Γραμμές/ Ορίζοντας

 

Αναστασία Ονουφρίου

Όταν λέω άλφα

Εκδόσεις Σαιξπηρικόν, 2019

 

Απλός στόχος αριθμός 1 – Εκδρομή

Υπέροχο είναι – όλα τα πρωινά είναι – αυτό το πρωί

κραδαίνει τη μέση μου – πονάω τη μέση μου – όταν την τραβά προς το μέρος του.

Το δάσος φεύγει – δεν μου μιλάει και φεύγει – δεν θα ξανάρθει

φαντάστηκα τα πράγματα – έτσι είναι τα πράγματα – όταν το καλοσκεφτείς.

 

Φόβος λυμαίνεται στιγμήν

Ένα απομεινάρι φόβου

παλιού-παλιού και δήθεν ξεχασμένου

μικρό, πολύ μικρό πετιέται

μπορεί και κλώθει δυο κλωστές γύρω από σένα

η μια να συναντά την άλλη σ’ έναν κόμπο

να σφίγγουν το κεφάλι σου εκεί μέσα.

 

Ο λαιμός σου σε λίγο υδάτινη λεία

θα θυμηθεί πώς είναι να σε πνίγουν.

 

Φύγε, κολύμπα, έλα, δώσε μου το χέρι

είναι ο φόβος που λυμαίνεται στιγμήν.

 

Άνθρωποι και λέξεις

Μ’ αρέσει να μαζεύω απ’ τους ανθρώπους τις λέξεις τους

να τις πηγαίνω βόλτα με το νου μου όπου κι αν θέλω

να περιμένουν σε ουρές ταμείων

να μπαίνουν σε μονοπάτια μέσα στο δάσος που θέλεις να χαθείς και βρίσκεις ξέφωτα

να κολυμπούν σε μαύρα νερά μιας θάλασσας που κολυμπάς μονάχος σου

να τις ξεχνάω στο σπίτι για μια μέρα

κι ύστερα να τις δίνω πίσω σ’ αυτούς που τις ξεστόμισαν.

 

Μ’ αρέσει να κλέβω απ’ τις λέξεις, τους ανθρώπους τους.

 

Νυχτερινή επίσκεψη

Το καλοκαίρι αυτός μονοπωλεί την ηλιοφάνεια

κρούει την πόρτα, έπειτα κρύβεται

επιδιώκει να μείνει αφανής.

 

Εγώ έζησα στην πλειστόκαινο εποχή γιατρέ

δεν υπολογίσατε τη νοσηρότητα του κλίματος στα νοσήλια

ούτε το διάστημα που πενθεί κανείς.

 

Το να συγκεντρώνει κάποιος στάχυα ήταν δύσκολο

μετά έγινα πληβείος κι έπλεκα καλάθια

και κάποτε πέρασα ινκόγκνιτο από δω.

 

Μέρα II – Μέρα

Μια μέρα θα κοιμόμουν, μία μέρα

αλλιώς πώς πρόλαβαν να γίνουν όλα τούτα;

 

Φίλοι αλλάξανε τις όψεις που θωρούσαν, φύγαν χώρες

για μένα η θύμηση κομμάτι αυτής της πλεύσης.

 

Αντίκρυσα φεγγάρια πιο μεγάλα, τυπωμένα σε βουνά

καθώς επέστρεφα στο σπίτι μου τις νύχτες.

 

Φεγγάρια που θυμίζουν ανεστιότητα, πατέρα

όποτε ανοίξω το παράθυρό μου εκεί τα βλέπω.

 

Μια νύχτα θα κοιμόμουν, δεν μπορούσα

είδα μια γη στο όνειρο προσκεκλημένη μόνο.

 

Αποστοματοποίηση

Το στόμα σου φαίνεται

μισό πρόσωπο κάτω απ’ τ’ αυτιά

αυτό που πρέπει ν’ ακούγεται, φαίνεται

κι έτσι όπως στέκεσαι πάνω μου

με το μισό σου πρόσωπο και με κοιτάς

βάζω το χέρι μου μέσα στο ανοιχτό σου κρανίο.

 

Ανακάτεψα τράβηξα

είναι ένα χαρτάκι με γραμμένες παλιο-ιδέες πάνω του

είπες θα πηγαίναμε εκδρομή, ίσως να διάλεγα αυτό

υπήρχε πιθανότητα αλλά

διάλεξα τ’ όνομά μου

και τον ανήκουστο τρόπο που το προφέρεις

Google News icon Aκολουθήστε μας στο Google News

Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy