Φαίνεται να έπεισε μόνο Χριστοδουλίδη – Πελεκάνο στην αίθουσα

Του Παναγιώτη Πενταλιώτη

Την περασμένη εβδομάδα, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ έπαιξε το μονόπρακτό του, ως άλλοτε κομματάρχης που επισκέπτεται τα εθνικόφρονα σωματεία ή τα Θ.Ο.Ι. της περιοχής.

Το θεατράκι του Προέδρου είχε τα πάντα: πύρινο λόγο με στόχο τους χωρκανούς. Για όλα φταίνε οι άλλοι, ή οι προηγούμενοι σε συνδυασμό με γκριμάτσες για να φανεί πιο πειστικός. Το μόνο που δεν είχε ήταν θεατές μέσα στην αίθουσα της Γενικής Συνέλευσης.

Τα πλάνα έδειξαν το πολιτικό εκτόπισμα του Προέδρου στο εξωτερικό: μια σχεδόν άδεια αίθουσα με τον Νίκο Χριστοδουλίδη να «ξυπνά» τον κυβερνητικό εκπρόσωπο από το λήθαργο. Να τον ξυπνά, ή να τον ρωτά ποιο παιχνίδι παίζει στο κινητό.

Η ομιλία του Πρόεδρου ήταν σαν τη 15η επανάληψη των επεισοδίων του «Κωνσταντίνου και Ελένης», ξέρεις την επόμενη σκηνή, την ατάκα, την γκριμάτσα. Μόνο που στη σειρά έπαιζαν κανονικοί ηθοποιοί, οι οποίοι δεν κρατούσαν την εξωτερική πολιτική της χώρας στα χέρια τους ούτε έφεραν τη χώρα τους στα πρόθυρα της μόνιμης διχοτόμησης.

Υπάρχει η πιθανότητα, οι ξένοι αντιπρόσωποι να περίμεναν την ομιλία του Προέδρου για να κάνουν το διάλειμμά τους, εξάλλου, όπως είπε και ο Μαυρογιάννης: «Υπάρχει διεθνώς μια εντύπωση ότι η Κυπριακή Δημοκρατία συμπεριφέρεται αναξιόπιστα στο Κυπριακό» και ποιος να μας πάρει στα σοβαρά για να μείνει στην αίθουσα;

Κατηγορείται ο Πρόεδρος για αναξιοπιστία, όμως κανένας δεν μπορεί να τον κατηγορήσει ότι δεν είναι εφευρετικός. Ποιος άλλωστε Πρόεδρος έμπηξε από το πουθενά τη «λύση» να επιστρέψουμε στο 1960 και κανένας στην κυβέρνηση δεν ήξερε πώς να το δικαιολογήσει; Είναι πρόταση; Σχήμα λόγου; Είναι επίσημο… προφορικό έγγραφο;

Μετά από μια εβδομάδα διαβουλεύσεων μεταξύ τους, βρήκαν τη λύση: Είναι απάντηση-πρόταση στον Τατάρ, εάν επιμένει στα δύο κράτη και είναι και επίσης μια «μεταβατική περίοδος» εφόσον, λέει, πάμε προς τη λύση. Σε περίπτωση που πει «ναι» ο Τουρκοκύπριος ηγέτης για επιστροφή στο 1960, θέλω να δω τις φάτσες των υπουργών που θα αποδεσμεύσει για να διορίσει Τ/κύπριους. Πάντως με χαρά θα δω να διαλύεται το Υπουργείο Παιδείας (που δεν προνοείται στο Σύνταγμα του 1960) να δούμε πού θα βολευτεί ο Πρόδρομος.

Αντί λοιπόν ο Πρόεδρος να επικεντρωθεί σε ό,τι λέει ο ΓΓ του ΟΗΕ και να τον βοηθήσει να επαναρχίσουν οι συνομιλίες, επέλεξε να ψυχαγωγήσει τον Γκουτέρες (ή να τον πονοκεφαλιάσει) προτείνοντας και αυτός, μετά τον Τατάρ, ιδέες έξω από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, θολώνοντας τα νερά και με κίνδυνο στο τέλος της ημέρας να φταίξει και επίσημα η δική μας ε/κυπριακή πλευρά για μη επανέναρξη των συνομιλιών.

Θέλει και θόλωμα των νερών η πολιτική του «ρίχνουν πυροτεχνήματα στην Αμμόχωστο», το ναυάγιο του «δεν υπάρχει σχέδιο Β’ για την Τουρκία» στο Κυπριακό, το αμίμητο «να περιοριστούν εις όσα τους αναλογούν στον Βορρά».

Επιστρέφοντας στο πλάνο της ομιλίας του ΟΗΕ: είναι αυτό που αντικατοπτρίζει τη θέση της Κύπρου αυτή τη στιγμή. Μόνη, με μόνο πιστό ακροατήριο τους μανδαρίνους τους. Αυτό όμως δεν είναι η Κύπρος. Η Κύπρος είναι οι άνθρωποί της. Γι’ αυτό σήμερα η παρουσία του καθενός από μας στη Δερύνεια, στην πορεία που διοργανώνει το ΑΚΕΛ, είναι επιβεβλημένη.