Φάρος ο Μεγάλος Οκτώβρης, 100 χρόνια μετά

Του Νικόλα Νικόλα

Φέτος στις 7 του Νοέμβρη συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση. 100 χρόνια μετά και με τη Σοβιετική Ένωση να έχει διαλυθεί, η τιμή σε ένα τόσο κοσμοϊστορικό για τους εργαζομένους γεγονός, δεν μπορεί να περιορίζεται σε «μουσειακές» αναφορές και λογικές «βιτρίνας».

Δεν μπορεί να γίνεται επίκληση της Επανάστασης, αλλά παράλληλα να απορρίπτεται ή να υποβαθμίζεται η προσφορά του σοσιαλισμού είτε με υιοθέτηση (μερικώς ή πλήρως) της αστικής προπαγάνδας, είτε με μοιρολατρία για την αντεπανάσταση και την παλινόρθωση του καπιταλισμού.

Η μελέτη των λαθών, των παραλείψεων και των εγκλημάτων εις βάρος του σοσιαλισμού (ιδιαίτερα μετά το 1956) αποτελεί προϋπόθεση για ανασύνταξη του ταξικού εργατικού κινήματος, χωρίς να πέφτει σε παγίδες αυταπάτης, οπορτουνισμού και σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης.

Ο άκρατος αντικομμουνισμός που προωθεί με μανία, εν μέσω της καπιταλιστικής κρίσης, η ΕΕ, αποδεικνύει ότι οι αστοί φοβούνται ακόμη τη μόνη δύναμη που απειλεί την εξουσία τους.

Ακόμη κι αν η «απειλή» μοιάζει σήμερα μακριά, αυτοί έχουν πρώτιστα στο στόχαστρό τους το σοσιαλισμό – κομμουνισμό. Κι ας μην το έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη οι εργαζόμενες μάζες.

Στο πλευρό τους σε αυτό τον αντικομμουνισμό των σπηλαίων, βρίσκουν συμπαραστάτες τις κάθε λογής οπορτουνιστικές δυνάμεις, που με «αριστερό» πρόσημο, νομιμοποιούν τη λάσπη της αστικής προπαγάνδας. Με έναν πιο μετριοπαθή φαινομενικά αντικομμουνισμό, που στην πράξη είναι μέχρι και περισσότερο επικίνδυνος.

Η υπεράσπιση του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα είναι όρος απαράβατος παράλληλα με το… «μαθαίνουμε από τα λάθη μας». Φτάνει να μη βαφτίζονται «λάθη» όσα προτάσσει η αστική προπαγάνδα ως δήθεν «εγκλήματα», αλλά όσα πραγματικά έφεραν διαστρέβλωση αρχών και μια «περεστρόικα» που κράτησε δεκαετίες.

Φτάνει να μη βαφτίζονται «λάθη» θεμελιώδεις αρχές (όπως για παράδειγμα η δικτατορία του προλεταριάτου που, υπηρετώντας την κοινωνική πλειοψηφία, αποδείχθηκε ανώτερου τύπου δημοκρατία από τη «βιτρίνα» της αστικής δημοκρατίας που επιβάλλει τη δικτατορία των μονοπωλίων) υποσκιάζοντας τα πραγματικά αίτια της αντεπανάστασης που έκτισε στα θεμέλια των στρεβλώσεων.

Στρεβλώσεων κυρίως στην οικονομία με το «σοσιαλισμό με αγορά» και στην άρνηση της ταξικής πάλης στο σοσιαλισμό. Μιας πάλης που είναι αυταπόδεικτη απλά και μόνο από το στάδιο του σοσιαλισμού, πριν τον κομμουνισμό.

Είναι άλλο ο μηδενισμός με υιοθέτηση μάλιστα ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας κι άλλο η αναγκαία μαχητική υπεράσπιση του σοσιαλισμού του 20ού αιώνα (όχι εξιδανικευμένα αλλά υπό κριτικό φακό), αφού και με τις αδυναμίες του απέδειξε την ανωτερότητά του από τον καπιταλισμό.

Ο Οκτώβρης του 1917 δεν τιμάται με εκδηλώσεις σε αίθουσες και ανακοινώσεις. Ούτε με συνθήματα που βρίσκονται απέναντι από το μήνυμα του Μεγάλου Οκτώβρη.

Τιμάται με καθημερινούς ταξικούς αγώνες τόσο για υπεράσπιση κατακτήσεων όσο και για προετοιμασία της επαναστατικής διαδικασίας. Με προετοιμασία της εργατικής τάξης για ένα αντίστοιχο καθήκον ανατροπής της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy