Ευρωεκλογές: Αλλαγή σκηνικού

Του Αμβροσίου Προδρόμου

Οι εκλογές για ανάδειξη των νέων μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την περίοδο 2019-2024 έχουν περάσει πλέον στην Ιστορία και τα αποτελέσματά τους θα πρέπει να αναλυθούν τώρα με νηφαλιότητα για να μπορέσουμε να εξάγουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα.

Συμπεράσματα για να δούμε τα μηνύματα που στέλνουν οι πολίτες της Ένωσης, ούτως ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά. Μηνύματα που πλέον, χωρίς την ένταση της προεκλογικής εκστρατείας, θα πρέπει να αναλυθούν με επιστημονικό τρόπο για να μπορέσουμε να αντιληφθούμε το πού κινείται η ΕΕ, ποιες είναι οι ανάγκες της και ποιες είναι οι ανησυχίες των πολιτών. Το πιο σημαντικό από όλα είναι ότι για πρώτη φορά οι δύο μεγάλες ομάδες, αυτές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) και των Σοσιαλδημοκρατών (S&D), δεν θα έχουν την πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο.

Αυτό από μόνο του δημιουργεί σοβαρά ερωτηματικά ως προς το ποιος θα λάβει ποιες θέσεις, αφού είναι γνωστό ότι η λυκοφιλία η οποία είχε αναπτυχθεί μεταξύ των δύο αυτών παρατάξεων οδηγούσε συνεχώς στον διαμοιρασμό των θέσεων μεταξύ τους. Τώρα, με το 44.2% που έχουν στη διάθεσή τους, θα πρέπει να διαβουλευθούν είτε με τη Συμμαχία Φιλελευθέρων – Δημοκρατών (ALDE), η οποία κατέχει το 14%, είτε με τους Πράσινους (Greens/European Free Alliance) οι οποίοι κατέχουν το 9.2%. Εν δυνάμει θα μπορούσαν να συνεργαστούν και με τους Ευρωσκεπτικιστές (ECR), οι οποίοι κατέχουν το 8.4%, αλλά μια τέτοια συνεργασία θα ήταν εξ αρχής αποτυχημένη.

Τέλος θα μπορούσαν εν δυνάμει να συνεργαστούν και με τους Εθνικιστές (Europe of Nations and Freedom), οι οποίοι κατέχουν πλέον το 7.7%. Φυσικά, τέτοια συνεργασία είναι εκτός συζήτησης. Τα μηνύματα των εκλογών είναι πολλά, το πιο σημαντικό από όλα όμως είναι η αύξηση των ακροδεξιών κινημάτων, που παρόλο που είναι πολύ χαμηλότερη από το αναμενόμενο δεν μπορεί να αγνοηθεί, αφού σε χώρες όπως είναι η Γαλλία, η Ιταλία και η Αυστρία έχουν αυξήσει τη δύναμή τους. Αυτό από μόνο του είναι ανησυχητικό αφού δίνει λόγο και ρόλο σε ομάδες οι οποίες όχι απλά είναι επικριτικές προς την ίδια την ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά έχουν ως βασικό τους στόχο τη διάλυσή της. Αυτό είναι κάτι το οποίο οι δύο μεγάλες ομάδες στο Ευρωκοινοβούλιο δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν και να αντιμετωπίσουν, ως εκ τούτου πλήρωσαν και το τίμημα στις εκλογές.

Το νέο Ευρωκοινοβούλιο αλλά και το Συμβούλιο, πέραν από το θέμα της συνεργασίας για την ανάδειξη των κορυφαίων αξιωματούχων, θα πρέπει άμεσα και αποτελεσματικά να αντιμετωπίσουν μια σειρά από θέματα τα οποία ταλανίζουν την Ένωση και έχουν οδηγήσει σε μια μεγάλη δυσπιστία προς τις αρχές και τις αξίες της. Θέματα όπως είναι η μετανάστευση, το περιβάλλον, η οικονομία και η ανεργία, η κοινωνική συνοχή, αλλά και τα ελλείμματα δημοκρατίας που υπάρχουν σε πολλές χώρες, θα είναι στην κορυφή των θεμάτων που θα εξεταστούν τους επόμενους μήνες. Το τι περιμένει η κοινωνία των Ευρωπαίων πολιτών από το νέο πολιτικό περιβάλλον είναι απλό· η βελτίωση της καθημερινότητας σε πρακτικό επίπεδο. Η Ένωση βρίσκεται πραγματικά μπροστά από σημαντικές προκλήσεις οι οποίες δεν μπορούν πλέον να κρύβονται κάτω από το χαλί. Τα μηνύματα είναι ξεκάθαρα και οι δύο μεγάλες πολιτικές ομάδες θα πρέπει να τα αντιληφθούν. Όσο πιο γρήγορα τόσο το καλύτερο για ολόκληρη την Ένωση.

 

 

*Ακαδημαϊκός – Σύμβουλος Εκπαίδευσης & Επιχειρήσεων