Για την ταξική πάλη (1)

«Η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων» (Κ. Μαρξ, Φ. Ένγκελς, «Μανιφέστο του Κοµµουνιστικού Κόµµατος»)

 

«Η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων. Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, µάστορας και κάλφας, µε µια λέξη καταπιεστής και καταπιεζόµενος, βρίσκονται σε µια ακατάπαυστη αντίθεση µεταξύ τους. Κάνουν αδιάκοπο αγώνα, πότε ανοιχτό, πότε σκεπασµένο, έναν αγώνα που τελειώνει κάθε φορά µε το µετασχηµατισµό ολόκληρης της κοινωνίας ή µε την από κοινού καταστροφή των τάξεων» (Κ. Μαρξ, Φ. Ένγκελς, «Μανιφέστο του Κοµµουνιστικού Κόµµατος»).

Μέσα σε λίγες γραµµές συµπυκνώνεται ένας βασικός παράγοντας της κοινωνικής ανάπτυξης µέσα στο χρόνο. Από πού πηγάζουν όµως οι αντιθέσεις που φέρουν σε συνεχή αντιπαλότητα τα µέλη µιας κοινωνίας;

Η ανθρώπινη κοινωνία µε εξαίρεση την πρωτόγονη είναι διαχωρισµένη σε τάξεις, από τις οποίες η οικονοµικά ισχυρότερη ασκεί την εξουσία της επί των υπολοίπων. Η ταξική διαφοροποίηση της κοινωνίας ήταν µια διαδικασία που στηρίχθηκε στην εµφάνιση της ατοµικής (ιδιωτικής) ιδιοκτησίας σε αντίθεση µε την κοινοκτηµοσύνη που επικρατούσε στην πρωτόγονη κοινωνία, ως αποτέλεσµα της ιδιοποίησης, κύρια από µερίδα των ηγητόρων του γένους, του παραγόµενου ή και κατακτηµένου επιπλέον προϊόντος.

Η κατέχουσα τον πλούτο τάξη για τη διασφάλιση της εξουσίας και κυριαρχίας της σχηµατίζει τα διάφορα όργανα καταστολής, που στόχο έχουν τη διατήρηση της υπάρχουσας τάξης πραγµάτων. Επειδή όµως µε την εµφάνιση της ατοµικής ιδιοκτησίας διαφοροποιείται επίσης και η όσον το δυνατόν ισόνοµη κατανοµή του κοινωνικά παραγόµενου προϊόντος σταδιακά οι σχέσεις µέσα στο πρωτόγονο γένος που στηρίζονταν στην κοινή δράση, τη συνεργασία, την αλληλεγγύη και το σεβασµό µεταξύ των µελών, µετατρέπονται σε σχέσεις εκµετάλλευσης από τους οικονοµικά πλέον ισχυρότερους προς τους οικονοµικά ασθενέστερους. Η εκµετάλλευση εποµένως µέσα στην ταξικά διαφοροποιούµενη κοινωνία αποτελεί την κύρια πηγή αύξησης του πλούτου για την κυρίαρχη τάξη.

Όσο λοιπόν περισσότερη εκµετάλλευση, τόσο περισσότερα τα πλούτη για µια µικρή οµάδα της δοσµένης κοινωνίας, καθώς και άλλο τόσο αυξάνεται η αντίδραση από την εκµεταλλευόµενη πλειονότητά της. Εποµένως µεταξύ της τάξης των εκµεταλλευτών και της τάξης των εκµεταλλευόµενων υπάρχουν αντικειµενικά διαφορετικά συµφέροντα και αντιθέσεις, που εκδηλώνονται µέσα από την πάλη ανάµεσά τους, πράγµα που εκφράζει το ασυµβίβαστο των συµφερόντων των διαφόρων κοινωνικών τάξεων.

Η ταξική πάλη σε µια ταξικά διαχωριζόµενη κοινωνία διεξάγεται και αγκαλιάζει όλες τις σφαίρες της οικονοµικής, πολιτικής, ιδεολογικής ακόµα και ηθικής πραγµατικότητας και από την έκβασή της καθορίζεται η πορεία ανάπτυξης της κοινωνίας και κατ’ επέκταση η θέση που κατέχει ο άνθρωπος που παράγει τον κοινωνικό πλούτο.