Γιαγιά; Ποιοι σκότωσαν τον παππού;

(...)«Που να ξέρουν πως μπορεί να είναι κάποιου άλλου παιδιού ο παππούς η αιτία. Αυτός που σήμερα χαίρεται τα εγγόνια του, που είδε τα παιδιά του να γεννιούνται, να μεγαλώνουν να παντρεύονται και να κάνουν οικογένεια. Που να ξέρουν πως κάποτε θα πεθάνουν ήσυχοι στο κρεββάτι τους γύρω από τους αγαπημένους τους. Που να ξέρουν πως αυτός, τράβηξε τη σκανδάλη και έχτισε το μνήμα...»

Με διάφορες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής ο κυπριακός λαός τιμά σήμερα αυτούς που έπεσαν κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της νομιμότητας, Λευκωσία 15 Ιουλίου 2020. ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Γιατί κλαίει η γιαγιά; Γιατί μαμά σήμερα δεν χαμογελάς;

Επειδή λείπει ο παππούς, της απαντάει ο κατά δύο χρόνια μεγαλύτερος αδελφός της. Και ξανά στρέφει τα ανόθευτα της μάτια στο βλέμμα της μητέρας της.

Αυτή θα ήτανε τότε μερικών μηνών μέσα στην κοιλιά της μάνας της. Αντί για πατέρα γνώρισε μια φωτογραφία. Σε εκείνη την μερικών εκατοστών εικόνα έμελλε να κρυφτεί όλη η παιδικότητα και οι αναμνήσεις της.

Μέσα είχε ένα παλικάρι. Με λεπτό μουστακάκι, μεγάλα μάτια και ένα χαμόγελο, που κάθε φορά που βλέπει την κόρη της να γελά, θυμάται την εικόνα.

Εκείνη η κορνίζα που αποκαλούσε πατέρα, ήταν βουτηγμένη μες τα δάκρυα.

Πολλές φορές άκουγε τη μάνα της να κλαίει μες τα μαύρα μεσάνυχτα αγκαλιάζοντας εκείνη την κορνίζα. Είχαν μόλις παντρευτεί εκείνο το μαύρο καλοκαίρι του ΄74 και δεν πρόλαβε να τον χαρεί. Είχε μόνο στα σπλάχνα της τον καρπό του έρωτα τους για να την συντροφεύει.

«Μου τον σκοτώσανε», ψέλλιζε και φέτος στο κοιμητήριο αντικρίζοντας την μορφή του πάνω στο άσπρο μάρμαρο. Τι ειρωνεία σκέφτηκε. Άσπρο, το χρώμα της ελπίδας. Άσπρο το χρώμα του νυφικού που εκείνο το καλοκαίρι φόρεσε και αντίκρυσε στην εκκλησία τα μάτια του σπινθήρισαν.

Και πάνω στο άσπρο, μικρές γκρίζες εικόνες, ανθρώπων που χαμογελούν. «Άραγε το ξέρανε;», συλλογίστηκε. Το γνωρίζανε πως τη στιγμή που πόζαραν στο φωτογράφο, έμελλε να γίνουν μικρές γκρίζες εικόνες ηρώων πάνω σε άσπρα μάρμαρα; Και τότε θυμήθηκε όταν ήταν μικρή η κόρη της. Πέντε θα ήταν. Όχι έξι, σκέφτηκε. Δεν έχει σημασία ο χρόνος κατέληξε, κοιτάζοντας στο άπειρο πάνω από τα άσπρα μάρμαρα. Γύρισε το κοριτσάκι της και τη ρώτησε, μαμά ο παπάς είναι ήρωας; Και με το ίδιο βλέμμα που βλέπει σήμερα τα μάρμαρα, της απάντησε σχεδόν ψυχρά, «ήρωας αγάπη μου, μα τζίνος εννα ήθελε να είναι απλά πατέρας».

