Μια πολύ προσωπική έκθεση φωτογραφίας. Μαθήματα ζωής και ελπίδας από γυναίκες με προχωρημένο καρκίνο του μαστού
Της Μαρίνας Κουμάστα
Αυτή η έκθεση φωτογραφίας είναι διαφορετική από τις άλλες. Είναι η ελπίδα που πλημμυρίζει το χώρο, που την ξεχωρίζει. Είναι η αγάπη για τη ζωή που ζεσταίνει την ατμόσφαιρα, που την κάνει μοναδική. Απλή η έκθεση αυτή, απέριττη. Τόσο όσο χρειάζεται για να μπορεί να «μιλήσει» μια φωτογραφία. Να αγγίξει καρδιές, να στείλει τα δικά της αισιόδοξα μηνύματα, να ενημερώσει και να αφυπνίσει. Πορτρέτα τεσσάρων γυναικών με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Πόζες όλο ζωντάνια, ανεμελιά. Βλέμματα που σε μαγνητίζουν από τη δύναμη που εκπέμπουν. Χαμόγελα που σε αφοπλίζουν, γκριμάτσες γλυκές, καθημερινές, ιδιαίτερες. Πλάι σε κάθε πορτρέτο, μια κατάθεση ψυχής. Η ιστορία ενός ταξιδιού που ξεκίνησε… Η μαρτυρία μιας γυναίκας με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Η Σουζάννα, η Κατερίνα, η Ολγα και η Λιλιάνα κρατούν την ελπίδα φυλακτό και προχωρούν, βλέποντας μόνο μπροστά. «Ρουφώντας» την κάθε στιγμή της ζωής, εκτιμώντας τα πιο μικρά πράγματα, δίνοντας και εισπράττοντας αγάπη.
Κάθε πορτρέτο και μια πολεμίστρια κατά του προχωρημένου καρκίνου του μαστού. Ενα χαμόγελο αισιοδοξίας. Ενα μήνυμα ελπίδας. Ιδανικό πάντρεμα της τέχνης της φωτογραφίας με την τέχνη της ζωής. «Η Φωνή σου, η Δύναμή σου», ο τίτλος που φέρει η έκθεση φωτογραφίας, η οποία ξεκίνησε την περασμένη Πέμπτη με σκοπό να ενημερώσει για τις ιδιαίτερες ανάγκες των γυναικών που ζουν με προχωρημένο καρκίνο του μαστού (η πιο σοβαρή μορφή της νόσου·υποδηλώνει ότι ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί σε άλλα μέρη του οργανισμού).
Αυτή η πρωτοβουλία, η οποία διοργανώνεται από τη Novartis Oncology σε συνεργασία με την Europa Donna Κύπρου, αποτελεί μέρος της εκστρατείας Here & Now, η οποία αποσκοπεί στη βελτίωση των επιπέδων υποστήριξης γι’ αυτό τον συχνά παραμελημένο πληθυσμό ασθενών. Αυτή η τόσο προσωπική έκθεση περιλαμβάνει φωτογραφίες τεσσάρων γυναικών με προχωρημένο καρκίνο του μαστού από την Κύπρο και την Ελλάδα, όπου η καθεμία ποζάρει με ένα μπλουζάκι που φέρει τυπωμένες λέξεις και φράσεις τις οποίες επιθυμεί να μοιραστεί με άλλα άτομα που υποφέρουν από την ίδια πάθηση. Δυνατά τα μηνύματα: «Η ζωή είναι κάθε μέρα, η αγάπη είναι ανάσα», «Χαμογέλασε, η ζωή είναι υποσχόμενη». Μηνύματα που υπερτονίζουν την αντοχή και τη δύναμη αυτών των γυναικών, οι οποίες ευελπιστούν να εμπνεύσουν και άλλες γυναίκες με προχωρημένο καρκίνο μαστού.
Τα στατιστικά δεδομένα σε ό,τι αφορά τα κρούσματα καρκίνου του μαστού είναι απογοητευτικά. Το 2015 διαγνώστηκαν στην Κύπρο 604 νέα περιστατικά καρκίνου του μαστού και 73 ασθενείς έχασαν τη ζωή τους από την ασθένεια. Δυστυχώς, μία στις έξι ασθενείς που διαγιγνώσκονται για πρώτη φορά με καρκίνο του μαστού βρίσκεται ήδη σε προχωρημένο στάδιο. Τρεις στις δέκα γυναίκες με πρώιμο καρκίνο του μαστού, θα αναπτύξουν αργότερα προχωρημένη νόσο.
