Γραμμές/ Ορίζοντας

Μάριος Αγαθοκλέους

Η Πύλη των Καλών Αναμνήσεων

Εκδόσεις Αρμίδα, 2023 

  • Παρουσιάσεις της συλλογής:
Ξυδάδικο, Λεμεσός, Πέμπτη 8 Ιουνίου 2023, 19:30
Ομιλητής: Μίμης Σοφοκλέους. Σύντομες παρεμβάσεις: Κυριάκος Αναγιωτός και Κωνσταντίνος Μελίδης.
Διαβάζουν ποιήματα: Ελενα Αγαθοκλέους, Πάμπης Αναγιωτός, Νένα Φιλούση, Ίριδα Αγαθοκλέους και Τάσος Ζαχαρίου. Αντιφώνηση από τον ποιητή

 

ARTos House, Λευκωσία, Πέμπτη 15 Ιουνίου 2023, 19:30
Ομιλητής: Κωνσταντίνος Μελίδης. Σύντομες παρεμβάσεις: Κυριάκος Αναγιωτός και Γιώργος Χριστοδουλίδης.
Διαβάζουν ποιήματα: Ελενα Αγαθοκλέους, Πάμπης Αναγιωτός, Σταυρούλα Μπίου και Τάσος Ζαχαρίου. Αντιφώνηση από τον ποιητή
 

Η Νύφη

Μια Νύφη περιμένει στα σκαλοπάτια.

 

Εγώ κάθομαι στη βεράντα και πίνω

μπύρες με τον Θερμαστή.

 

Κάπου κάπου την κρυφοκοιτάζω.

Τα μάτια της στέρνες ανομβρίας

οι γραμμές της τεθλιμμένες.

 

Μειδιώ. Βρίσκεται

στον χώρο δράσης του Ποιητή.

«Είμαι υπεύθυνος», ψιθυρίζω

«για τη λύπη της και τη λύπη όλου του κόσμου.»

 

Αυτή με δαχτυλοδείχνει

κι εγώ δεν νιώθω ηλίθιος

που κοιτάζω το χέρι

με τα λιλά σχήματα

κάτω απ’ το βελούδο.

 

Φορώ το γαμπρικό φωτοστέφανο

στο ποιητικό μου κεφάλι

κι είμαι ο ίδιος

η χλωμή Σελήνη.

 

Κάθομαι στη βεράντα

μόνος.

Αυτή θα ξανάρθει

 

να περιμένει

στα σκαλοπάτια

 

Νύφη.

 

Το λυπημένο ποίημα

Θέλω να γράψω ένα τραγούδι

να το ψιθυρίζει η Ηχώ

και να τρέχουν

οι ξεροπόταμοι

να το μουρμουρίζει

το γάργαρο νερό και τα φύλλα

των δένδρων να υγραίνονται

να το νιώθει στις φυλλωσιές

ο ιδρωμένος άνεμος

και να το μεταφέρει

στις άκρες

των ακρών

και ίσως

κάπου εκεί

αργά το δειλινό

ενώ φυλλομετρά το άλμπουμ

με τις λυπημένες φωτογραφίες

το ακούσει

και δείξει έλεος στον ποιητή

που έχει αποστάξει αυτό το άγνωστο ποίημα.

 

Οι φωνές

                              Στη Μαίρη Ρόουζ

Αυτές οι φωνές δεν είναι καινούργιες

 

Τις ακούω από τότε που θήλαζα

να ηχούν στα βάθη

των πηγαδιών

κι εγώ έκλαιγα

έκλαιγα απαρηγόρητα.

 

Τότε κάποιος είπε, «είναι ευαίσθητο

θα γίνει ποιητής»

κι εγώ

έκλαιγα

ακόμη πιο πολύ

κι ένας άλλος είπε

«μολώστε τα πηγάδια.»

 

Εγώ από τότε

σιγά σιγά γίνομαι

αυτό που δεν ήθελα

και γράφω απαρηγόρητος.

 

Η ελπίδα

Δεν αποπειράθηκα

να ξεσκονίσω

παλιά βιβλία

συρτάρια

ούτε καν τετράδια

που έγραφα τα πρώτα μου ποιήματα.

 

Δεν είχα ιδέα ότι υπήρχε.

 

Όταν στο περιβόλι

άκουγα μουσικές

στο υπόγειο

διάβαζα βιβλία

κι όταν ψιθύριζα αμφιβολίες

δεν είχα ιδέα ότι πίσω από τις γρίλιες

ως συλλέκτρια καρφίτσωνε

τις λέξεις μου

τις λεπτομέρειές μου

ούτε καν τα καλοκαιρινά απογεύματα

καθώς επέστρεφα ιδρωμένος απ’ το γήπεδο

αόρατη κι ανάλαφρη ρουφούσε

τον ιδρώτα μου

με τα χείλη της.

 

Δεν είχα ιδέα

ότι έτρεφα μιαν ελπίδα

που μεγάλωνε μαζί μου.

 

Νυκτερινό

Σε κίτρινη καρέκλα

εύπλαστη

χορεύει.

 

Μαργαρίτες

τινάζονται απ’ τα μαλλιά της

και ιδέες φυτρώνουν στα πέριξ.

Απ’ το κορμί της ρυάκια τις ποτίζουν.

 

«Γίνε, αγαπημένη

η ευγένεια των σκοτεινών ορέων

τα χυδαία μυστικά της κλειδωμένης πόρτας»

 

ψιθυρίζει

καθώς φροντίζει

μαργαρίτες στον εύπλαστο κάμπο.

 

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy