Ευρώπη είναι ο Γιούνκερ!

Του

Παλμύρη Δημήτρη

Δεν είδατε γραφειοκρατική μετάθεση ευθυνών άμα δεν είδατε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να βγάζει την ουρά της έξω από την οργή που νιώθει ο κόσμος. Η ΕΕ δεν φταίει σε τίποτα, απλώς εμείς δεν είμαστε πληροφορημένοι για το τι κάνει για εμάς. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνουν όποτε μπορούν το τελευταίο διάστημα. Κατά τα άλλα φωνάζουν πως δεν πρέπει να δοθεί βήμα στις «δυνάμεις του λαϊκισμού» οι οποίες είναι «ενάντια στην Ευρώπη».

Ενάντια στην Ευρώπη… Άλλο και αυτό. Η ΕΕ, οι θεσμοί της, η πολιτική, είναι η Ευρώπη, μας λένε. Οπότε η κριτική στην ΕΕ, στους θεσμούς της, στην πολιτική της, είναι κριτική στην Ευρώπη. Αυτοί είναι η Ευρώπη.

Είναι επίσης όλο περηφάνια για τη «δημοκρατία» και τις «αξίες» και τις διακηρύξεις τους. Μας ζηλεύουν στον Τρίτο Κόσμο, λένε και κορδώνουν για το επιχείρημα. Λες και όλη η εξέλιξη της πολιτικής τάξης αλλά και των αστικοδημοκρατικών θεσμών στην Ευρώπη στήθηκε από την ΕΕ. Λες και δεν συνέδραμαν άλλοι παράγοντες και δεν πληρώθηκαν με λαϊκό αίμα μία προς μία ακόμη και οι αστικές ελευθερίες. Λες και με αυτές τις ελευθερίες τελείωσε ο αγώνας για απελευθέρωση του ανθρώπου από τον ζυγό των εκμεταλλευτών. Λες και η κοινωνική και πολιτική ιστορία ξεκίνησε από τη συνθήκη του Μάαστριχ. Λες και η πορεία για το μέλλον είναι γραφτό να περάσει από τα δικά τους χέρια. Το να θέλει κάποιος κάτι άλλο, κάτι πέραν από αυτό που προσφέρεται τώρα, φαντάζομαι είναι γι’ αυτούς έγκλημα.

Είναι γι’ αυτό που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μιλά για λαϊκιστικές δυνάμεις που αποτελούν «κίνδυνο για την Ευρώπη» κτλ, αλλά δεν ξεκαθαρίζει ποιες είναι. «Δεν ονοματίζουμε, γιατί δεν συμμετέχουμε στην πολιτική διαπάλη», λένε δικαιολογημένοι φτηνά.

Από τη στιγμή όμως που αρχίζουν το κλάμα για τις «δυνάμεις που απειλούν την Ευρώπη», οφείλουν να μιλήσουν ευθέως για την ακροδεξιά. Γιατί όλοι ξέρουμε πως είναι η ακροδεξιά που δείχνει εκλογική ενδυνάμωση και την ίδια ώρα προτάσσει (περισσότερο ως ψευδή υπόσχεση παρά πραγματική απειλή) μια στροφή προς το έθνος κράτος παρά την ΕΕ.

Όμως υπάρχει τεράστια σκοπιμότητα στο γεγονός ότι δεν αναφέρουν συγκεκριμένα την ακροδεξιά. Βλέπετε αν την κατονόμαζαν, τότε θα έπρεπε να σταθούν απέναντι από τις ιδέες της ακροδεξιάς στην ολότητά τους. Θα έπρεπε να δείξουν τις «διαφορές» τους. Όμως αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι να πλήξουν τις ακροδεξιές «αξίες». Αυτές τις έχουν ήδη ενσωματωμένες και θα ενσωματώσουν όσες έχουν ανάγκη. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να  τσουβαλιάσουν και να ακυρώσουν κάθε έκφραση οργής για τις πολιτικές τους, τους θεσμούς τους, την ύπαρξή τους.