ΓΓ ΑΚΕΛ για Κυπριακό: «Ο χρόνος στην κλεψύδρα αδειάζει – Ο Πρόεδρος φαίνεται να μην ανησυχεί…»

Χαιρετισμό κατά την παρουσίαση του βιβλίου του Νιαζί Γκιζιλγιουρέκ «Από τον Κεμαλισμό στον Ερντογανισμό – Η πορεία της σύγχρονης Τουρκίας και οι Τουρκοκύπριοι», απηύθυνε ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου.

Αφού αναφέρθηκε στο νέο βιβλίο του Νιαζί Κιζίλγιουρεκ, ο κ. Στεφάνου τόνισε ότι η άγονη παρέλευση του χρόνου χωρίς λύση, μας παίρνει ολοταχώς στην οριστική διχοτόμηση.

Την ίδια στιγμή, ο Γενικός Γραμματέας του ΑΚΕΛ εξέφρασε την ελπίδα να αντιληφθούν οι κυβερνώντες το επικίνδυνο σημείο στο οποίο βρισκόμαστε στο Κυπριακό, να μελετήσουν σοβαρά την πρόταση του ΑΚΕΛ και να προβληματιστούν για τα επόμενα βήματα.

Αυτούσιος ο χαιρετισμός του κ. Στεφάνου:

«Συγχαίρω θερμά τον Νιαζί Κιζιλγιουρέκ για την έκδοση ακόμα ενός βιβλίου.

Πολυγραφότατος ο Νιαζί και μπράβο του. Τα μπράβο πάνε και στο γεγονός ότι η συγγραφική δουλειά του Νιαζί ρίχνει φως σε σημαντικά και δύσκολα ζητήματα ιστορίας και πολιτικής, πολύ χρήσιμα για την ερμηνεία προβλημάτων και ζητημάτων τα οποία είναι επίκαιρα και καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε.

Στο συγκεκριμένο βιβλίο ο Νιαζί εξετάζει την κατάσταση στην Τουρκία και πώς αυτή επηρεάζει τη σχέση της με την τουρκοκυπριακή κοινότητα. Μια σχέση που πάει πίσω στην ιστορία του πρώτου μισού του 20ου αιώνα. Είναι γνωστό ότι η κατάσταση και οι εν γένει εξελίξεις στην Τουρκία πάντοτε διαδραματίζουν ρόλο και έχουν επίδραση πάνω στην τουρκοκυπριακή κοινότητα. Επί των ημερών του Ερντογάν στην εξουσία, αυτή η επίδραση έγινε ακόμα πιο έντονη, ανάλογη της ασφυκτικής πίεσης που βάζει πάνω στην τουρκοκυπριακή κοινότητα η Τουρκία, με κύριο χαρακτηριστικό την έντονη προσπάθεια για αλλαγή της κοσμικής ταυτότητάς της.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Ερντογάν επηρεάζει την πορεία της Τουρκίας όσο κανένας άλλος ηγέτης της από την εποχή του Κεμάλ Ατατούρκ. Τα χαρακτηριστικά της ηγεμονίας του στη χώρα είναι μοναδικά γι’ αυτό και δεν είναι καθόλου αυθαίρετος ο ορισμός που χρησιμοποιεί ο Νιαζί για να τα καλύψει: ερντογανισμός, όπως λέμε κεμαλισμός.

Ο κεμαλισμός ήθελε το κράτος να φτιάξει το έθνος του. Ένα κοσμικό κράτος, λαϊκής κυριαρχίας, σφιχτοδεμένο με τον εθνικισμό ώστε η κοινωνία να κρατηθεί δεμένη με την ταυτότητα του Τούρκου.

Παρομοίως και ο ερντογανισμός ήθελε το κράτος να φτιάξει το έθνος του. Ένα έθνος συντηρητικό, μουσουλμανικό. Με ηγέτη μια φιγούρα που πουλά ένα πολύ συγκεκριμένο προφίλ. Από μια φτωχογειτονιά της Κωνσταντινούπολης, φιλεύσπλαχνος, που κατανοεί και συμπαρίσταται στον λαό. Όχι όμως ολόκληρο τον λαό. Αλλά το κομμάτι του λαού που γέννησε το αφήγημά του ή που πίστεψε σ’ αυτό.

Μιλώντας για την αλλοίωση του κοσμικού χαρακτήρα της τουρκοκυπριακής κοινότητας που επιβάλλει η Τουρκία αναπόφευκτα η σκέψη πάει στα μεγαλεπίβολα σχέδια της τουρκικής προεδρίας για τα νέα κτίρια της λεγόμενης «βουλής» και της λεγόμενης «προεδρίας» στα κατεχόμενα διανθισμένα με το παραδοσιακό οθωμανικό στυλ που προσδίδουν οι «εθνικοί κήποι».

Ασφαλώς αυτό το παράδειγμα δεν είναι το μόνο. Ο ερντογανισμός επιχειρεί να πάρει από το χέρι την τουρκοκυπριακή κοινότητα και να της υποδείξει την ταυτότητά της. Και στην περίπτωση που δεν την πείθει, μπορεί πάντοτε να της την επιβάλει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υποχρεωτική διδασκαλία των θρησκευτικών και το μέτωπο που άνοιξε στα κατεχόμενα με την αντίδραση των συντεχνιών των δασκάλων. Η οικοδόμηση μιναρέδων, η ωμή αρχιτεκτονική παρέμβαση που φροντίζει να θυμίζει συνεχώς στους Τουρκοκύπριους ότι «η Άγκυρα είναι εδώ». Ή ακόμα, η επιβολή στην τουρκοκυπριακή κοινότητα του ηγέτη της με ωμές παρεμβάσεις, όπως έκανε στην τελευταία εκλογική διαδικασία, όταν η Τουρκία επέβαλε τον Ερσίν Τατάρ για να απαλλαγεί από τον ενοχλητικό Μουσταφά Ακιντζί.

Επιπλέον, έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια μια διαδικασία αντικατάστασης των κυπριακών προϊόντων με τουρκικά, εμπέδωσης ενός άλλου πολιτισμού που ξεκινά από τις κοινωνικές σχέσεις, τις επιχειρήσεις και φτάνει μέχρι και τα τηλεοπτικά προϊόντα, σειρές και διαφημίσεις.

Αναλόγως όπως είχε συμβεί και στο εσωτερικό της Τουρκίας στην προσπάθεια του ερντογανισμού να εμπεδώσει στο συλλογικό ασυνείδητο το ένδοξο οθωμανικό παρελθόν με ιστορικές τηλεοπτικές σειρές. Αυτό βεβαίως ήταν το ένα κομμάτι της προσπάθειας απόκτησης πολιτισμικής εξουσίας. Το άλλο ήταν οι ανοικτές επιθέσεις σε διανοούμενους, η ωμή παρέμβαση σε πανεπιστήμια και πολλά άλλα.

Αυτή είναι και η συνταγή πάνω στην οποία στηρίζεται ο Ερντογάν και το κόμμα του. Η συνταγή του «εμείς και οι άλλοι». Ο διχασμός αυτός είναι το έδαφος πάνω στο οποίο προσπαθεί να λάβει τη νομιμοποίηση που χρειάζεται ο Ερντογανισμός και στην Τουρκία και στην κατεχόμενη Κύπρο.

Σε κάθε περίπτωση, η εξουσία ήταν και παραμένει το μέγα ζήτημα. Και όταν σε αυτήν προκύψει κενό τότε η κάθε δύναμη, εθνική ή κοινωνική, ξεκινά να επιδιώκει ρόλο διεκδικώντας την. Αυτό ήταν το ζητούμενο και στην περίπτωση της εκδήλωσης της Αραβικής Άνοιξης. Ο Νταβούτογλου είδε την ευκαιρία για την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Μα όταν η Αραβική Άνοιξη κατέρρευσε η Τουρκία βρέθηκε απομονωμένη στην περιοχή. Όμως υπάρχει πάντα η θάλασσα. Όπως ο Νταβούτογλου με το δόγμα του στρατηγικού βάθους διεκδίκησε ξηρά, έτσι και το δόγμα της Γαλάζιας Πατρίδας διεκδικεί χώρο για την Τουρκία στην θάλασσα. Με αυτονόητο πεδίο διεκδίκησης την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ.