Η αξία της γυναίκας άνω των 50…
«Μα γιατί το άφησα;». «Γιατί ξανά;». «Τι έγινε λάθος, ποιος φταίει;». «Θα πεθάνω». «Δυσκολεύω την οικογένειά μου». Αντιδράσεις από γυναίκες με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Η Δρ Γιόλα Δράκου γνωρίζει αυτές τις αντιδράσεις. Παθολόγος-ογκολόγος στο Ογκολογικό Κέντρο της Τράπεζας Κύπρου έρχεται σε καθημερινή επαφή με τις γυναίκες με μεταστατικό καρκίνο μαστού. Επιστήμονας και φίλη. Αυτό είναι η Δρ Μάρκου για τις ασθενείς της. Στήριγμα και για την οικογένειά τους. «Προχθές με επισκέφτηκε ο γιος μιας ασθενούς μου, που έφυγε. Ερχονται συχνά και μας βλέπουν τα παιδιά, οι σύζυγοι των ασθενών μας… Μου έλεγε πόσο του λείπει η μητέρα του, η στήριξη που του πρόσφερε, η αγάπη της. Οτι κάθε πρωί παίρνει στα χέρια το τηλέφωνό του και θέλει να επικοινωνήσει μαζί της. Οπως έκανε όταν ζούσε… », ανέφερε σε ομιλία της- στα πλαίσια εκδήλωσης- πριν από τα εγκαίνια της έκθεσης.
Αυτός είναι ο ρόλος της γυναίκας άνω των 50. Κι ο μεταστατικός καρκίνος του μαστού συνήθως κτυπά γυναίκες άνω των 50. «Εχετε σκεφτεί ποτέ ποιος είναι ο ρόλος της γυναίκας άνω των 50 στη ζωή σας;» ρώτησε η Δρ Μάρκου, και για απάντηση αναφέρθηκε στα πορίσματα έρευνας που έγινε στα πλαίσια της εκστρατείας Here and Now, σύμφωνα με τα οποία: το 20% του δείγματος της έρευνας αναφέρθηκε στη φροντίδα των παιδιών, το 56% στο ότι μας συμβουλεύει και μας στηρίζει στην καθημερινότητα και το 19% στην οικονομική στήριξη. 56% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι «η ζωή μας θα επηρεαζόταν αρνητικά εάν συνέβαινε οτιδήποτε σε αυτή τη γυναίκα».
Πώς νιώθουν οι ασθενείς…
Η Δρ Μάρκου αναφέρθηκε και σε μια άλλη έρευνα, η οποία αποτελεί μια ακτινογραφία των συναισθημάτων των γυναικών με μεταστατικό καρκίνο του μαστού. Πρόκειται για την έρευνα Count Us, Know Us, Join Us, η οποία πραγματοποιήθηκε σε 12 χώρες με δείγμα 1.273 γυναίκες, με το 63% των ασθενών να δηλώνει ότι αισθάνεται ότι κανένας δεν τις κατανοεί. Το 40% νιώθουν ότι οι ομάδες στήριξης ασχολούνται μόνο με τον πρώιμο καρκίνο και το 54% ένιωσε ότι δεν υπήρχαν οι σύνδεσμοι ασθενών για το δικό τους νόσημα. Το 77% των γυναικών δήλωσαν ότι ενεργά αναζητούν πληροφορίες από μόνες τους για να μάθουν για τον προχωρημένο καρκίνο του μαστού, ενώ το 45% τόνισε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει για να βρει πληροφορίες γι’ αυτό τον καρκίνο.
Περισσότερο από τα τρία τέταρτα των γυναικών θα ήθελε περισσότερο χρόνο για συζήτηση με τον ιατρό τους, ενώ πάνω από τις μισές νιώθουν ότι αντιμετωπίζονται αρνητικά από την κοινωνία, 37% νιώθει ότι έχει χάσει την αυτοπεποίθηση και την ταυτότητά του και 30% υποφέρει από κατάθλιψη. Οκτώ στις δέκα ασθενείς αισθάνθηκαν ότι η ποιότητα ζωής είναι ο τομέας με τη μεγαλύτερη ανάγκη για βελτίωση. Αξιοσημείωτο είναι και το πόρισμα που καταδεικνύει ότι πέντε στις δέκα ασθενείς λένε πως η διάγνωση του προχωρημένου καρκίνου του μαστού τις οδήγησε στον εθελοντισμό ή στην ανταπόδοση προς την κοινότητα των πασχόντων από προχωρημένο καρκίνο μαστού.
