Γαλλία: Με πολλούς υποψηφίους κατέρχεται στις προεδρικές εκλογές η Αριστερά

• Χειρότερα δεν γίνεται για τα κόµµατα της γαλλικής Αριστεράς, λίγο πριν τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Μπροστά στο αδιέξοδο να ενώσουν δυνάµεις και να πάνε στις εκλογές µε ενιαίο συνδυασµό και κοινό υποψήφιο, υπήρξε µια πρωτοβουλία από οµάδα πολιτών µε στόχο την ανάδειξη κοινού υποψηφίου µε τη διεξαγωγή ενός «λαϊκού δηµοψηφίσµατος», η οποία ωστόσο δεν στέφθηκε µε επιτυχία και προκάλεσε νέες διαφωνίες…

Της ειδικής µας συνεργάτιδας, Μαρίας Δεναξά

Οι δύο γύροι των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία είναι προγραμματισμένοι για τις 10 και τις 24 Απριλίου και η προοπτική να βρεθεί κοινός υποψήφιος για την Αριστερά φαίνεται απομακρυσμένη. Μπροστά στο αδιέξοδο αυτό, υπήρξε πρωτοβουλία από Οµάδα Γάλλων Αριστερών, η αποκαλούμενη «Λαϊκή Προκριματική της Αριστεράς», η οποία στόχευε να τεθούν ονόµατα και να γίνει δηµοψήφισµα για να επιλεγεί ένας κοινός Αριστερός υποψήφιος που να στηριχθεί από όλους.

Στήθηκαν κάλπες και στην τετραήµερη ψηφοφορία πήραν µέρος 467.738 εγγεγραµµένα µέλη, συµµετοχή που ανέρχεται στο 84,1%. Επικράτησε µε ποσοστό 79% η Κριστίν Τοµπιρά, η πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης του Φρανσουά Ολαντ. ∆εύτερος στις προτιµήσεις των οπαδών της Αριστεράς ήρθε ο επικεφαλής των Οικολόγων, Γιανίκ Ζαντό και τρίτος ο Ζαν Λικ Μελανσόν της Ανυπότακτης Γαλλίας.

Στην κατάταξη των τελευταίων η νυν δήµαρχος του Παρισιού, Αν Ινταλγκό και οι άγνωστοι στο ευρύ κοινό ανεξάρτητοι υποψήφιοι, Άννα Αγκέµπ Πορτερό, Σαρλότ Μαρσαντίζ, πρώην δήµαρχος της πόλης Ρεν και Πιερ Λαροτουρού, ευρωβουλευτής.

Εκτός λίστας ήταν ο προεδρικός υποψήφιος του Κοµµουνιστικού Κόµµατος Φαµπιέν Ρουσέλ. Ωστόσο καµία από τις ηγετικές φυσιογνωµίες της Αριστεράς που διεκδικούν τη γαλλική προεδρία, πλην της Τοµπιρά, δεν αναγνώρισε την πρωτοβουλία των «άτυπων προκριµατικών», ούτε φυσικά και το αποτέλεσµά τους που επέφερε µεγαλύτερο διχασµό, διάσπαση και φαγωµάρα.

Μια ακόµα υποψηφιότητα… η Κριστίν Τοµπιρά

Η 69χρονη πολιτικός, γεννηµένη στη Γαλλική Γουιάνα, υπερπόντια περιοχή της Γαλλίας δίπλα στη Βραζιλία, όπου υπηρέτησε ως βουλευτής, έδωσε αγώνα για τη θέσπιση νοµοθεσίας που αναγνωρίζει το δουλεµπόριο ως έγκληµα κατά της ανθρωπότητας, ενώ ως Υπουργός ∆ικαιοσύνης επί διακυβέρνησης Φρανσουά Ολάντ προώθησε την ψήφιση του νόµου που επιτρέπει το γάµο µεταξύ οµόφυλων ζευγαριών το 2013.

Βλέποντας τη γαλλική Αριστερά να χαράζει πορεία Τιτανικού, η Κριστίν Τοµπιρά ανακοίνωσε στις 15 Ιανουαρίου πως θα διεκδικήσει τον προεδρικό θώκο και δέχτηκε να πάρει µέρος στην προκριµατική διαδικασία. Αµέσως µετά την επικράτησή της εξέφρασε την επιθυµία µιας «Αριστεράς ενώµενης και όρθιας» και ανακοίνωσε πως θα αναλάβει πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση αυτή, η οποία όµως έπεσε στο κενό, λαµβάνοντας υπόψη τις αντιδράσεις των επικεφαλής των κοµµάτων της Αριστεράς.

«Φόρεσε το παπούτσι που της είχαν ετοιµάσει. ∆εν µε αφορά, είναι δική τους δουλειά», ήταν η αντίδραση του Ζαν Λικ Μελανσόν. Στην ερώτηση δηµοσιογράφου για το τι θα ήθελε να ρωτήσει τη νικήτρια των προκριµατικών εκλογών, ο προεδρικός υποψήφιος των Οικολόγων-Πράσινων, Γιανίκ Ζαντό, απάντησε µονολεκτικά: «Τίποτα». Στη συνέχεια υπογράµµισε πως άλλη µια υποψηφιότητα για τη διεκδίκηση του προεδρικού θώκου διευρύνει το χάος που έχει δηµιουργηθεί στη γαλλική Αριστερά.

Από την πλευρά της η υποψήφια των σοσιαλιστών, Αν Ινταλγκό, δήλωσε πως δεν αισθάνεται «δεσµευµένη» από το αποτέλεσµα. Ωστόσο ήταν η δήµαρχος του Παρισιού εκείνη που ανακοίνωσε αρχές ∆εκεµβρίου τη διεξαγωγή του λαϊκού δηµοψηφίσµατος, µε ορισµένους να το βλέπουν ως µια πόρτα εξόδου, καθώς η υποψήφια των σοσιαλιστών για την προεδρία συγκεντρώνει ποσοστά στις δηµοσκοπήσεις που δεν ξεπερνούν το 5%.

Αν η Τοµπιρά αποδέχτηκε την όλη διαδικασία, ήταν γιατί το επιτελείο της θεωρούσε πως θα της χρησίµευε ως εφαλτήριο, ώστε να πιάσει στις δηµοσκοπήσεις 7-8% στην πρόθεση ψήφου. Την ίδια ώρα, είχαν υπολογίσει πως θα επέφερε µοιραίο πλήγµα στην Αν Ινταλγκό, που η διαφαινόµενη αποτυχία της θέτει σε κίνδυνο την οικονοµική επιβίωση του σοσιαλιστικού κόµµατος που την υποστηρίζει.

Οι διαµάχες αποτρέπουν ψηφοφόρους της Αριστεράς από το να προσέλθουν στις κάλπες

Πάντως η επικράτηση της Τοµπιρά στο λαϊκό δηµοψήφισµα και ο αδελφοκτόνος πόλεµος που ακολούθησε είναι σχεδόν βέβαιο πως αποτρέπει τους συµπαθούντες της Αριστεράς να προσέλθουν στις κάλπες.

Σύµφωνα µε δηµοσκόπηση για λογαριασµό του τηλεοπτικού σταθµού TF1, αν ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών διεξαγόταν την ερχόµενη Κυριακή, η πρόθεση ψήφου θα διαµορφωνόταν ως εξής: Eµανουέλ Μακρόν 24%, Μαρίν Λεπέν 17,5%, Βαλερί Πεκρές (δεξιά) 16,5%, Ερίκ Ζεµούρ (εθνικιστής) 13,5%, Ζαν Λικ Μελανσόν (Ανυπότακτη Γαλλία) 9,5%, Γιανίκ Ζαντό (Οικολόγοι Πράσινοι) 5%, Κριστίν Τοµπιρά 4%, Αν Ινταλγκό (σοσιαλιστές) 3,5%, Φαµπιάν Ρουσέλ (ΚΚΓ) 3,5%.

Στο δεύτερο γύρο, σε περίπτωση αναµέτρησης µεταξύ του Εµανουέλ Μακρόν και της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν, ο Πρόεδρος της ∆ηµοκρατίας θα κέρδιζε αποσπώντας το 55% των ψήφων έναντι 44%. Απέναντι στη Βαλερί Πεκρές θα επικρατούσε µε ποσοστό 54% έναντι 45% για τη δεξιά αντίπαλό του.

Αξιοσηµείωτο είναι το γεγονός πως το 66% των ψηφοφόρων δηλώνει πως σκοπεύει να πάει να ψηφίσει στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών.

Λιποταξίες στο κόµµα της Λεπέν

Σηµαντικό πλήγµα στη Μαρίν Λεπέν απέφερε η ανιψιά της, η Μαριόν Μαρεσάλ, που είναι πολύ δηµοφιλής µεταξύ των Γάλλων ακροδεξιών ψηφοφόρων. Η νεαρή πολιτικός δήλωσε πως ο Ερίκ Ζεµούρ είναι καλύτερος υποψήφιος από τη θεία της για τις προεδρικές εκλογές, αφήνοντας να εννοηθεί πως προτίθεται να υποστηρίξει τον εθνικιστή πολιτικό. Ήδη από τον Εθνικό Συναγερµό έχουν αποχωρήσει το τελευταίο διάστηµα δύο ευρωβουλευτές.

«Αυτοί που θέλουν να φύγουν µπορούν να το κάνουν, αλλά πρέπει να το κάνουν τώρα. Το να έχουµε εδώ κάποιους που η καρδιά και ο νους τους είναι αλλού, είναι απαράδεκτο. ∆είχνει έλλειψη αξιοπρέπειας και σεβασµού απέναντι στους υποστηρικτές µας», ήταν η απάντηση της Μαρίν Λεπέν, η οποία χαρακτήρισε ως «προδοσία» στο περιβάλλον της την απόφαση της ανιψιάς της. «Η Μαρίν τη µεγάλωσε από τότε που ήταν µικρή. Φυσικά και µας πληγώνει το θέµα. Η Μαριόν έχει µια πλευρά οπορτουνιστική», δήλωσε συνεργάτης της Μαρίν Λεπέν, η οποία γνώρισε πολλές οικογενειακές προδοσίες στην καριέρα της.

Το ελληνικό µοντέλο για το µεταναστευτικό ψηφίζει η Πεκρές

Το ελληνικό µοντέλο ως προς τη µεταναστευτική πολιτική καλεί να ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες χώρες της Ε.Ε. η υποψήφια της Δεξιάς για το προεδρικό αξίωµα, Βαλερί Πεκρές. Η Πεκρές είναι πεπεισµένη πως το µεταναστευτικό είναι η «αχίλλειος πτέρνα» του «Μακρονισµού». Η δεξιά πολιτικός επισκέφτηκε πρόσφατα το κέντρο υποδοχής µεταναστών στη Σάµο, όπου επανέλαβε το κάλεσµά της.

Όµως, όπως επισηµαίνουν πολιτικοί αναλυτές, το να ακολουθηθεί το ελληνικό µοντέλο, όπως η ίδια δεσµεύεται πως θα πράξει, σηµαίνει «ικανότητα απόρριψης των αδειών παραµονής και των αιτήσεων ασύλου σε λιγότερο από είκοσι πέντε ηµέρες, απαγόρευση της ανεξέλεγκτης εγκατάστασης παραγκουπόλεων µε τη δηµιουργία ασφαλών και αξιοπρεπών κέντρων ρύθµισης, εξασφάλιση πραγµατικών κρατήσεων για όσους δεν ζητούν άσυλο, ενίσχυση των ελέγχων στα εξωτερικά σύνορα της Ευρώπης µε την αύξηση των επιχειρησιακών µέσων της Frontex, παροχή στα ευρωπαϊκά συνοριακά κράτη κλειστών κέντρων τύπου Σάµου…»

Η υποψήφια της Δεξιάς υποστηρίζει επίσης την πρωτοβουλία δώδεκα ευρωπαϊκών χωρών (µεταξύ των οποίων η Ελλάδα και η Κύπρος), οι οποίες ζητούν από τις Βρυξέλλες να χρηµατοδοτήσουν τα φυσικά σύνορα κατά των µεταναστευτικών ροών και να συµπεριλάβουν τα µέσα αυτά στο µελλοντικό «µεταναστευτικό» σύµφωνο.

Η Πεκρές πιστεύει ότι η αποτελεσµατικότητα των µέσων θα προκαλέσει µια «ενάρετη αλυσιδωτή αντίδραση». Εάν, δηλαδή, κάθε χώρα προστατεύεται καλύτερα και εάν οι ροές ανακατευθύνονται προς τα 2.000 υποχρεωτικά σηµεία διέλευσης που προβλέπονται ήδη από τις συµφωνίες Σένγκεν, όλη η Ευρώπη θα ωφεληθεί. Επιπροσθέτως, θεωρεί πως θα σταλεί ένα «σαφές»µήνυµα στις χώρες προέλευσης.

Τέλος, στο πλαίσιο της Σένγκεν, υποστηρίζει µια συµµαχία µεταξύ των συνοριακών χωρών για την εδραίωση των εξωτερικών συνόρων της Ευρώπης.