Και πάλι η Κύπρος γίνεται το στοίχημα για τις δυνάμεις που βγαίνουν στο προσκήνιο για να διεκδικήσουν χώρο για την Τουρκία, για τον στρατό και τις δυνάμεις που εναντιώνονται στη λύση του Κυπριακού.

Η κατοχή μέσα σε ένα ειρηνικό πλαίσιο και η διευθέτηση του Κυπριακού με τη διχοτόμηση της Κύπρου που θα επιτυγχάνεται λίγο-λίγο είναι ο προφανής στόχος. Κομμάτι αυτής της προσπάθειας είναι η προσπάθεια δημιουργίας τετελεσμένων στην κυπριακή ΑΟΖ και στο Βαρώσι.

Αυτή η διαπίστωση πρέπει να γίνει συνείδηση σε όσους κρατούν την τύχη του κυπριακού λαού στα χέρια τους. Η σωστή ανάγνωση των εξελίξεων πρέπει να γίνει -έπρεπε ήδη να ήταν- η πυξίδα για τα επόμενα βήματα. Είναι πασίδηλο πλέον ότι η άγονη παρέλευση του χρόνου χωρίς λύση, μάς παίρνει ολοταχώς στην οριστική διχοτόμηση.

Γι’ αυτό εμείς επιμένουμε να καλούμε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες. Γιατί ο κάθε αντικειμενικός παρατηρητής μπορεί να δει ότι η Άγκυρα, εκμεταλλευόμενη πλήρως το αδιέξοδο και το διαπραγματευτικό κενό στο Κυπριακό βαδίζει με υπομονή και με συγκεκριμένες ενέργειες προς την οριστική διχοτόμηση και η πλευρά μας παλινωδεί, ουσιαστικά δεν κάνει κάτι ουσιαστικό και περιορίζεται στις καταγγελίες που δεν μπορούν να αποτρέψουν τη διολίσθηση στη διχοτόμηση.

Το ΑΚΕΛ έχει παραδώσει στον κ. Αναστασιάδη μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση για το πώς μπορούμε να επιδιώξουμε τη δημιουργία δυναμικής επανέναρξης των διαπραγματεύσεων. Πρόταση η οποία δίνει συγκεκριμένο περιεχόμενο στη θέση του Γ.Γ. του ΟΗΕ για μετατροπή του Φυσικού Αερίου σε καταλύτη για λύση.

Ευχή και ελπίδα μας είναι έστω και τώρα, ο κ. Αναστασιάδης και ο ΔΗΣΥ να κατανοήσουν το επικίνδυνο σημείο στο οποίο βρισκόμαστε, να μελετήσουν σοβαρά την πρόταση του ΑΚΕΛ και να προβληματιστούν για τα επόμενα βήματα.

Ο χρόνος στην κλεψύδρα αδειάζει. Οι γενιές στις δύο κοινότητες αλλάζουν. Κινδυνεύουμε πλέον να φτάσουμε στο σημείο που το μόνο που θα δένει τους Κυπρίους, είτε Ελληνοκύπριους είτε Τουρκοκύπριους, με τη μισή τους πατρίδα μερικές παλιές φωτογραφίες ή ιστορίες από τα παλιά που τους διηγούνταν οι γονείς τους. Βλέπουμε πόσο ασφυκτικά σφιχταγκαλιάζει την τουρκοκυπριακή κοινότητα η Άγκυρα.

Βλέπουμε ότι ευτυχώς υπάρχει ένα κομμάτι της που αντιστέκεται. Μα δεν θα αντέχει ν’ αντιστέκεται για πάντα. Αυτό πρέπει να το κατανοήσουν όλοι πριν να είναι αργά. Και πρώτα απ’ όλα ο Πρόεδρος ο οποίος χειρίζεται τις τύχες του τόπου, αλλά φαίνεται να μην ανησυχεί για την πορεία που έχουν πάρει τα πράγματα.

Συγχαίρω ξανά τον Νιαζί για την έκδοση του νέου βιβλίου του. Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο».

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy