Ευχές για μια, στ’ αλήθεια, νέα χρονιά

Της
Ελένης Μαύρου

 

Ευχές για μια, στ’ αλήθεια, νέα χρονιά

Η λογική επιμένει ότι η Πρωτοχρονιά δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια σελίδα στο ημερολόγιο, μια αυθαίρετη τομή στο σώμα της ιστορίας. Αυτό δεν μας εμποδίζει κάθε Πρωτοχρονιά να ανασκοπούμε τη χρονιά που πέρασε και να ανταλλάσσουμε ευχές σε μια προσπάθεια να ξορκίσουμε τις ανασφάλειές μας για το άγνωστο μέλλον. Οι ευχές όμως δεν είναι αρκετές. Το 2022 αφήνει βαριά κληρονομιά:

Τη χρονιά που έφυγε, η ανθρωπότητα θα τη θυμάται ως τη χρονιά του πολέμου στην Ουκρανία. Τη χρονιά μιας άδικης και επικίνδυνης εισβολής με πολλά θύματα και καταστροφές. Αλλά και τη χρονιά μιας ενεργειακής κρίσης και μιας πρωτόγνωρης ακρίβειας που δεν επέτρεψε σε πολλούς να γιορτάσουν πραγματικά. Και σκάνδαλα… πολλά σκάνδαλα!

Οι παγκόσμιες ανισότητες διευρύνθηκαν περισσότερο τη χρονιά που πέρασε. Το πιο πλούσιο 10% της ανθρωπότητας κατέχει το 52% του παγκόσμιου πλούτου. Την ίδια ώρα, 663 εκατομμύρια παιδιά ζουν στη φτώχεια, 258 εκατομμύρια παιδιά δεν έχουν πρόσβαση σε σχολείο, 5 εκατομμύρια παιδιά κάτω των 5 χρόνων έχουν πεθάνει από ασθένειες που θα μπορούσαν να αντιμετωπιστούν.

Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν. Ένας άνθρωπος ξεσπιτώνεται κάθε δυο δευτερόλεπτα λόγω συγκρούσεων. Οι μισοί από τους πρόσφυγες είναι παιδιά και έφηβοι… Χιλιάδες φτάνουν εξαθλιωμένοι στις ακτές της Μεσογείου -και αυτοί είναι οι «τυχεροί».

Η ανεργία και οι κοινωνικοί αποκλεισμοί δεν γνωρίζουν σύνορα. Ξεπερνούν τα 13 εκατομμύρια οι «επίσημοι» άνεργοι στην Ευρώπη -οι περισσότεροι νέοι. Οι νεοφιλελεύθερες συνταγές και η άγρια επίθεση στον κόσμο της εργασίας δεν έφεραν την περιβόητη «ανάπτυξη».

Για δημοκρατία, ελευθερία έκφρασης, ισότητα και δικαιώματα, ρωτήστε καλύτερα γυναίκες, άστεγους, όσους ανήκουν σε μειονότητες…

Για την Κύπρο θα μπορούσαμε να πούμε πολλά. Για τις οικονομικές πολιτικές της κυβέρνησης που κάνουν τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους. Για το ότι περιμένουμε ακόμα να λογοδοτήσουν για τα σκάνδαλα που μας συγκλόνισαν. Για το ότι όσα έκτισαν οι προηγούμενες γενιές και όσα μας χάρισε απλόχερα η φύση ξεπουλιούνται στο όνομα της «ανάπτυξης». Για το ότι γινόμαστε καθημερινά δέκτες ενός αυταρχικού, διχαστικού και, συχνά, μισαλλόδοξου πολιτικού λόγου. Για το ότι θα κλείσουν όπου νάναι 49 χρόνια από την εισβολή και το διαχωρισμό του τόπου και του λαού μας και η επανένωση απομακρύνεται αντί να έρχεται πιο κοντά.

Η νέα χρονιά, όμως, φέρνει μαζί της και την ευκαιρία για αλλαγή. Η Κύπρος, όλοι μας, αξίζουμε ένα καλύτερο αύριο από το χθες που παραδίδει η διακυβέρνηση Αναστασιάδη. Αν δεν θέλουμε, λοιπόν, η νέα χρονιά να μοιάζει με την προηγούμενη, θα πρέπει να πάρουμε τις εξελίξεις στα χέρια μας. Την αλλαγή δεν θα τη φέρουν όσοι για δέκα χρόνια ήταν μέρος του προβλήματος. Η αλλαγή μπορεί να έρθει με την ανάδειξη του Ανδρέα Μαυρογιάννη στο πηδάλιο του τόπου. Έχει το όραμα και τις γνώσεις, έχει το πρόγραμμα, έχει και τους ανθρώπους.

Αν σήμερα, λοιπόν, ονειρευόμαστε μιαν καλύτερη κοινωνία όπου θα επικρατεί το δίκαιο, η ειρήνη και η ευημερία, όπου ο άνθρωπος θα είναι το κύριο σημείο αναφοράς, καλό είναι να θυμόμαστε κιόλας ότι καμιά χαραμάδα ελπίδας δεν ανοίγει από μόνη της. Την ελπίδα τη γεννούν οι διεκδικήσεις και οι αγώνες των ανθρώπων.

Καλή Χρονιά.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy