Γεωργική πολιτική και αγροοικολογία

Του
Άντρου Γ. Καραγιάννη*

 

Η συνεχιζόµενη κλιµατική αλλαγή αλλά και η πανδηµία του κορονοϊού έχουν αναγκάσει αρκετούς καταναλωτές να αλλάξουν τις διατροφικές τους συνήθειες. Αρκετός κόσµος άρχισε πλέον να ενδιαφέρεται πραγµατικά για το τι καταλήγει στο πιάτο του, ενώ πολλοί δίνουν έµφαση στην ποιότητα και στην προέλευση των προϊόντων. Μέσω της Πράσινης Συµφωνίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δροµολόγησε αρκετές στρατηγικές µε στόχο τη µετάβαση σε µια νέα κοινή γεωργική πολιτική. Μέχρι το 2030 η Ε.Ε. θα πρέπει να µειώσει αισθητά τη χρήση λιπασµάτων, φυτοφαρµάκων, αντιβιοτικών και να αυξήσει την οικολογική παραγωγή.

Η αγροοικολογία εντάσσεται στη στρατηγική «Από το αγρόκτηµα στο πιάτο». Όπως αναφέρεται σε γνωµοδότηση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής των Περιφερειών, η αγροοικολογία µειώνει αισθητά τα αποτυπώµατα άνθρακα στη γεωργία, ευνοεί την ανάκτηση της βιοποικιλότητας, διασφαλίζει τη γονιµότητα του εδάφους και εξασφαλίζει υγιεινή και προσιτή διατροφή. […] Μέσω της αγροοικολογίας δηµιουργούνται αρκετές µικροµεσαίες γεωργικές επιχειρήσεις, συµβάλλοντας έτσι στην αύξηση της απασχόλησης νέων αγροτών και τη µόνιµη εγκατάστασή τους στην επαρχία.

Μέχρι σήµερα ακούγαµε για τη γεωργία, κτηνοτροφία και τη βιολογική καλλιέργεια, όµως η αγροοικολογία βρίσκεται ένα βήµα πιο µπροστά. Η αγροοικολογία αναπτύσσεται σε ζωντανά, εύφορα εδάφη, απαλλαγµένα από φυτοφάρµακα που ευνοούν την υγεία και ποιότητα των φυτών και είναι πιο ανθεκτικά στα ακραία καιρικά φαινόµενα. Η αγροοικολογία εστιάζει σε γεωργικές πρακτικές που αφορούν το φύτεµα δέντρων και φραχτών από θάµνους γύρω από τα αγροτεµάχια, την καλλιέργεια ψυχανθών για δέσµευση αζώτου στο έδαφος, την ανάµειξη ειδών και ποικιλιών στο ίδιο χωράφι, την ανάκτηση των τοπικών σπόρων που είναι καλύτερα προσαρµοσµένοι στο έδαφος και το κλίµα.

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανησυχεί και για την εντατική κτηνοτροφία, αφού ορισµένες γεωργικές περιοχές έχουν καταστεί πραγµατικά εργοστάσια κρέατος. Πολλοί καταναλωτές άρχισαν να µειώνουν την κατανάλωση κρέατος και να εντάσσουν στο διατροφολόγιό τους περισσότερα φρούτα και λαχανικά, ενώ οι καταναλωτές κρέατος ενδιαφέρονται πιο πολύ για προϊόντα που προέρχονται από µικρές κτηνοτροφικές µονάδες και από ζώα που βόσκουν στη φύση. Τα ζώα όµως θα πρέπει να απολαµβάνουν πολύ καλές συνθήκες διαβίωσης και να µην ταλαιπωρούνται κατά τη µεταφορά τους στο σφαγείο. […]

Η εφαρµογή της πολιτικής αυτής περνά από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία καλείται να στηρίξει την τοπική παραγωγή, την επιµόρφωση των νέων και νεοεισερχόµενων αγροτών. Τα τοπικά και βιολογικά προϊόντα θα πρέπει να διατίθενται στις λαϊκές αγορές και στα τοπικά παντοπωλεία, ενώ οι Τοπικές Αρχές θα πρέπει να προστατεύουν την εύφορη γη από τη µόλυνση των λυµάτων και τη µαζική οικιστική και τουριστική ανάπτυξη. Αν πραγµατικά επιθυµούµε µέχρι το 2050 να απαλλαγούµε από τα ορυκτά καύσιµα και να σώσουµε τον πλανήτη, θα πρέπει να εστιάσουµε σε έναν αγροοικολογικό µετασχηµατισµό. Οι δε αγροτικές περιοχές θα πρέπει να διατηρηθούν ζωντανές, για να συνεχίσουν να προωθούν την αγροοικολογία και τον αγροτουρισµό µέσω τοπικών, ποιοτικών και υγιεινών προϊόντων.

* ∆ήµαρχος ∆ερύνειας