Δεν φτάνει η καταδίκη, χρειάζονται πρωτοβουλίες

Της Ελένης Κωνσταντίνου

 

 

Συμπληρώθηκαν χθες 39 χρόνια από την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους. Ακόμη μια πληγή πάνω σε αυτόν τον τόπο, ακόμη μια «κληρονομιά» που μας άφησε το δίδυμο έγκλημα του προδοτικού πραξικοπήματος και της βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Βγήκαν στους δρόμους για ακόμη μια χρονιά, μαθητές και φοιτητές για να φωνάξουν ότι δεν συμβιβάζονται ούτε με την κατοχή αλλά ούτε και με τη διχοτόμηση. Εκδηλώσεις καταδίκης του ψευδοκράτους από τη μια αλλά και εκδηλώσεις που διατρανώνουν τη θέληση και την ανάγκη για λύση και επανένωση. Με το να καταδικάζεις όμως, την ώρα που βρίσκεται το Κυπριακό σε πολύ οριακό σημείο δεν είναι αρκετό. Χρειάζονται να αναληφθούν νέες πρωτοβουλίες, να γίνουν κινήσεις, να μπορέσεις να δεις πώς ανακτάς το χαμένο έδαφος για να μπορείς να ελπίζεις ότι ο τόπος δεν θα διχοτομηθεί οριστικά.

Δυστυχώς όμως τα πράγματα είναι δύσκολα, με το ψευδοκράτος να προσπαθεί πλέον να αναβαθμιστεί μέχρι και να αναγνωριστεί. Έντονη είναι η ρητορική με τις απειλές και τις κινήσεις τετελεσμένων από πλευράς Τουρκίας και καλό είναι αυτό να μην υποβαθμίζεται αφού και στο παρελθόν βρεθήκαμε αντιμέτωποι με νέα δεδομένα έστω και αν μας έλεγαν κάποιοι ότι ήταν απλά πυροτεχνήματα. Αβέρωφ Νεοφύτου και Νίκος Χριστοδουλίδης όταν απειλήθηκε η Αμμόχωστος δεν θορυβήθηκαν, με τα αποτελέσματα να είναι γνωστά. Εκτός από το άνοιγμα μέρους της περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων, σήμερα είμαστε ενώπιον δηλώσεων που αφορούν τη μετατροπή της Αμμοχώστου σε πολιτιστική πρωτεύουσα των τουρκόφωνων πληθυσμών. Ενώ πλέον καθημερινές είναι οι τοποθετήσεις τόσο από πλευράς του κατοχικού ηγέτη Ερσίν Τατάρ όσο και της Άγκυρας για λύση δύο κρατών. Σχεδόν καθημερινά τα μηνύματα που στέλνουν στους Ελληνοκύπριους ότι πρέπει «να προσγειωθούν και να αντιληφθούν ότι πρέπει να προχωρήσουν με πρόταση λύσης που να βασίζεται στην ύπαρξη δύο χωριστών, κυρίαρχων, ισότιμων κρατών», αλλά και ότι «δεν μπορεί να εμποδιστεί η αναβάθμιση του καθεστώτος, στον δρόμο προς την αναγνώριση της “τδβκ”».

Δυστυχώς και οι χειρισμοί της ελληνοκυπριακής πλευράς, που αντί να εργάζονται για τη λύση, εργάζονταν για να πωλήσουν πύργους και να δώσουν «χρυσά» διαβατήρια, διευκόλυναν σε μεγάλο βαθμό τη ρητορική της Τουρκίας και τις νέες διχοτομικές ενέργειές της.

Το Κυπριακό βρίσκεται σήμερα στην πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας του, είναι αδήριτη η ανάγκη επίλυσής του διότι εάν συνεχιστεί η στασιμότητα που επικρατεί μετά το ναυάγιο στο Κραν Μοντανά, τότε το νησί κινδυνεύει με οριστική διχοτόμηση. Η ανάληψη πολιτικών και πρωτοβουλιών που να δημιουργούν προοπτική είναι μονόδρομος. Άλλωστε, αυτό φανερώνει και η καθημερινή εικόνα στη βόρεια πλευρά του νησιού μας, έτσι όπως τη βιώνουν και οι Τουρκοκύπριοι συμπατριώτες μας, και το τι οι ίδιοι μαρτυρούν για τις επιβουλές και τις παρεμβάσεις από πλευράς Άγκυρας. Το γεγονός ότι πολλοί επιλέγουν το τελευταίο διάστημα να μεταναστεύσουν και το ότι μέρα με τη μέρα αλλοιώνεται η σύνθεση του πληθυσμού, είναι κάτι που επίσης κάνει τα σχέδια του κατοχικού καθεστώτος πολύ πιο εύκολα.