Γαλλία: Το 63% των Γάλλων δεν επιθυµεί να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές ο Μακρόν

• Ο Εµανουέλ Μακρόν κέρδισε την περασµένη Κυριακή τη µονοµαχία µε την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν µε 58,54% έναντι 41,46%. Όµως πίσω από τη µαρκίζα που γράφει «µεγάλη νίκη» καταγράφεται µια αποχή-ρεκόρ του 28,1%, 6,35% λευκή ψήφος και 2,25% άκυρα ψηφοδέλτια.
• Η νίκη Μακρόν είναι αποτέλεσµα της απόρριψης της ακροδεξιάς και όχι θετικής αποδοχής του ιδίου ή του προγράµµατός του

Της ειδικής µας συνεργάτιδας Μαρίας ∆εναξά

Στα 44 του χρόνια ο Εµανουέλ Μακρόν, κερδίζοντας τη µονοµαχία κατά της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν µε 58,54% έναντι 41,46%, έκανε µια θριαµβευτική είσοδο στο πολύ κλειστό κλαµπ των Προέδρων της Πέµπτης Γαλλικής ∆ηµοκρατίας που εκλέγονται για δεύτερη θητεία, κάτι που έχει να επαναληφθεί εδώ και 20 χρόνια, µιας και ο τελευταίος Πρόεδρος που κατάφερε να εκλεγεί δύο φορές ήταν ο Ζακ Σιράκ.

Όµως πίσω από τη µαρκίζα που γράφει «µεγάλη νίκη» καταγράφεται το 28,01% της αποχής, ρεκόρ που είχε να καταγραφεί από τις προεδρικές εκλογές του 1969, η λευκή ψήφος, που αντιπροσωπεύει το 6,35% και το 2,25% των άκυρων ψηφοδελτίων καθιστούν τον Εµανουέλ Μακρόν έναν Πρόεδρο µε πήλινα πόδια που προσεχώς θα αντιµετωπίσει µια ακόµη πιο έντονη δοκιµασία και αποδοκιµασία απ’ ό,τι την τελευταία πενταετία, µιας και ο κοινωνικός αναβρασµός δεν λέει να κοπάσει.

Σε απόγνωση η γαλλική κοινωνία

Για τους περισσότερους πολιτικούς αναλυτές η νίκη του είναι το αποτέλεσµα µιας απόρριψης κι όχι αποδοχής του ιδίου ή του προγράµµατός του. Χαρακτηριστικά είναι τα ποσοστά δηµοσκοπήσεων που διενεργήθηκαν λίγο µετά την επικράτησή του και µαρτυρούν τον κατακερµατισµό και την απόγνωση της γαλλικής κοινωνίας.

Το 63% των Γάλλων δεν επιθυµεί ο Εµανουέλ Μακρόν να κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές, σύµφωνα µε δηµοσκόπηση του Ινστιτούτου OpinionWay για το ραδιοσταθµό Europe 1. Σε δηµοσκόπηση του Ινστιτούτου Ipsos-Sopra Steria το 42% των ψηφοφόρων που επέλεξαν τον Μακρόν τον ψήφισαν για να εµποδίσουν τη Μαρίν Λεπέν, την οποία ψήφισε το 49% των ηλικιών 18-24 και το 55% των 25-34 στο δεύτερο γύρο, σύµφωνα µε άλλη δηµοσκόπηση της Opinion Way.

Μια αποδοχή της ακροδεξιάς που τροµάζει, είκοσι χρόνια µετά την πρώτη είσοδό της στο δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών και το 82,21% που έλαβε ο Ζακ Σιράκ έναντι του Ζαν-Μαρί Λεπέν χάρη στο «ρεπουµπλικανικό µέτωπο».

Το µειωµένο κατά 8% ποσοστό που έλαβε ο Εµανουέλ Μακρόν στο δεύτερο γύρο, σε σύγκριση µε το αποτέλεσµα του 2017 και η µεγάλη ενίσχυση του κόµµατος της Μαρίν Λεπέν µαρτυρούν την κόπωση των ψηφοφόρων να υψώνουν φράγµα σε ένα κόµµα σκιάχτρο, που υπό άλλες, καλύτερες κοινωνικές συνθήκες και όχι µόνο δεν θα υπήρχε.

∆ύσκολα ο Μακρόν εξασφαλίζει κοινοβουλευτική πλειοψηφία

Ο Εµανουέλ Μακρόν, ο οποίος σύµφωνα µε το Σύνταγμα δεν θα µπορεί να θέσει υποψηφιότητα για επανεκλογή του το 2027, δείχνει να έχει καταλάβει τη δύσκολη θέση στην οποία έχει περιέλθει η Γαλλία. Τουλάχιστον αυτό άφησε να εννοηθεί το βράδυ της επινίκιας οµιλίας του.

«Γνωρίζω ότι πολλοί συµπατριώτες µας µε ψήφισαν σήµερα όχι για να υποστηρίξουν τις ιδέες που ασπάζοµαι, αλλά για να εµποδίσουν τις ιδέες της ακροδεξιάς. Και θέλω να τους ευχαριστήσω και να τους πω ότι γνωρίζω ότι αυτή η ψήφος µε δεσµεύει για τα επόµενα χρόνια», δήλωσε ο Μακρόν, που υποσχέθηκε πως δεν θα είναι «ο Πρόεδρος του ενός στρατοπέδου, αλλά ο Πρόεδρος όλων».

Μια υπόσχεση που θυµίζει εκείνη της πρώτης νίκης του, στις 7 Μαΐου 2017, όταν δήλωσε για τους ψηφοφόρους της Μαρίν Λεπέν ότι θα κάνει «τα πάντα ώστε να µην έχουν πλέον κανένα λόγο να ψηφίζουν τα άκρα». Πέντε χρόνια αργότερα η υπόσχεση δεν τηρήθηκε.

Ο Μακρόν εµφανίστηκε ενωτικός, επειδή γνωρίζει πως όχι µόνο δεν θα επωφεληθεί από καµία περίοδο χάριτος, αλλά έχει µπροστά του άλλη µια αβέβαιη εκλογική αναµέτρηση, καθώς τον Ιούνιο θα διεξαχθούν οι βουλευτικές εκλογές, όπου θα µπορούσε να χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Σήµερα σχεδόν έξι στους δέκα Γάλλους ψηφίζουν κόµµατα που µπορούν να περιγραφούν ως εξτρεµιστικά, λαϊκιστικά, αντισυστηµικά ή κόµµατα διαµαρτυρίας, τα οποία όµως έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό ότι είναι προϊόν κοινωνικής οργής, που αύριο θα µπορούσε να βρει λιγότερο ειρηνικούς τρόπους να εκδηλωθεί.

Κατά την περίοδο της πρώτης θητείας του Εµανουέλ Μακρόν η κρίση των Κίτρινων Γιλέκων έδειξε ότι η Γαλλία είναι τόσο ανήσυχη και θυµωµένη, που πλέον βρίσκεται στο έλεος της παραµικρής σπίθας, διαθέσιµη για όλες τις εξεγέρσεις και τις διαµαρτυρίες, τη στιγµή που τα «δύσκολα», σύµφωνα µε τους πολιτικούς αναλυτές, θα τα βρει µπροστά του ο Εµανουέλ Μακρόν.

Τεράστιες οι κοινωνικο-οικονοµικές προκλήσεις για τον Μακρόν

Η ολέθρια κατάσταση των δηµοσίων οικονοµικών της χώρας, η µεγάλη παρακµή του βιοµηχανικού ιστού, οι συνέπειες της ανεξέλεγκτης µετανάστευσης, η κατάρρευση του εκπαιδευτικού συστήµατος και της υγειονοµικής περίθαλψης, η σκληρή οικονοµική πραγµατικότητα για εκατοµµύρια Γάλλους, που επιδεινώθηκε από τις συνέπειες της ουκρανικής κρίσης, είναι οι προκλήσεις της επόµενης πενταετίας του Γάλλου Προέδρου, ο οποίος φαίνεται πως δεν διαθέτει περιθώριο ελιγµών.

Τώρα που ο «κίνδυνος Λεπέν» έχει περάσει, οι «λιτοί» Ευρωπαίοι (ιδίως οι Γερµανοί, οι οποίοι δικαίως ανησυχούν) δεν θα ανέχονται για πολύ τις οικονοµικές φαντασιώσεις της Γαλλίας.

Η επόµενη κυβέρνηση θα πρέπει να δροµολογήσει δύσκολες µεταρρυθµίσεις και να δώσει υποσχέσεις αυστηρής δηµοσιονοµικής πολιτικής, ώστε να καθησυχάσει τις αγορές. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να δεσµευτεί για τις ενεργειακές και στρατιωτικές επενδυτικές δαπάνες που καθίστανται αναγκαίες λόγω της νέας διεθνούς κατάστασης. Με άλλα λόγια, δεν θα µείνουν πολλά για να χρηµατοδοτηθούν οι προεκλογικές υποσχέσεις που έδωσε απλόχερα ο Εµανουέλ Μακρόν τις τελευταίες εβδοµάδες!

Μέσα σ’ αυτό το κλίµα η προσοχή όλων στρέφεται στις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου, όπου η κατάσταση περιγράφεται ως «κινούµενη άµµος» από πολιτικούς αναλυτές. Ήδη η περίοδος των διαβουλεύσεων για την επίτευξη συµφωνιών συνεργασίας ξεκίνησε ενόψει της κρίσιµης αναµέτρησης που θα κρίνει αν ο Εµανουέλ Μακρόν θα κυβερνήσει έτσι όπως επιθυµεί ή θα περιοριστεί σε µια συγκατοίκηση, η οποία θα εµποδίσει τους σχεδιασµούς διακυβέρνησης που έχει κατά νου.

Στην ακροδεξιά εξετάζουν το αν και κατά πόσο είναι εφικτό το κόµµα της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν και του εθνικιστή Έρικ Ζεµούρ να δηλώσουν συµµετοχή µε κοινό ψηφοδέλτιο. Προς το παρόν αυτό δείχνει ανέφικτο, κυρίως µετά το «καρφί» του Ζεµούρ ότι εδώ και 50 χρόνια οι Λεπέν χάνουν στις εκλογές.

Προσπάθειες για κοινή κάθοδο της Αριστεράς

Από την άλλη, στο χώρο της Αριστεράς εντείνονται οι διαβουλεύσεις για κοινή κάθοδο των Οικολόγων και του Κοµµουνιστικού Κόµµατος µε την «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν Λυκ Μελανσόν. Εδώ οι πιθανότητες επίτευξης συµφωνίας εµφανίζονται περισσότερες, αλλά, όπως συχνά λένε οι Γάλλοι, «ο διάβολος κρύβεται στις λεπτοµέρειες». Ήδη στελέχη της «Ανυπότακτης Γαλλίας» αναγνωρίζουν «δυσκολίες» στο διάλογο µε τους Οικολόγους, που απορρέουν από τις διαφορετικές απόψεις µέσα στους κόλπους του κόµµατος.

Ένα από τα αγκάθια των διαπραγµατεύσεων είναι η επιθυµία του Ζαν Λυκ Μελανσόν να γίνει πρωθυπουργός. Την ίδια φιλοδοξία φέρεται να έχει και ο επικεφαλής των Οικολόγων Γιανίκ Ζαντό. Μάλιστα, φήµες θέλουν τον Μακρόν, σε µια προσπάθεια περαιτέρω διάσπασης της Αριστεράς, να έχει ήδη προτείνει αυτό το αξίωµα στον Ζαντό.

Η ατµόσφαιρα είναι νεφελώδης και στις συζητήσεις των στελεχών της «Ανυπότακτης Γαλλίας» µε τα στελέχη του σοσιαλιστικού κόµµατος, όπου δεν έχει βγει ακόµη λευκός καπνός.

Στην αντίπερα όχθη, δεν έχει αποφασιστεί η στάση της Δεξιάς. Μεγαλοστελέχη των Ρεπουμπλικανών δηλώνουν πως δεν επιθυµούν συνεργασίες σε τοπικό επίπεδο µε τους εκπροσώπους της παράταξης του Εµανουέλ Μακρόν. Παρόλο που θα µπορούσε να επιλεγεί αυτή η γραµµή, ωστόσο τίποτα δεν µπορεί να αποκλείσει τις τοπικές συνεργασίες. Κι αυτό ισχύει για όλα τα κόµµατα.