Γραμμές του Ανδρέα Τιμοθέου

Γραμμές/ Ορίζοντας

Αντρέας Τιμοθέου
Ενδύματα Οδύνης, 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας

Εκδόσεις Μανδραγόρας, 2023

Παρουσίαση του βιβλίου την Παρασκευή 9 Ιουνίου, στις 7.30 μ.μ. στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών Λάρνακας.

Μιλάνε για το έργο η ποιήτρια Αλεξάνδρα Γαλανού και ο εικαστικός Εύρος Ευρυβιάδης

Απαγγελίες από την Αννίτα Σαντοριναίου, Μουσικό πρόγραμμα από τον Κυριάκο Κώστα.

Στον χώρο θα εκτίθενται έργα της Μόνικας Βούλγαρη-Γκλάσζνερ, τα οποία παρουσιάζονται  το βιβλίο.

Το μέσα ένδυμα ΙV

                         Φωνή μου, γιατί να ’σαι τόσο αδύναμη

                                   που να μη σ’ ακούει το τέρμα;

                                                    Ναδίνα Δημητρίου

Τώρα

που έρημος γίνεται η λάμψη μου

γράφεται πάνω μου

το αργόπρεπο μάθημα της θλίψης.

Κάποτε

θα καταλάβουν πως έζησα χωρίς να κατοικώ

και ήταν ώρα να επιστρέψω.

 

Μαρία ομιλεί

                         Πολύχρωμα ρούχα σε τραγούδι

                     σέρνουν, ανεμοσέρνουν την ψυχή

                                               Ναδίνα Δημητρίου

Γυναίκες της άλλης όχθης

σας φορώ ραμμένες

στο σαρκίο του ρούχου μου.

Θάνατος ήταν και πέρασε

ζωή που κράτησε

όσο για να γραφτεί η ιστορία μας.

Κυοφορώ το ένδυμα μίας φωνής

κι όσης αγάπης δεν πρόλαβα να δώσω.

Σε σας το παραδίδω,

σας παραστέκομαι.

Μητέρα, φίλη κι αδερφή

απλώνομαι σαν ποταμός,

χάνομαι στο κύμα

στη μόνη οδό που γνώρισα

και κράτησα μαζί μου.

Αφήνομαι

στη δίκαιη στιγμή

όταν θ’ αγκαλιαστούμε.

Εμάς θα ιστορεί

η άχραντη θυσία

το σώμα, το αίμα, η απόγνωση.

 

Τραβιάτα

Παράξενο, Βιολέτα

για λίγο να κοιτάς

της φλόγας θαύμα

μα η χαρά να σβήνει.

Αναβλύζει το τραγούδι

έρωτα

εκλιπαρεί το Σώμα

ένα φιλί του

μα πάντα ελεύθερη

η συντριβή

θα διώξει την αγάπη σας.

Ντυμένη πια την αγωνία σου

ανάγλυφος ο σπαραγμός

και φυλακή η αρρώστια.

Να την αγαπάς Αλφρέντο.

Να την αγαπάς όσο σ’ αγάπησε.

Δεν υπάρχει πια αντίο.

Αιώνια θα χαμογελούν

τα όνειρα του παρελθόντος.

 

Νόρμα

Τόση περιπλάνηση

ο βίος μου,

για να μάθω τελικά

πως η βέβηλη φωνή του έρωτα

δεν ήταν η απάντηση.

Μίλα μου για προδοσία

αν θες αλήθεια να με νιώσεις.

Αγνή Θεά,

στις στάχτες σου

με θρήνο στέκομαι.

Κανείς απ’ τους θνητούς

δεν μπόρεσε να μάθει.

Λίκνο και θυμέλη η αγάπη σου

μες στους αιώνες

θα αντιστέκεται στη φλόγα

που σε έκαψε

μοιραία ώρα

και έμεινε για πάντα ερωτευμένη

με το σώμα σου.