Στα πόδια της, τα εγγονάκια της χαζεύουν το καθαρό μάρμαρο, προσπαθούν να εντοπίσουν ανάμεσα σε άλλους, τον δικό τους ήρωα. Δεν τους μιλάνε πολύ για τον παππού. Τι να τους πουν; Ότι τους τον δολοφόνησαν οι φασίστες; Τι σημαίνει ΕΟΚΑ γιαγιά; Γιατί φορείς μαύρα; Μάμα γιατί εν έχεις παπά;
«Που εννα μεγαλώσετε αγάπες μου εννα σας πω…που εννα μεγαλώσετε».

Βλέπετε στα σχολεία δεν θα μάθουν γιατί ο παππούς τους έγινε κορνίζα, γιατί η γιαγιά τους κλαίει κάθε βράδυ από πάνω της. Ούτε γιατί η μάνα τους έγινε ορφανή. Μα πιο πολύ δεν θα μάθουν τα ονόματα των δολοφόνων τους παππού τους. Που να ξέρουν πως μπορεί να είναι κάποιου άλλου παιδιού ο παππούς η αιτία. Αυτός που σήμερα χαίρεται τα εγγόνια του, που είδε τα παιδιά του να γεννιούνται, να μεγαλώνουν να παντρεύονται και να κάνουν οικογένεια. Που να ξέρουν πως κάποτε θα πεθάνουν ήσυχοι στο κρεββάτι τους γύρω από τους αγαπημένους τους. Που να ξέρουν πως αυτός, τράβηξε τη σκανδάλη και έχτισε το μνήμα…

Ένα περιστέρι πέταξε μπροστά τους. Κρατούσε ένα κλαδάκι. Έκατσε πάνω από την γκρίζα εικόνα του παππού. Το βλέμμα της γιαγιάς ξαφνικά επέστρεψε και πάλι. Πλανεύτηκε στο χώρο και συνάντησε τα μάτια του μικρού πουλιού. Στάθηκε λίγο να το κοιτάει. Του χαμογέλασε και αυτό πέταξε μακριά. Αγκάλιασε τα δύο μικρά της εγγόνια και τους έδειξε με το δάχτυλο την δική τους γκρίζα εικόνα πάνω στο μάρμαρο.

«Έτον τζιαμέ πουλούθκια μου, έτον ήρωα μας. Να μεν τον ξιάσετε ποττέ».

Τάσος Αναστάση

Εικόνες από το σημερινό μνημόσυνο πεσόντων του πραξικοπήματος

Με διάφορες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής ο κυπριακός λαός τιμά σήμερα αυτούς που έπεσαν κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της νομιμότητας, Λευκωσία 15 Ιουλίου 2020. ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Ένα περιστέρι κάθετε πάνω στους τάφους των ηρώων που έδωσαν την ζωή τους για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της νομιμότητας κατά του προδοτικού πραξικοπήματός της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο, Κοιμητήριο Κωνσταντίνου και Ελένης Λευκωσία 15 Ιουλίου 2020. ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Ένα περιστέρι κάθετε πάνω στους τάφους των ηρώων που έδωσαν την ζωή τους για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της νομιμότητας κατά του προδοτικού πραξικοπήματός της 15ης Ιουλίου 1974 στην Κύπρο, Κοιμητήριο Κωνσταντίνου και Ελένης Λευκωσία 15 Ιουλίου 2020. ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Με διάφορες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής ο κυπριακός λαός τιμά σήμερα αυτούς που έπεσαν κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της νομιμότητας, Λευκωσία 15 Ιουλίου 2020. ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Με διάφορες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής ο κυπριακός λαός τιμά σήμερα αυτούς που έπεσαν κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της νομιμότητας, Λευκωσία 15 Ιουλίου 2020. ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Με διάφορες εκδηλώσεις μνήμης και τιμής ο κυπριακός λαός τιμά σήμερα αυτούς που έπεσαν κατά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 για την υπεράσπιση της δημοκρατίας και της νομιμότητας, Λευκωσία 15 Ιουλίου 2020. ΚΥΠΕ/ΚΑΤΙΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy