Φεύγει από Πρόεδρος αλλά μένει Πρόεδρος διχοτόμησης;

Της Νίκης Κουλέρμου

Ε, τούτον έλειπε να επαναδιεκδικήσετε και την προεδρία της Δημοκρατίας, κύριε Αναστασιάδη. Τα κάνατε μαντάρα στο Κυπριακό και δεν σας αξίζει, έτσι κι αλλιώς, να διαχειρίζεστε πλέον την εθνική μας υπόθεση. Ούτε και φαίνεται όμως να σας απασχολεί το ενδεχόμενο να μείνετε στην ιστορία ως Πρόεδρος της διχοτόμησης.

Παραδέχεστε ότι γίνατε αναξιόπιστος διεθνώς, αλλά επιμένετε στην πεπατημένη. Φθάσατε στο σημείο να κατηγορείτε τον ΓΓ του ΟΗΕ, κ. Γκουτέρες, τον οποίο στη Γενεύη, τον Γενάρη του 2017, χαρακτηρίζατε με τα καλύτερα λόγια και εσείς και οι συνεργάτες σας. Ήταν τότε που για πρώτη φορά ο κ. Γκουτέρες ως νέος ΓΓ του ΟΗΕ έλεγε ότι η Κύπρος πρέπει να καταστεί φυσιολογικό κράτος και σε τούτο συμφωνούσατε και σεις και ο κ. Ακιντζί.

Μέχρι και στο Κραν Μοντανά ήταν πολύ καλός. Δύο φορές σε μια εβδομάδα βρέθηκε από τη Ν. Υόρκη στο ελβετικό θέρετρο για να βοηθήσει στην προσπάθεια να γίνει η Κύπρος φυσιολογικό κράτος. Στο μεταξύ, αντί να αξιοποιήσετε τη συγκυρία και το μομέντουμ, τα καταφέρατε προς την αντίθεση κατεύθυνση. Να απειλείται με κλείσιμο το Κυπριακό, γιατί κινδυνεύουν να χαθούν τα Βαρώσια που είναι μια σοβαρή παράμετρος της εδαφικής πτυχής. Και φταίνε όλοι οι άλλοι, του ΓΓ μη εξαιρουμένου, γι’ αυτόν το γόρδιο δεσμό με τον οποίο μοιάζει σήμερα το Κυπριακό. Ούτε ίχνος αυτοκριτικής από τον διαχειριστή της εθνικής μας υπόθεσης. Δεν απαιτούμε αυτομαστίγωμα, προς Θεού.

Η Τουρκία ήταν και παραμένει αδιάλλακτη και οι ευθύνες της διεθνούς κοινότητας για την αποθράσυνσή της δεν διαγράφονται. Αλλά από τη διεθνή κοινότητα δεν αναμένουμε αυτοκριτική, καθώς αυτό θα σήμαινε και αναίρεση των συμφερόντων τους στις σχέσεις με την Τουρκία. Μάλλον απίθανο μες το κυνήγι των παγκόσμιων ανταγωνισμών και της προσπάθειας ο ισχυρός να επιβιώσει σε βάρος του αδύναμου… Αν ήταν όμως ρεαλιστής ο Πρόεδρος, θα δοκίμαζε έστω την πρόταση του ΑΚΕΛ…

Θα έβλεπε έστω ότι με την πολιτική ισότητα και τη μια θετική ψήφο υπάρχει πιθανότητα να αφαιρέσει από την Τουρκία τα όποια προσχήματα για να διεκδικεί «κυριαρχική ισότητα» στο όνομα των δικαιωμάτων της Τουρκίας. Αυτό που καταγράφηκε ως «κλειστό» θέμα στην έκθεση του ΓΓ του ΟΗΕ, κ. Γκουτέρες, τον Σεπτέμβρη του 2017 και το παραδέχεται ο Πρόεδρος στη συνέντευξή του, θα ήταν μια απόδειξη προς τη διεθνή κοινότητα ότι αυτά που λέει ο Πρόεδρος -ότι θέλει επανέναρξη των συνομιλιών από κει που έμειναν στο Κραν Μοντανά- τα εννοεί.

Θα μπορούσε να ανακτήσει τη χαμένη του αξιοπιστία και κυρίως την αξιοπιστία της ε/κ πλευράς. Γιατί δεν το κάνει ο Πρόεδρος; Γιατί δεν το δοκιμάζει; Τι ή ποιον φοβάται; Έχει απομείνει λίγος χρόνος μέχρι τη λήξη της θητείας του Προέδρου. Πολύ λιγότερος όμως χρόνος έχει απομείνει για την υπόθεση της Κύπρου. Κάποιος εκ των συνεργατών του λέει μάλιστα πως «παίζουμε στην παράταση».

Άρα ή λύση ΔΔΟ χθες ή διχοτόμηση δεν είναι ρητορικό σχήμα και πολύ περισσότερο δεν είναι αντιπολιτευτική σοφιστεία. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.