Είμαι η Λιλιάνα…
Το όνομά μου είναι Liliana Tοrsiello και είμαι 60 χρονών. Κατάγομαι από την Ιταλία, όμως τα τελευταία 25 χρόνια ζω με την οικογένειά μου στην Κατερίνη. Διαγνώστηκα με προχωρημένο καρκίνο μαστού το 2010 και πλέον δεν εργάζομαι. Συνεχίζω, όμως, να ονειρεύομαι… Σήμερα, θέλω να ζήσω περισσότερο από χτες. Θέλω να ζήσω για μένα και τα παιδιά μου. Αγαπώ τη ζωή…
Με λένε Σουζάννα…
Το όνομά μου είναι Σουζάννα Ηροδότου και είμαι 46 χρονών. Κατοικώ στην Κύπρο. Είμαι παντρεμένη, έχω 3 παιδιά ηλικίας 25, 20, 18 χρονών. Διαγνώστηκα για πρώτη φορά με καρκίνο μαστού σε ηλικία 33 ετών και με προχωρημένο καρκίνο μαστού στην ηλικία των 42. Την πρώτη φορά δεν φοβήθηκα, καθώς είχα διαβάσει ότι αυτός ο τύπος καρκίνου είναι θεραπεύσιμος σε υψηλό ποσοστό, όμως όταν διαγνώστηκα με προχωρημένο καρκίνο μαστού τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Σκέφτηκα ότι ήρθε το τέλος και όλες μου οι ανησυχίες ήταν για τα παιδιά μου.
Ευτυχώς η γιατρός μου μου έδωσε αυτοπεποίθηση, κουράγιο και με καθησύχασε ότι θα είμαι νικήτρια και θα ζήσω για πολλά χρονια ακόμη. Εδώ είμαι. Τεσσεράμισι χρόνια μετά. Δουλεύω, απολαμβάνω τη ζωή, κάνω τα πράγματα που μου αρέσουν και συμμετέχω σε διάφορες ομάδες υποστήριξης για τον καρκίνο. Μιλώ για τον προχωρημένο καρκίνο μαστού χωρίς φόβο. Γι’ αυτό συνεχίζω να χαμογελώ και προσδοκώ σε πιο πολλά υποσχόμενα χρόνια…
Ονομάζομαι Ολγα…
Το όνομά μου είναι Ολγα Ρουμελιώτου και είμαι 52 ετών. Ζω στη Θεσσαλονίκη, έχω τρία παιδιά και είμαι δασκάλα. Διαγνώστηκα με καρκίνο προς το τέλος του 2012. Είχα όγκους και στα δύο στήθη, στα οστά και στο συκώτι. Ελαβα χημειοθεραπεία για σχεδόν ένα χρόνο και παρόλο που με σόκαρε η διαδικασία δεν έχασα την ελπίδα. Ο Θεός και πολλοί φίλοι ήταν στο πλευρό μου. Μεταμόρφωσα το φόβο μου σε γνώση και τώρα ζω πιο κοντά στη φύση. Η άλλη όψη του φόβου… η δύναμη.
Ο φόβος ήταν το πρώτο δυνατό συναίσθημα στην ψυχή μου όταν συνειδητοποίησα το δύσκολο κομμάτι με την ασθένειά μου όμως είχα πει στον εαυτό μου ότι έπρεπε να είμαι δυνατή για μένα και την οικογένειά μου. Το μήνυμά μου: Κορίτσια, μην φοβάστε. Νιώστε δυνατές και όλες θα είμαστε νικήτριες.
Τ’ όνομα μου, Κατερίνα…
Το όνομά μου είναι Κατερίνα Τσαούσογλου και είμαι 45 ετών. Είμαι δασκάλα μουσικής. Εμαθα για τον καρκίνο τον Οκτώβρη του 2006 και έκανα χειρουργείο λίγο μετά την Πρωτοχρονιά του 2007. Ακολούθησαν 9 μήνες χημειοθεραπείας. Τον επόμενο χρόνο, μετά το θάνατο του πατέρα μου υποτροπίασα, όμως ήμουν τυχερή και έλαβα ορμονική θεραπεία, ακτινοθεραπεία και αντισώματα τα οποία έλεγξαν την ασθένειά μου.
Τον Ιούλιο του 2015 ο καρκίνος επέστρεψε. Αυτή τη φορά ήταν στον μυελό των οστών και στον εγκέφαλο. Η ζωή είναι αγάπη. Είναι τόσο ξεκάθαρο στην καρδιά μου ότι η αγάπη είναι η ανάσα που μου επιτρέπει να ζω. Με αυτή την αγάπη μπορώ να ζω κάθε μέρα. Δεν είναι ένας αγώνας εναντίον του καρκίνου, είναι η αποδοχή αυτού.
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
