Φοβερό το ολίσθημα

Του

Βενιζέλου Ζαννέττου*

 

Σε μια εποχή όπου ολόκληρη η Ευρώπη και όχι μόνο παρακολουθεί με δέος την ανοδική πορεία των ακροδεξιών φασιστικών δυνάμεων, δεν δικαιολογείται ο Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, κ. Δημήτρης Συλλούρης, να διοργανώνει δείπνο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και να προσκαλεί μαζί με τους Κύπριους και Ελλαδίτες ευρωβουλευτές, και τους ευρωβουλευτές της νεοναζιστικής «Χρυσής Αυγής» και να δίνει υπόσταση και σημασία στα φασιστοειδή αυτά στοιχεία τη στιγμή που στις Βρυξέλλες κανένας δεν τους δίδει την όποια σημασία.

Το φοβερό αυτό ολίσθημα του Προέδρου της Κυπριακής Βουλής αποκτά μεγαλύτερες διαστάσεις από τη στιγμή που είναι γνωστό πως αυτό το έκτρωμα που λέγεται «Χρυσή Αυγή» δικάζεται στην Ελλάδα ως εγκληματική οργάνωση μετά τη δολοφονία του 34χρονου μουσικού Παύλου Φύσσα. Κατηγορείται επίσης για σειρά ρατσιστικών επιθέσεων, βιαιοπραγιών και τραυματισμών σε βάρος μεταναστών.

Εμείς στην Κύπρο δεν πρέπει να ξεχνούμε πως είναι οι υμνητές και νοσταλγοί της αλήστου μνήμης απριλιανής δικτατορίας που οργάνωσε και εκτέλεσε το φασιστικό πραξικόπημα στην Κύπρο το καλοκαίρι του 1974 και που αποτέλεσε την αφορμή για την τουρκική εισβολή με τις τραγικές της συνέπειες. Οι συνέπειες αυτής της ανείπωτης προδοσίας είναι ολοζώντανες μπροστά στα μάτια μας και ας έχουν ήδη περάσει 43 ολόκληρα χρόνια.

Και να θέλει κάποιος να ξεχάσει αυτές τις τραγικές συνέπειες δεν μπορεί γιατί του τις υπενθυμίζουν η παρουσία των κατοχικών στρατευμάτων, οι πρόσφυγες, οι εγκλωβισμένοι καθώς και το γεγονός ότι δεν περνά βδομάδα που να μην έχουμε ενταφιασμό οστών αγνοουμένων μας από το φασιστικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή.

Η ενέργεια αυτή του Προέδρου της Βουλής είναι ακατανόητη και δημιουργεί πολλά ερωτηματικά και από το γεγονός ότι έγιναν προσπάθειες για να πεισθεί ο κ. Συλλούρης να ακυρώσει το δείπνο, αλλά απέτυχαν. Τελικά το δείπνο έγινε και σε αυτό παρευρέθηκαν μόνο οι ευρωβουλευτές της «Χρυσής Αυγής» και η Μπουμπουλίνα της Κύπρου Ελένη Θεοχάρους, η οποία για να δικαιολογήσει την παρουσία της σε ένα τέτοιο δείπνο επέλεξε τη διδασκαλική οδό προσφέροντας δωρεάν μαθήματα Δημοκρατίας σε όλους τους άλλους.

Μεταξύ των πολλών ερωτημάτων που προκύπτουν από το ατόπημα αυτό του Προέδρου της Βουλής είναι και το κατά πόσον οι εδώ στην Κύπρο συνεργάτες στο λεγόμενο χώρο του κέντρου αισθάνονται άραγε πως το «δείπνο» αυτό ήταν πράξη που στόχο είχε να υμνήσει τη Δημοκρατία ή ήταν πράξη με την οποία ο Πρόεδρος της Βουλής τιμούσε τους πεσόντες και τους αγνοουμένους της κυπριακής τραγωδίας.

Ο κ. Νικόλας Παπαδόπουλος π.χ. που υμνεί καθημερινά το χώρο του κέντρου και που δηλώνει περήφανος γιατί είναι ο υποψήφιος αυτού του χώρου για τις προσεχείς προεδρικές εκλογές αισθάνεται και περήφανος  για τις σχέσεις συνεργατών του από το χώρο αυτό με τη «Χρυσή Αυγή»; Ο κ. Σιζόπουλος και ο απλός κόσμος της ΕΔΕΚ πώς αισθάνονται ύστερα από τα αποκαλυπτήρια των συνοδοιπόρων;

*Μέλος Κ.Ε. ΑΚΕΛ