Γ. Θεοδώρου: Είμαι περήφανος για την οικογένειά μου και το Λαϊκό Κίνημα

  • Ο Γ. Θεοδώρου είναι εθελοντής διανομέας της «Χαραυγής» για 35 χρόνια και με τη δράση του συνέβαλε στην καταξίωση της Αριστεράς στην κοινότητά του

    Από τα 12 του χρόνια πάλεψε για να επιβιώσει. Έκλαψε για τη φτώχεια του. Άφησε το σπίτι του για να βρει καλύτερες συνθήκες ζωής στη Λεμεσό και αργότερα στη Λιβύη

  • «Η ΠΕΟ µε τη δράση της άλλαξε τη ζωή των εργαζοµένων προς το καλύτερο. Αν δεν ήταν το Λαϊκό Κίνηµα, δεν θα µπορούσα να µεγαλώσω και να µορφώσω τα παιδιά µου»
  • «Για τους νεότερους, μια συμβουλή έχω: να είναι οργανωμένοι στη συντεχνία μας, να διεκδικούν τα δικαιώματά τους και να μελετούν»

 

Συνέντευξη στον  Νεόφυτο Άσσο, Γραμματέα Τ.Σ. ΠΕΟ Πάφου και Ε.Γ. Συντεχνίας Οικοδόμων ΠΕΟ Πάφου

Η δεκαετία του ’40 ήταν μία δύσκολη εποχή για την Κύπρο. Φτώχεια, πείνα… Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;

Από 12 χρονών δούλευα για να βγάλω λεφτά για να ζήσουµε. Ο πατέρας µου, γεωργός, πολύ φτωχός, δυσκολευόταν να συντηρήσει την οικογένεια. Μαζί µε άλλους συγχωριανούς µου πηγαίναµε περπατητοί στο Νέο Χωριό να µαζέψουµε χαρούπια. Μέναµε τη νύχτα εκεί, ήµασταν ξυπόλυτοι. ∆ουλεύαµε από το πρωί µέχρι τη νύχτα. Τέτοιες και άλλες δυσκολίες αντιµετώπισα στα παιδικά µου χρόνια.

Ποιο ήταν το πρώτο σου επάγγελμα;

Ο πατέρας µου, µου ανέθεσε την ευθύνη για τα ζώα που είχαµε. Εµένα δεν µου άρεσε, διαφωνήσαµε, τσακωθήκαµε και έφυγα από το σπίτι. Φεύγοντας, βρέθηκα αντιμέτωπος με µπλόκο που είχαν στήσει οι Εγγλέζοι. Κρύφτηκα µέχρι το πρωί. Τρία µερόνυχτα µε αναζητούσαν οι δικοί µου. Στη συνέχεια, άρχισα δουλειά ως πελεκάνος, όµως συνελήφθη ο µάστρος µου από τους Εγγλέζους και έµεινα χωρίς δουλειά.

Ήταν τότε που αποφάσισες να πάεις στη Λεµεσό. Πώς βρέθηκες εκεί;

Πήγα µε στελέχη της Αριστεράς στην Πάφο όπου είχαν συνεδρία. Εκεί έµεινα τη νύχτα στα γραφεία µαζί µε τον αείµνηστο Άριστο Λουκαΐδη, που εργαζόταν στην ΠΕΟ, ώστε το πρωί να πάω µε την ΚΕΜ στη Λεµεσό. Τη νύχτα που θα έπεφτα για ύπνο, έβγαλα από την τσέντα τα υποτιθέµενα σεντόνια για να κοιµηθώ. Ήταν παλιές βράκες του πατέρα µου, που µου έραψε η µάνα µου για να χρησιμοποιήσω ως σεντόνια. Μου ήρθε να βάλω τα κλάµατα από την ντροπή µου. Το πρωί σηκώθηκα και αναχώρησα για τη Λεµεσό.

Είχες κάποιους συγγενείς στη Λεμεσό; Ποιοι σε βοήθησαν για να βρεις δουλειά;

Συγγενείς µου ήταν τα στελέχη του Λαϊκού Κινήµατος και ο αδελφός µου, που έµενε στη Λεµεσό. Βρήκα δουλειά µέσω της ΠΕΟ ως πελεκάνος και στη συνέχεια καλουψιής. Άλλαζα συνέχεια εργοδότες γιατί έβρισκα περισσότερα λεφτά. Στο χωριό µου, ερχόµουν µόνο τις γιορτές. Στη Λεµεσό γνώρισα τον σύντροφο Στέφο Σάββα, µε τον οποίο αναπτύξαµε αδελφική σχέση. Μάλιστα βγάζαµε και σκοπιές στα γραφεία της ΠΕΟ, µην τυχόν γίνουν κακόβουλες ζηµιές από τους εθνικιστές. Εκείνη την περίοδο ο εθνικισµός ήταν σε έξαρση.

 

Πότε έγινες µέλος της ΠΕΟ και του ΑΚΕΛ;

Έγινα πρώτα µέλος της ΠΕΟ και στη συνέχεια µέλος του ΑΚΕΛ, το 1958. Ήταν τότε ο σύντροφος ∆ιοµήδης που µε πρότεινε και συνδέθηκα µε το ΑΚΕΛ. Στη Λεµεσό εργάστηκα µέχρι το 1968. Συνεργάστηκα µε αρκετά στελέχη και γνώρισα το κίνηµα της Αριστεράς, µετείχα σε συνεδρίες, κινητοποιήσεις και εξελισσόµουν σε δραστήριο µέλος.

Στη συνέχεια έρχεσαι πίσω στο χωριό σου. Οι ευκαιρίες όμως για δουλειά εκείνη την εποχή δεν ήταν πολλές. Με τι ασχολήθηκες;

Ήρθα στο χωριό και παντρεύτηκα. Έτσι έµεινα να εργαστώ στην περιοχή. Το 1962 προσλήφθηκα στο μεταλλείο της Λίµνης. Εκεί υπήρχαν αρκετοί εργαζόµενοι, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι και οι περισσότεροι ήταν µέλη της ΠΕΟ. Εργασία δύσκολη, ανθυγιεινή. Ήταν µεταλλείο χαλκού και πυρίτη. Θυµάµαι κάναµε απεργία µια εβδοµάδα και κερδίσαµε ½ σελίνι την ηµέρα. Τότε ήρθαν στο µεταλλείο ο συνάδελφος Ζιαρτίδης, Ποδινάς και Λασέττας, στελέχη της ΠΕΟ, που µας καθοδηγούσαν και βοηθούσαν τους μεταλλωρύχους.

Θυµάσαι κάποια γεγονότα της ταραγµένης εκείνης περιόδου;

Πέραν της απεργίας, θυµούµαι ότι κάποιους εργαζόµενους, όταν σχόλασαν από τη δουλειά και πήγαιναν στο χωριό τους στη Στενή, τους σκότωσαν οι Τούρκοι. Μετά από αυτό οι Τουρκοκύπριοι φοβούνταν να έρθουν στη δουλειά τις πρώτες µέρες, όµως ύστερα άρχισαν σιγά-σιγά να επιστρέφουν. Είχαµε Τουρκοκύπριους από τη Μακούντα, τη Χρυσοχού, την Πάνω Γιαλιά και την Πελαθούσα. Την περίοδο εκείνη οι δολοφονίες και από τις δύο πλευρές ήταν σχεδόν καθηµερινό φαινόµενο.

Στην κοινότητά σου ήσουν Γραμματέας του παραρτήµατος οικοδόµων της ΠΕΟ. Έφυγες όμως για δουλειά στο εξωτερικό μετά το πραξικόπημα και την εισβολή. Συνέχισες τη συνδικαλιστική σου δράση και εκεί;

Στο παράρτηµα της ΠΕΟ στο χωριό είχαµε αρκετά µέλη και πλήρωναν τη συνδροµή τους. Κάθε Πρωτοχρονιά επίσης κυκλοφορούσαµε λαχείο, συµβάλλοντας έτσι στην οικονοµική στήριξη της ΠΕΟ. Μετά το πραξικόπηµα και την εισβολή, καθώς και το κλείσιµο του µεταλλείου της Λίµνης, υποχρεώθηκα, το 1981, να φύγω στο εξωτερικό για δουλειά. Στη Λιβύη έκανα 4 χρόνια. Εκεί επίσης ανέπτυξα συνδικαλιστική δραστηριότητα ως στέλεχος της ΠΕΟ, εισπράτταµε τις συνδροµές και τον έρανο της ΠΕΟ και βοηθούσαµε τη συντεχνία. Οφείλω να οµολογήσω ότι εκείνα τα χρόνια ήταν τα πιο δύσκολα της ζωής µου. Όταν επέστρεψα, ασχολήθηκα στα αλουµίνια και µετά στο Τµήµα Ανάπτυξης Υδάτων, απ’ όπου και αφυπηρέτησα.

 

Μέσα από την πολύχρονη συνδικαλιστική σου δράση, πώς κρίνεις τη συνεισφορά της ΠΕΟ και του Λαϊκού Κινήματος στην κοινωνία;

Η ΠΕΟ µε τη δράση της άλλαξε τη ζωή των εργαζοµένων προς το καλύτερο. Αν δεν ήταν το Λαϊκό Κίνηµα, δεν θα µπορούσα να µεγαλώσω και να µορφώσω τα παιδιά µου. Κατά τη γνώµη µου, υπήρξαν σηµαντικά ωφελήµατα που πετύχαµε ως εργαζόµενοι, όπως Κοινωνικές Ασφαλίσεις, Ταµεία Προνοίας, άδειες ανάπαυσης, Ιατρείο κ.α.

Σε όλη σου τη ζωή ήσουν συνδεδεµένος µε την ΠΕΟ και το ΑΚΕΛ. Βίοι παράλληλοι. Γραµµατέας του παραρτήµατος Οικοδόµων ΠΕΟ Αγίας Μαρίνας Χρυσοχούς, Γραµµατέας της κοµµατικής οµάδας ΑΚΕΛ. Συνέβαλες στην καταξίωση της Αριστεράς στην κοινότητά σου. Με όλη αυτή τη δράση και την εµπειρία, τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις κλείνοντας αυτή την κουβέντα µας;

Να απευθυνθώ στους νεότερους και να τους συµβουλέψω να είναι οργανωµένοι στη συντεχνία µας, να διεκδικούν τα δικαιώµατά τους και να µελετούν. Θέλω επίσης να τονίσω πόσο περήφανος είµαι για την οικογένειά µου, τη σύζυγό µου και θέλω να την ευχαριστήσω για τη στήριξη που είχα τόσα χρόνια και τις δυσκολίες που περάσαµε µαζί. Ευχαριστώ τα παιδιά µου που είµαστε όλοι ενωµένοι και ψηφίζουµε όλοι την Αριστερά. Επίσης, άλλο τόσο νιώθω περήφανος για το κόµµα µου και το Λαϊκό Κίνηµα για την προσφορά του στους εργαζομένους και στην κοινωνία. Όσο µπορώ θα συνεχίσω τη δράση µου για το Κίνηµα της Αριστεράς.

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy