Φωτεινή, η ιστορία πίσω από το έργο

Ανοιχτός Ορίζοντας/ Ορίζοντας

Φωτεινή,

η ιστορία πίσω από το έργο

Ταξίδεψα στην Ιωνία πριν μερικά χρόνια. Έφεσο Σμύρνη και περίχωρα,  Αϊβαλί,  Άσσος, Πέργαμος, Τροία, Προύσα, και πέρασα με καράβι στην Κωνσταντινούπολη. Ήταν ένα προσκύνημα στα ιερά χώματα του άδικα χαμένου Ελληνισμού της Μικρασίας. Στο Αϊντίνι συνομίλησα νοερά  με την Διδώ Σωτηρίου που μου ξαναδιάβασε τα Ματωμένα Χώματα, των μαθητικών μου χρόνων.

Ένα σφίξιμο με διαπερνούσε όλα τούτα τα χρόνια, μέχρι που κατόρθωσα και έβαλα συναισθήματα στο χαρτί κι έγραψα το θεατρικό έργο «Φωτεινή», για μια Μικρασιάτισσα γιαγιά, που συνάντησα και συνομίλησα μαζί της στην Πόλη.  Στο σπίτι της μύρισα κανέλλα από το κυδωνάτο που έψησε να φάμε, με κέρασε μέντα λικέρ που έφταιξε η ίδια και σεκέρ λοκούμ από τα χέρια της ενενηντάχρονης καινούργιας μου φίλης.

Έγραψα το θεατρικό και στη μνήμης της γειτόνισσας μου Σμυρνιάς κυρίας Λούλας, που την είχε βαφτίσει ο Βενιζέλος μα και του επέρριπτε και ευθύνες για την καταστροφή . Το έγραψα και  για τη φιλία που με δένει χρόνια τώρα με τις Μικρασιάτισσες  φίλες μου, Μόνα, Αντωνία    Ασημίνα, μα και για όλες εκείνες τις άγνωστες   πρόσφυγες γυναίκες και άνδρες  της Μικρασίας που κρατήθηκαν στην ξένη γη και πατρίδα που τους φιλοξένησε, κι έδωσαν το στίγμα του πολιτισμού  τους. Το έγραψα όμως και για τους Αρμένιους φίλους μου με καταγωγή από την  Καππαδοκία της Μικρασίας, την Νοβάρτ, τη Δάφνη, τον Θεόδωρο  Τζιαφέρη.

Ήθελα να αποδώσω την βαθιά  μου εκτίμηση στον άγνωστο Αρμένη  τούρκο στρατιώτη  που στην εισβολή του 1974 έσωσε τη ζωή  του πατέρα και του γιου μου.  Για τί το έργο εξυμνεί τη βαθιά φιλία Ελλήνων και Αρμενέων  της Μικρασίας και της Κύπρου.

Το οδοιπορικό  ήταν ανηφορικό. Ήταν όμως εκεί  η σκηνοθέτης η Μαρία Μανναρίδου Καρσερά  που ήταν αυστηρή με τη δραματουργία που ανέλαβε για το έργο και με προσγείωνε συνεχώς. Γιατί εγώ ήθελα να βάλω όλη την Μικρασία στη Φωτεινή, αφού για μένα Φωτεινή είναι η Μικρασία,  που αιμοστάζει ακόμα. Ταξίδευα πίσω όσο το έγραφα  κι άκουγα φωνές, κραυγές, κι ένοιωθα ξανά τον τρόμο και την απόγνωση που  έβλεπα πάντοτε στα μάτια της   κυρίας Λούλας σαν τα θυμόταν κάθε μέρα στον απογευματινό καφέ των γειτόνισσών. Τα ίδια ζω σαν πηγαίνω στον συνοικισμό του Αγίου Αθανασίου στη Λεμεσό και στη φιλόξενη βεράντα του προσφυγικού της Χαρίτας Μάντολες  που μαζεύονται οι μαυροφορεμένες πρόσφυγες γυναίκες  από την εισβολή του 74 και λένε για τους φόνους, τους βιασμούς, τον τρόμο που βίωσαν εκείνες τις μέρες. Ένας συνοικισμός χωρίς άντρες. Όλοι αγνοούμενοι.

Το καράβι  που κατάφερε και  μπήκε η Φωτεινή ναυάγησε και βγήκε μετά από πάλη με τα κύματα στην παραλία της Λάρνακας. Εκεί έστησε την νέα της ζωή. Τη ζωή του πρόσφυγα και της μοίρας του.

Η Έρρικα Μπεγέτη, υποδύεται την Φωτεινή. Η  Χριστιάνα Λάρκου την εγγονή της Ευαγγελία, που ερωτεύεται ένα Αρμένη νεαρό φωτογράφο. Ο Χάρης Αττώνης  είναι ο Αρμένης που ερωτεύεται κι εκείνος τη Ευαγγελία. Η Φωτεινή όμως αρνείται  πεισματικά για τούτο το σμίξιμο. Κουβαλά  ένα μεγάλο μυστικό η Φωτεινή που αποκαλύπτετε στην τελευταία σκηνή του έργου.

Στην παράσταση ακούγονται τραγούδια, παραδοσιακά  της Μικρασίας αλλά και τραγούδια που  έγραψα  και μελοποίησε  ο Γιώργος Καλογήρου που τραγουδά επί σκηνής.  «Πολλοί με παίρνουν για τρελή, μέσα σε τούτο το κελί , που μ έριξαν να ζήσω, κρατώ μονάχα τις κραυγές κρυμμένες κάτι ανατολές, που σε καρφώνουν σαν τις λες, και σε γυρνάνε πίσω…». Εξαιρετικές ερμηνείας από εξαιρετικούς ηθοποιούς που ερμηνεύουν με μαεστρία τόσο τους ρόλους τους όσο και τα τραγούδια της παράστασης.

Μάλλον δεν λυτρώθηκα από το οδοιπορικό, γιατί πολλά ερωτηματικά παραμένουν στο μυαλό μου κι ένα μεγάλο γιατί τούτη όλη αυτή η προδοσία από Γερμανούς, Άγγλους, Ιταλούς, Εγγλέζους; Άραγε να ήταν η οσμή των πετρελαίων της Ανατολής, όπως λέει και η Διδώ; Αλλά και την εγκατάλειψη της Μικρασίας  από την Ελλάδα πως την ερμηνεύεις;

Ευρυδίκη Περικλέους Παπαδοπούλου

Συντελεστές:
Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Μαρία Μανναρίδου – Καρσερά, Σκηνικά – Κοστούμια: Θέλμα Κασουλίδου, Μουσική Σύνθεση και Ερμηνεία Τραγουδιών επί Σκηνής: Γιώργος Καλογήρου, Στίχοι Τραγουδιών: Ευρυδίκη Περικλέους – Παπαδοπούλου, Σχεδιασμός Φωτισμού: Καρολίνα Σπύρου, Χειρισμός Φωτισμού – Ήχου: Αντρέας Καρσεράς

Ερμηνεύουν: Έρικα Μπεγέτη, Χριστιάνα Λάρκου, Χάρης Αττώνης

 

24 Σεπτεμβρίου, 8.30, Αμφιθέατρο Λακατάμιας

26 Σεπτεμβρίου, 8.30, Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου