Γνωματεύσεις και στοχεύσεις

Του Ανδρέα Παπαχαραλάμπους*

Πρόσφατα βρέθηκα θεατής του παραλόγου με αφορμή κάποια δημοσιεύματα συγκεκριμένης εφημερίδας της οποίας τυγχάνω αναγνώστης.

Προς έκπληξή μου παρατήρησα να θυσιάζεται ο μισός χώρος της εφημερίδας, αρχίζοντας από την πρώτη σελίδα για δύο μέρες, για μια μεταβίβαση στο χωρίο Πωμός καθόλα νόμιμη.

Δεν διαφωνώ στο να γίνεται κριτική στα δημόσια πρόσωπα αναφορικά με την επιτέλεση των καθηκόντων τους.
Συμφωνώ στο να υπάρχει ενημέρωση και να γνωρίζει ο κάθε πολίτης τα στραβά αυτού του τόπου. Δεν διαφωνώ στο να προβληματίζεται ο αναγνώστης, διαφωνώ στο να καταντούμε τον αναγνώστη προβληματικό.

Σέβομαι πραγματικά το δημοσιογραφικό επάγγελμα και το αγαπώ. Αρκετοί των δημοσιογράφων υπήρξαν μαθητές μου, γιατί είχα την τύχη να υπηρετήσω το επάγγελμα από έδρας είκοσι έξη χρόνια.
Σε όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν ρήτρες όπως και στη δημοσιογραφία.
Η έρευνα της κάθε είδησης είναι το πρωταρχικό μέλημα κάθε δημοσιογράφου ως επίσης και η παρουσίασή της με τα αληθή γεγονότα.

Η στοχοποίηση ατόμων που για τον άλφα η βήτα λόγο δεν μας είναι αρεστοί, δεν σημαίνει ότι πρέπει να ψάχνουμε αιτίες και αφορμές για να τους πλήξουμε με τη φιλοσοφία των συγκοινωνούντων δοχείων.

Ο μόνος θεσμός που δεν μπορεί να δώσει γνωματεύσεις στα μέτρα κάποιου είναι ο θεσμός της Νομικής Υπηρεσίας. Κι αν ακόμα δώσει η Νομική Υπηρεσία λανθασμένη γνωμάτευση είτε τοποθετηθεί λανθασμένα, ο κάθε επηρεαζόμενος μπορεί να καταφύγει στο Δικαστήριο όπου και θα τύχει ελέγχου από το Δικαστήριο και αν υποστεί ζημιές υπόλογο είναι το κράτος. Για το συγκεκριμένο υπάρχουν δύο γνωματεύσεις.

Μία του κ. Μίκη Φλωρέντζου και με την ψήφιση του νόμου μια της κ. Έλλης Φλωρέντζου.
Δηλαδή αν επιδικάσει το Δικαστήριο μικρήν αποζημίωση για κάποιο που στρέφεται εναντίον του κράτους (Γενικού Εισαγγελέα) η απόφαση ήταν στα μέτρα της Δημοκρατίας. Απλούστατα ο Εναγόμενος δικαιούται να εφεσιβάλει την απόφαση.
Στην προκειμένη περίπτωση καταχωρίστηκε αγωγή εκ μέρους του ιδιοκτήτη και απερρίφθη από το Δικαστήριο Πάφου γιατί δεν υπήρχε βάση για αγωγή. Την ίδια τύχη είχε και αίτηση για προσωρινό διάταγμα. Όχι γιατί υπήρχε γνωμάτευση των κ.κ. Μίκη και Έλλης Φλωρέντζου.

Εκ του πονηρού καταχωρίστηκε νέα αγωγή από άλλο δικηγόρο. Τους δύο αυτούς δικηγόρους τούς γνωρίζει η εφημερίδα και αποφεύγει να τους προβάλει. Δίκαιο και ανθρώπινο είναι ν’ αναφερθούν.

Να μην κρύβονται.

Εξάλλου αυτοί έδωσαν τη λανθασμένη πληροφόρηση.
Η δεύτερη αγωγή εκκρεμεί στο Δικαστήριο Πάφου. Δεν θα ήταν ορθό να δημοσιευθεί εν αρχή η πρώτη απόφαση του Δικαστηρίου και να αναμένει κάποιος την έκβαση της δεύτερης αγωγής; Θα έχανε η Βενετιά βελόνι;

Δεν έπρεπε να τεθεί το ερώτημα στον ιδιοκτήτη ή στους δικηγόρους του γιατί απέφυγαν να καταχωρίσουν έφεση στην πρώτη απόφαση του Δικαστηρίου Πάφου; Γιατί παραιτήθηκαν αυτού του δικαιώματος; Δεν υπερασπίζομαι κανένα και δεν έχουν ανάγκη την υπεράσπισή μου τα στοχοποιημένα πρόσωπα.

Το ήθος του κάθε επώνυμου ή και ανώνυμου βαθμολογείται από τη διαδρομή του και από τις πράξεις του. Δεν προσπαθώ και δεν θέλω να δείξω πρόσωπο σε κανένα. Δεν θέλω από κανένα εύνοια.
Έχω όμως και εγώ το δικαίωμα όταν κάτι είναι φτιαχτό και έχει την αξία ενός βεγγαλικού να τοποθετηθώ όμορφα και απλά. Γιατί του βεγγαλικού ο θόρυβος και η λάμψη μπορεί να παρερμηνευθεί και να γίνει βόμβα ωρολογιακή.

Ο Τύπος πρέπει να τυγχάνει σεβασμού και ο Τύπος με τη σειρά του πρέπει και οφείλει να σέβεται τον αναγνώστη.
*Δικηγόρος