Γιατί ο Γενικός Εισαγγελέας προσφέρει χρόνο στο ΕΛΑΜ;

Του Βαγγέλη Γέττου

Στις 9 Οκτωβρίου 2020, ενημερωθήκαμε ότι ο Γενικός Εισαγγελέας ενδέχεται να προχωρήσει σε έρευνα σε βάρος του ΕΛΑΜ και όχι ότι ξεκίνησε έρευνα, όπως λανθασμένα γράφτηκε από πολλά ΜΜΕ. Το βεβαιώνει ο ίδιος: «η ουσία της υπόθεσης είναι, με αφορμή την απόφαση των ελληνικών δικαστηρίων, κατά πόσο δικαιολογείται η έναρξη οποιαδήποτε διαδικασίας στην Κύπρο λόγω της σχέσης των δύο Κομμάτων στο παρελθόν αλλά και τώρα.».

Κάνω την συγκεκριμένη παρατήρηση όχι προκειμένου να αμφισβητήσω την βούληση της Γενικής Εισαγγελίας να προχωρήσει. Άλλωστε η πίεση που δέχεται είναι διακομματική αλλά – πια – και κοινωνική. Ούτε υπενθυμίζω την εν λόγω δήλωση προκειμένου να μπω σε μια νομικίστικη αντιπαράθεση.

Αντίθετα, η δήλωση του κ. Σαββίδη υπογραμμίζεται γιατί έχω την εντύπωση – και αυτή μου η εντύπωση εντείνεται μέρα με τη μέρα- ότι οι εισαγγελικές αρχές χάνουν υπερπολύτιμο χρόνο. Χρόνο που ενδεχομένως θα εκμεταλλευτεί το ΕΛΑΜ με διπλή στόχευση:

α) να εξαφανίσει ακόμα πιο τρανταχτές αποδείξεις για τη σχέση της με τη Χρυσή Αυγή (πέραν των εκατοντάδων φωτογραφιών, βίντεο, δημοσίων δηλώσεων που δεν απεκρύβησαν ποτέ) αλλά και στοιχεία που ενδεχομένως από μόνα τους να στοιχειοθετούν παράνομες ενέργειες. Υπενθυμίζεται ότι στην Ελλάδα, η ευτυχής κατάληξη της δίκης, τουλάχιστον όσον αφορά στην επί της αρχής καταδίκη της οργάνωσης, οφείλεται στο γεγονός ότι πριν την δολοφονία Φύσσα η υπόθεση είχε ήδη στοιχειοθετηθεί. Σύμφωνα, μάλιστα με πρόσφατη αποκάλυψη του πρώην Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Ρουπακιώτη, η Χ.Α. θα μπορούσε να οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη πριν την δολοφονία Φύσσα αν ο πρώην πρωθυπουργός Σαμαράς και ο δηλωμένος φασίστας γ.γ. της κυβέρνησης Μπαλτάκος δεν τον σταματούσαν. Κυρίως όμως, αμέσως μετά την δολοφονία Φύσσα, οι ανακριτικές αρχές έδρασαν αστραπιαία αποσπώντας υπολογιστές, σκληρούς δίσκους κτλ. απ’ όπου και οι ανατριχιαστικές φωτογραφίες με τις σβάστικες, τα στρατιωτικά γυμνάσια και όλο το συγκλονιστικό υλικό επί του οποίου στηρίχθηκαν οι δικηγόροι Πολιτικής Αγωγής. Έχουν προβεί οι εδώ αρχές σε τέτοιες ενέργειες; Αν όχι, πως θεωρούν ότι θα στοιχειοθετήσουν και νομικά την κατά τα άλλα δεδομένη σχέση της «μητρικής» Χ.Α. με το «θυγατρικό» ΕΛΑΜ; Φυσικά και δεν χρειάζεται να μάθουμε εμείς το σχέδιο – εφόσον υπάρχει τέτοιο. Νιώθω όμως ότι ακόμα και τώρα, η Γενική Εισαγγελία και το Υπουργείο Δικαιοσύνης παρακολουθούν νωθρά τις εξελίξεις αντί να τις δημιουργούν εκείνοι.

β) ενόψει της τουρκικής προκλητικότητας σε Βαρώσι και ελληνική υφαλοκρηπίδα αλλά και με αφορμή το νέο βίντεο του Al Jazeera , το ΕΛΑΜ ενδέχεται να επιδοθεί σε μια τελευταία απεγνωσμένη επιχείρηση ανάνηψης και ανάκαμψης, εμφανιζόμενο ως η εξυγιαντική δύναμη που θα προσδώσει στη εξωτερική πολιτική την χαμένη της πυγμή και στην εσωτερική σκηνή την κάθαρση που απαιτεί το κοινό αίσθημα δικαίου. Το ίδιο ακριβώς έπραξε και η «μητρική» οργάνωση της Χρυσής Αυγής αμέσως μετά την αποφυλάκιση των μελών της και την δεύτερη είσοδό της στη Βουλή: ενώ τα τάγματα εφόδου είχαν ουσιαστικά διαλυθεί, ανασυστήθηκαν και ξεκίνησαν ξανά τις επιθέσεις. Τα επεισόδια στο οδόφραγμα της Δερύνειας αποδεικνύουν περίτρανα του λόγου το αληθές. Αντί να αποσταλεί στο σημείο όχι αστυνομική δύναμη αλλά η Εθνική Φρουρά – αφού το θέμα άπτεται της εθνικής ασφάλειας- και να συλλάβει επί τόπου τους φασίστες ταραχοποιούς, το κράτος τούς επέτρεψε να χαρίσουν ένα ακόμα δώρο στον Τατάρ και τον Ερντογάν.

Σε προηγούμενο άρθρο μου είχα σημειώσει ότι το μπλοκάρισμα της δράσης του ΕΛΑΜ και των «συγκοινωνούντων δοχείων» του δεν αφορά απλώς στο πολιτικό σκηνικό αλλά στην εθνική κυριαρχία και την εθνική ασφάλεια της Κύπρου. Στη Δερύνεια προσφέρθηκε μια πικρή πρόγευση των όσων μπορεί να ακολουθήσουν. Ένας νέος Σολωμού είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί αυτή τη στιγμή. Και αυτό είναι που πρέπει η Γενική Εισαγγελία να προλάβει.