Φοιτητικά ενοίκια: Το υψηλό κόστος, η απελπισία των φοιτητών και η σκέψη για διακοπή των σπουδών

• «Κατάγοµαι από την Πάφο και µένω κάποιες µέρες στη Λευκωσία και κάποιες στο χωριό µου, στην Πάφο. Έτσι, τις µέρες που είµαι στη Λευκωσία µπορώ και φιλοξενούµαι από φιλικά και συγγενικά πρόσωπα, καθώς τα ενοίκια στη Λευκωσία είναι απλησίαστα»
• «Σκεφτείτε ότι σχεδόν σε όλο τον ελεύθερο χρόνο που έχω εργάζοµαι για να µπορώ να τα βγάλω πέρα, τόσο στη Λευκωσία όσο και για τις µετακινήσεις µου στην Πάφο»
• «Νοικιάζουµε µε µία φίλη µου ένα µονάρι στη Λευκωσία στην τιµή των €600 και εναλλάξ κοιµόµαστε σε σαλόνι και κρεβατοκάµαρα»
• «Όταν έχεις δύο γονείς που δυσκολεύονται να στηρίξουν το δικό τους σπίτι, σκεφτείτε τα υπόλοιπα…»
• «Οι γονείς µου δεν µπορούν να µου παρέχουν µεγάλη βοήθεια, διότι, σας λέω ενδεικτικά, ο λογαριασµός του ρεύµατος τον προηγούµενο µήνα στο πατρικό µου σπίτι ήρθε €1.050»

Μέχρι πρότινος, πολλοί φοιτητές και φοιτήτριες που εξασφάλιζαν θέση σε πανεπιστήµια της Ελλάδας έκαναν δεύτερες σκέψεις, αφού το κόστος ζωής, µε ό,τι συνεπάγεται, ήταν υψηλό για τις οικονοµικές δυνατότητες αυτών και των οικογενειών τους. Έτσι, η λύση για εισδοχή σε πανεπιστήµιο στην Κύπρο φάνταζε ως η πιο λογική επιλογή, για πολλούς και διαφόρους λόγους.

Ωστόσο, πλέον, η πιο… «λογική επιλογή» µε βάση τις σηµερινές συνθήκες είναι χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες να ξεχάσουν το όνειρο των σπουδών, εξαιτίας των ασύλληπτα υψηλών τιµών στα ενοίκια.

Σταγόνα στον ωκεανό η στέγαση σε φοιτητική εστία

∆ιά του λόγου το αληθές:

Στη Λευκωσία οι πιο χαµηλές τιµές για ένα µονάρι κυµαίνονται από €500-600, ενώ για δυάρι το ελάχιστο κόστος ανέρχεται στα €800. Στη Λεµεσό οι τιµές για τα µονάρια ξεκινούν από €800-900 και για δυάρι η χαµηλότερη τιµή είναι τα €1.300. Οι πόλεις µε τα πιο φθηνά ενοίκια είναι η Λάρνακα και η Πάφος, αφού οι τιµές ξεκινούν από €450-550 για µονάρι και από €500-600 για δυάρι.

Το πρόβληµα επιτείνει η έλλειψη φοιτητικών εστιών, αφού, για παράδειγµα, οι φοιτητικές εστίες του Πανεπιστηµίου Κύπρου διαθέτουν µόλις 208 µονάδες για τους περίπου 7 χιλιάδες φοιτητές του. Η υλοποίηση της Β’ φάσης ανέγερσης φοιτητικών εστιών, που καθυστερεί, θα έδινε µία µικρή «ανάσα» στους φοιτητές, αφού µε το τέλος των εργασιών θα υπάρχουν γύρω στις 700 νέες κλίνες.

