Ευρώπη και Ισλαμισμός

Του Δρος Αμβρόσιου Προδρόμου*

 

Τα τελευταία τρομοκρατικά γεγονότα στη Γαλλία, τα οποία κόστισαν τη ζωή σε αρκετά άτομα, με τους δύο εξ αυτών να βρίσκουν φρικτό θάνατο, φέρνουν ξανά την Ευρώπη μπροστά σε πραγματικά διλήμματα τα οποία, ούτως ή άλλως, θα έπρεπε σε κάποια φάση να αντιμετωπίσει. Διλήμματα τα οποία έχουν να κάνουν με την ταυτότητα της Ευρώπης, και κατά συνέπεια, με το μέλλον της. Όλα αυτά πλέον μπαίνουν ξανά στην ατζέντα, ως ένα από τα βασικά θέματα, και η Ευρώπη θα πρέπει να πάρει μια στρατηγική απόφαση. Το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά μπροστά στους ηγέτες της Ένωσης είναι ένα και μοναδικό, ποιοι πραγματικά θέλουμε να είμαστε στο μέλλον;

Οι πρόσφατες τρομοκρατικές πράξεις δεν μπορούν και δεν είναι τυχαίες. Κάτι το οποίο επαναλαμβάνεται συνεχώς παύει να είναι μέσα στη σφαίρα του τυχαίου, και είναι πλέον ξεκάθαρο σε όλους μας ότι υπάρχει μια συντονισμένη προσπάθεια από συγκεκριμένους ισλαμοφασιστικούς κύκλους να αιματοκυλήσουν την Ευρώπη, να σπείρουν την ανασφάλεια και να την καταστήσουν αργά αλλά σταθερά υποχείριο των σχεδίων τους. Σε αυτή την εξίσωση θα ήταν άδικο να βάλουμε όλες τις μουσουλμανικές χώρες επειδή πολλές από αυτές όπως π.χ. Αίγυπτος και Ιορδανία, οι οποίες έχουν τεράστια οικονομικά συμφέροντα με την Ένωση και δεν έχουν κανένα λόγο να καταστρέψουν αυτή τη συμφέρουσα σχέση.

Από την άλλη όμως, η παρουσία του Ταγίπ Ερντογάν στην ηγεσία της Τουρκίας, έχει αλλάξει ριζικά τα δεδομένα με τον ισλαμική τρομοκρατία αφού είναι γνωστή και παραδεκτή η δράση του σε πολλές ισλαμικές χώρες. Γνωστή επίσης είναι και η πλουσιοπάροχη του προσφορά του προς το ‘Ισλαμικό Κράτος’, κάτι το οποίο πλέον δεν περνά απαρατήρητο ούτε από τη Γαλλία αλλά ούτε και από τη Γερμανία. Όσον αφορά την τελευταία, η πολιτική της ηγεσία δεν θα μπορεί για πάντα να κρύβεται πίσω από τα οικονομικά συμφέροντα αφού η πίεση από πολλά κράτη-μέλη της Ένωσης άρχισε να γίνεται ανυπόφορη για την Ά. Μέρκελ.

Τα πρόσφατα φρικαλέα γεγονότα, όσο μακάβριο και αν ακούγεται, έρχονται προς τέρψη πολλών ηγετών εντός της Ένωσης, σε μια σειρά από χώρες, κυρίως της Κεντρικής Ευρώπης, όπως Αυστρία, Ουγγαρία, Πολωνία και Τσεχία. Χώρες οι οποίες για τους δικούς τους λόγους δεν θέλουν ούτε να ακούσουν για την όποια αποδοχή στο έδαφός τους τη φιλοξενία προσφύγων από ισλαμικές χώρες. Αυτό είναι εντελώς τραγικό γιατί υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν πραγματική ανάγκη, άνθρωποι οι οποίοι απλά ζητούν μια καλύτερη ζωή, αλλά για διάφορους, οικονομικούς, πολιτικούς και πολιτιστικούς λόγους, δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν αποδεκτοί, ούτε και για προσωρινή φιλοξενία, στις συγκεκριμένες χώρες.

Η Ευρώπη καλείται σήμερα, περισσότερο από ποτέ, να λάβει όλα εκείνα τα δραστικά μέτρα τα οποία θα αποσκοπούν στη διασφάλιση των αξιών και του πολιτισμού της. Αυτό δεν μπορεί να τίθεται υπό αμφισβήτηση απλά γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα αναπτυχθεί από τη μια ο ισλαμοφασισμός και από την άλλη θα βρει πρόσφορο έδαφος η ακροδεξιά, η οποία επίσης βλέπει με χαρά τέτοιες τρομοκρατικές ενέργειες οι οποίες τις δίνουν τη δυνατότητα να έχει πιο εύκολη πρόσβαση στις κοινωνίες της Ευρώπης. Αυτό θα ήταν ό,τι χειρότερο για τις χώρες της Ένωσης, κυρίως σε αυτές οι οποίες ήδη φιλοξενούν μεγάλο αριθμό ατόμων από ισλαμικές χώρες.

Η Ευρώπη θα πρέπει να δράσει προς δύο συγκεκριμένες κατευθύνσεις εάν επιθυμεί να σταματήσει όλη αυτή την κατάσταση πριν βγει εντελώς εκτός ελέγχου. Ο πρώτος είναι να τεθεί ένα ανώτατο ποσοστό ατόμων που θα μπορούν να εισέλθουν στην Ένωση και ο δεύτερος είναι να δώσει όλα εκείνα τα κίνητρα για την ανάπτυξη των χωρών από τους οποίους προέρχονται άτομα τα οποία είναι συνδεδεμένα με την τρομοκρατία. Εάν δεν τεθεί φραγμός σε όλη αυτή την κατάσταση, απλά θα οδηγηθούμε σε αυτό που απευχόμαστε, την αύξηση της τρομοκρατίας από τη μια και της ακροδεξιάς από την άλλη. Η Ευρώπη έχει την τύχη της στα χέρια της.

*Ακαδημαϊκός – Σύμβουλος Επιχειρήσεων και Εκπαίδευσης