mitchell, για το βραβείο Πίντερ που της απονεμήθηκε το 2017, για τη διασκευή που έκανε πρόσφατα στο έργο του Άντον Τσέχωφ «Τρεις αδερφές» για το θέατρο Almeida στο Λονδίνο, για τις συγγραφείς και τους συγγραφείς που την επηρέασαν περισσότερο (Τσέχοφ, Μπέκετ, Σάρα Κέιν, Κάρολ Τσέρτσιλ), για τη θέση των γυναικών στο θεατρικό σύστημα της Αγγλίας, για τη σχέση θεάτρου και κοινωνίας.

Ακολούθως το κοινό έθεσε τα δικά του ερωτήματα που άγγιξαν θέματα όπως: η σχέση αντρών σκηνοθετών με γυναικεία έργα, η πιθανή αναπαραγωγή φυλετικών στερεοτύπων στη θεατρική γραφή, το αν η συγγραφέας θεωρεί τον εαυτό της γυναίκα συγγραφέα και φεμινίστρια, το θέμα της σεξουαλικής εκμετάλλευσης και εμπορίας ανθρώπων στην Κύπρο, τη σχέση θεάτρου και κράτους, τη στήριξη των τεχνών.

Κυριακή 2 Ιουνίου. Βραδάκι γύρω στις 10.30. Η συνομιλία έχει τελειώσει. Το κοινό επιλέγει να αποχαιρετήσει την Κορντίλια χειροκροτώντας της. Η οθόνη του υπολογιστή μου περνά μπροστά από φωτεινά πρόσωπα και ακόμα πιο φωτεινά μάτια. Τα κοιτάζω. Σκέφτομαι αυτό που είχε πει προηγουμένως η Κορντίλια σε σχέση με τον ρόλο του θεάτρου: «τα φώτα σβήνουν. Ξαφνικά βρισκόμαστε μαζί μια ομάδα ανθρώπων να παρακολουθεί κάτι που συμβαίνει στη σκηνή. Ξαφνικά παύουμε να είμαστε μονάδες και μοιραζόμαστε κάτι από κοινού.»

Κλείνω για λίγο τα μάτια και κρατάω την εικόνα αυτού που είδαμε, αυτού που ακούσαμε, αυτού που μοιραστήκαμε. Πολλά ζευγάρια μάτια. Μαζί. Σε μια αίθουσα στην Κωστή Παλαμά 12. Κυριακή 2 Ιουνίου.

«Καληνύχτα Κορντίλια. Σε ευχαριστούμε.»

Μαρία Ιόλη Καρολίδου

Η Θεατρική Ομάδα Μαρίας Καρολίδου παρουσιάζει σε πανελλήνια πρώτη το έργο της Βρετανίδας συγγραφέα Κορντίλια Λιν «Λέιλα και Συνεργάτες» στα πλαίσια της “Σεζόν Γυναίκες 2019-2020”. Βασισμένο σε πραγματική ιστορία το έργο πρωτο-ανέβηκε το 2015 στο θέατρο Royal Court στο Λονδίνο.

Συντελεστές:  Συγγραφέας: Κορντίλια Λιν, Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Μαρία Ιόλη Καρολίδου, Σκηνικά – Κοστούμια: Ελένη Ιωάννου, Μουσική: Γιάννης Κούτης, Κίνηση: Αλέξης Βασιλείου, Βοηθός σκηνοθέτη: Γιάννης Καραούλης

Ερμηνεύουν: Αντωνία Χαραλάμπους, Γιάννης Καραούλης

Space: Κωστή Παλαμά 12, Λευκωσία: Κυριακή 16, 23 Ιουνίου στις 7 μ.μ., Δευτέρα 17, 24 Ιουνίου και Τρίτη 25 Ιουνίου στις 8:30, Πληροφορίες: 99784920

 

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy