Εζεκίας Παπαϊωάννου: 34 χρόνια από το θάνατο του μεγάλου αγωνιστή της εργατικής τάξης

34 χρόνια συμπληρώνονται αύριο από το θάνατο του ιστορικού κομμουνιστή ηγέτη Εζεκία Παπαϊωάννου.

Στις 10 του Απρίλη του 1988, το Λαϊκό Κίνημα της Κύπρου έχασε τον Εζεκία Παπαϊωάννου, τον μεγάλο αγωνιστή της εργατικής τάξης και ηγέτη του ΑΚΕΛ. Υπηρέτησε το κόμμα και το λαό μέχρι το τέλος με πίστη, αφοσίωση και πλήρη αυταπάρνηση.

Γεννημένος στο Κελλάκι της Λεμεσού, στις 8 του Οκτώβρη του 1908, ο Παπαϊωάννου βίωσε την κοινωνική αδικία και τη φτώχεια που μάστιζε την Κύπρο. Με τη βοήθεια του αδερφού του και με τη δική του εργασία κατόρθωσε να τελειώσει την Αμερικανική Ακαδημία Λάρνακας (το τελευταίο έτος του γυμνασίου το πέρασε στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας λόγω ασθένειας) με άριστα. Το όνειρό του να σπουδάσει ποτέ δεν πραγματοποιήθηκε λόγω των συνθηκών και της φτώχειας. Αλλά ο Πάπης στη διαδρομή του σε αυτό τον κόσμο φοίτησε, αποφοίτησε και δίδαξε στο πανεπιστήμιο της ζωής και της ταξικής πάλης.

Το 1946 αναλαμβάνει διευθυντής του «Δημοκράτη», ενώ το 1947 αναλαμβάνει Κεντρικός Οργανωτικός Γραμματέας του κόμματος, λίγο πριν τους μεγάλους ταξικούς απεργιακούς αγώνες της επόμενης χρονιάς.

Το 1949 το ιστορικό 6ο Συνέδριο του κόμματος που αντιμετώπισε την κρίση στην ηγεσία, τον εξέλεξε στο πόστο του ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ. Το ξεκαθάρισμα στο κόμμα ολοκληρώθηκε με την αποβολή των φραξιονιστών τα επόμενα χρόνια. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Παπαϊωάννου βρέθηκε στην ηγεσία της καθοδήγησης του αντιαποικιακού αγώνα του κυπριακού λαού, καθώς και στους αγώνες των εργαζομένων.

Την περίοδο της δράσης της ΕΟΚΑ, το ΑΚΕΛ δέχθηκε επίθεση, τόσο από τον φασιστικό γριβισμό, όσο και από τους Βρετανούς αποικιοκράτες που βρήκαν την ευκαιρία να χτυπήσουν το Λαϊκό Κίνημα που τους «διατάρασσε την τάξη» με τους μαζικούς κοινωνικούς και αντιαποικιακούς του αγώνες. Με την κήρυξη του κόμματος και οργανώσεων του Κινήματος εκτός νόμου το 1955, ο Παπαϊωάννου συλλαμβάνεται από τις αποικιακές Αρχές μαζί με 134 στελέχη του Λαϊκού Κινήματος και ρίχνεται στις φυλακές.

Με την ανεξαρτησία που παρείχαν οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου (με τις οποίες το ΑΚΕΛ διαφώνησε, αφού πρόσφεραν μια κουτσουρεμένη ανεξαρτησία) ακολούθησε ο παλλαϊκός αγώνας για νομιμοποίηση του ΑΚΕΛ κόντρα στις ΝΑΤΟϊκές μεθοδεύσεις και η πάλη για στήριξη της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Κύπρου ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Με τη δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας ο Ε. Παπαϊωάννου υπηρέτησε το λαό πραγματικά και από το πόστο του βουλευτή μέχρι το τέλος της ζωής του.

Τα ιδανικά και η κοσμοθεωρία του ΑΚΕΛ που ο Πάπης υπεράσπιζε όλη του τη ζωή δεν έχουν ξεθωριάσει. Πέραν των περιουσιακών του στοιχείων που κληροδότησε στο κόμμα, ο Παπαϊωάννου κληροδότησε σε κάθε πραγματικό Κύπριο κομμουνιστή το δικό του παράδειγμα προς μίμηση. Για κοινή πάλη ενάντια στην κατοχή και στον ιμπεριαλισμό. Για ταξική πάλη. Για το σοσιαλισμό.

Μόνο μέσα από την ενδυνάμωση των ταξικών αγώνων και τη διατήρηση της πάλης για τον πραγματικό σοσιαλισμό μπορεί να τιμηθεί η μνήμη του Εζεκία Παπαϊωάννου. Αυτό είναι το καλύτερο πολιτικό μνημόσυνο στον Εζεκία Παπαϊωάννου. Είναι η μόνη πραγματική τιμή που αρμόζει στο βίο και τους αγώνες του.