∆εν είναι τυχαίο το γεγονός ότι από το Τεχνολογικό Πανεπιστήµιο Κύπρου έγινε πρόσφατα έκκληση για τη λεγόµενη «Οικογενειακή Φιλοξενία» -πρακτική διαδεδοµένη σε πολλές χώρες- προκειµένου να βρουν στέγη οι φοιτητές του.

Η «Χαραυγή» µίλησε µε δύο φοιτητές που σπουδάζουν στο Πανεπιστήµιο Κύπρου, ενώ µέσα από την κουβέντα εύκολα διακρίνει κανείς τον παραλογισµό, αλλά και τις ευθύνες της Πολιτείας για το χωρίς όρια «πανηγύρι» των τιµών και της αισχροκέρδειας.

«Περνώ τον ελεύθερό µου χρόνο στις µετακινήσεις…»

Όπως µας είπε ο Γ.Α., δευτεροετής φοιτητής του Πανεπιστηµίου Κύπρου, τα πράγµατα είναι πολύ δυσκολότερα απ’ όσο το φανταζόταν. «Κατάγοµαι από την Πάφο και µένω κάποιες µέρες στη Λευκωσία και κάποιες στο χωριό µου, στην Πάφο. Ο λόγος που µοιράζω έτσι το χρόνο µου είναι διότι τις µέρες που είµαι στη Λευκωσία, µπορώ και φιλοξενούµαι από φιλικά και συγγενικά πρόσωπα, καθώς τα ενοίκια στη Λευκωσία είναι απλησίαστα», είπε ο φοιτητής, τονίζοντας πως νιώθει µία επιπλέον πίεση εξαιτίας του «βάρους» που γίνεται σε ξένα σπίτια.

Ο Γ.Α. είπε µάλιστα ότι ήταν πολλές οι φορές που σκέφτηκε να διακόψει τις σπουδές του, διότι ψυχικά είναι δυσβάστακτο όλο αυτό. «Σκεφτείτε ότι σχεδόν σε όλο τον ελεύθερο χρόνο που έχω εργάζοµαι για να µπορώ να τα βγάλω πέρα, τόσο στη Λευκωσία όσο και για τις µετακινήσεις µου στην Πάφο. Ξέρω κι άλλα παιδιά που το κάνουν αυτό και δεν είναι πολύ ωραίο να είναι κανείς τόσο πιεσµένος για να µπορεί να κάνει βασικά πράγµατα στη ζωή του».

Οι ιδιοκτήτες δεν συζητούν καµιά µείωση λόγω της µεγάλης ζήτησης

Ερωτηθείς για το αν οι ιδιοκτήτες σπιτιών ήταν έστω και λίγο διαλλακτικοί ως προς τη µείωση της αρχικής τιµής που ζητούσαν στο ενοίκιο, ο φοιτητής είπε πως «µας λένε ότι υπάρχει πολύ µεγάλη ζήτηση και δεν τίθεται κανένα θέµα έκπτωσης από το αρχικό ποσό».

Όπως σηµείωσε, τις συζητήσεις στα φοιτητικά στέκια µονοπωλούν οι «τρελές», όπως είπε, τιµές των ενοικίων, ενώ επεσήµανε ότι ο ίδιος ξέρει κάποιους οι οποίοι σκέφτονται πολύ σοβαρά να διακόψουν τα προγράµµατα σπουδών τους.

«Εµάς ποιος θα µας στηρίξει και ποιος θα µας προστατεύσει από όλο αυτό που συµβαίνει; Ποιος θα µας βοηθήσει εµάς και τις οικογένειές µας να έχουµε µια κανονική ζωή;» διερωτήθηκε καταληκτικά ο Γ.Α.

«Στριµωχτήκαµε σε ένα µονάρι για να τα βγάλουµε πέρα»

Η Η.∆., επίσης δευτεροετής φοιτήτρια στο Πανεπιστήµιο Κύπρου, θεωρείται, όπως είπε η ίδια, τυχερή, διότι κατάφερε να νοικιάσει ένα σπίτι στη Λευκωσία, σε κοντινή µάλιστα απόσταση από το πανεπιστήµιο.

«Λέω ότι είµαι τυχερή, σκεφτόµενη τα υπόλοιπα παιδιά που περνούν πολύ δύσκολα, διότι κι εγώ αντιµετωπίζω µεγάλη δυσκολία στην καθηµερινότητα. Νοικιάζουµε µε µία φίλη µου ένα µονάρι στη Λευκωσία στην τιµή των €600 και εναλλάξ κοιµόµαστε σε σαλόνι και κρεβατοκάµαρα», είπε η νεαρή φοιτήτρια, κάνοντας λόγο και για «δυσκολία ιδιωτικότητας», αφού, όπως εξήγησε, «αντιλαµβάνεστε ότι υπάρχει καθηµερινή δυσκολία σε πολλά πράγµατα».

Η Η.∆. εξήγησε πως νιώθουν ότι δεν µπορούν να βρουν το δίκιο τους πουθενά, αφού αυτό που συµβαίνει είναι «πάρα πολύ παράλογο».

«Εδώ και ένα χρόνο εργάζοµαι πάρα πολλές ώρες για να καταφέρω να ανταποκριθώ στις βασικές µου υποχρεώσεις και δεν µου µένει δύναµη και όρεξη για να εκπληρώσω το στόχο µου, το λόγο που ήρθα εδώ. Οι γονείς µου δεν µπορούν να µου παρέχουν µεγάλη βοήθεια, διότι, σας λέω ενδεικτικά, ο λογαριασµός του ρεύµατος τον προηγούµενο µήνα στο πατρικό µου σπίτι ήρθε €1.050. Όταν έχεις δύο γονείς που δυσκολεύονται να στηρίξουν το δικό τους σπίτι, σκεφτείτε τα υπόλοιπα… Για να µην πω για το µισθό που παίρνω από τη δουλειά µου…» είπε µε αφοπλιστική παρρησία η φοιτήτρια, δείχνοντας το σκληρό πρόσωπο της σηµερινής συγκυρίας σε όλα τα επίπεδα.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της κουβέντας, η Η.∆. διερωτήθηκε δεκάδες φορές για το πώς γίνεται «κανείς να μην ελέγχει όλη αυτή την αύξηση των τιµών στα ενοίκια» και «γιατί να µην υπάρχει µία πραγµατικά δωρεάν παιδεία που να μην αποκλείει κανέναν και καµία».

Το κράτος δεν µπορεί να παραµένει αµέτοχο και αδιάφορο

Οι σκέψεις, τα ερωτήµατα, αλλά κυρίως η αλήθεια και η πραγµατικότητα της Η. και του Γ. δεν πρέπει να αφήνουν αµέτοχο και αδιάφορο κανέναν, σε ένα κράτος που θέλει να λέγεται κράτος ισότητας, αξιοκρατίας, ίσων ευκαιριών, ίσης µεταχείρισης, κράτος δικαιοσύνης και προόδου.

Τα πρόσωπα της Η. και του Γ. αντιπροσωπεύουν τα πρόσωπα χιλιάδων νέων φοιτητών και φοιτητριών που βλέπουν τα όνειρά τους να γκρεµίζονται πριν ακόµα αρχίσουν να τα υλοποιούν. ∆εν αποτελεί τιµή για µία χώρα το γεγονός ότι νέοι άνθρωποι υποχρεώνονται να εγκαταλείψουν τα όνειρά τους. Αντιθέτως, αποτελεί ντροπή, οπισθοδρόµηση και γροθιά στο στοµάχι της κοινωνίας, αλλά κυρίως των νέων ανθρώπων που το µόνο που ζητούν είναι… τα αυτονόητα. Φτάσαµε στο σηµείο το σύνθηµα «Ψωµί – Παιδεία – Ελευθερία» να είναι τραγικά επίκαιρο.